Θανατηφόρα Παρασκευή

Δεν είδα τίποτα άλλο, δεν ενημερώθηκα σχεδόν για τίποτα άλλο. Αξημέρωτα Παρασκευής λοιπόν, πριν την δουλειά με την ζεστασιά του πρώτου καφέ της ημέρας ήρθαν οι κατραπακιές.

Απώλειες, φευγιά, θάνατοι. Και κακά τα ψέματα ο ‘’προσωπικός’’. Έτσι γίνεται όταν σε αγγίζουν θάνατοι μορφών που μεγάλωσες μαζί τους, που σε μεγάλωσαν και πορεύτηκες μαζί με το έργο και την ιστορία ζωής τους.

Marianne Evelyn Gabriel Faithfull ολόκληρο το όνομά της, το ’46 γεννήθηκε. Κατευθείαν ”έτρεξα” στο apotis4stis5 για επιβεβαίωση, ήταν αλήθεια.

Λίγα λεπτά μετά στο efsyn.gr, δεύτερο φευγιό. Δημήτρης Κολλάτος, γεννημένος το ’37, ένα χρόνιο μικρότερος απ’ τον πατέρα μου σκέφτηκα. Τα πάντα έχουν μέσα τους το στοιχείο της αυταναφοράς, πολλές φορές στοιχεία όχι στοιχείο. Φοβερά αιρετικός, φοβερά προκλητικός, όπως η ζωή απέναντί του, η ιστορία με τον αυτισμό του γιου του Άλκη και δική του στάση, το δικό του άνοιγμα της ιστορίας αυτής.

Κι ήρθε και έδεσε το θανατικό σε ένα φανάρι για την δουλειά. ”Πέθανε ο ξεχωριστός διανοούμενος Γιάννης Χάρης”, διάβασα και έπαθα σοκ, γεννημένος το ’53.

Τον γνώρισα τα τελευταία χρόνια από την στήλη του στην Εφημερίδα των Συντακτών. Γίναμε φίλοι στο f/b, καυστικό πνεύμα, μοναχικά κοινωνικό, λατρεία για τις γάτες. Ανέτρεξα στην ανταλλαγή μηνυμάτων μας στο messenger, φωτογραφίες και κάποια βίντεο από γάτες, διάλογοι με αφορμή μια μονάδα αίμα που ‘χα στείλει στο Νοσοκομείο Μεταξάς για τις ανάγκες αιμοκάθαρσής του, κι ο πιο πρόσφατος διάλογος τον περασμένο Οκτώβρη που του έγραφα ότι σε 4-5 μήνες θα έστελνα ακόμα μια μονάδα αν ήμασταν καλά.

Δύσκολη η χθεσινή Παρασκευή από το αξημέρωτό της. 

Μεγαλώνοντας, προχωρώντας μπροστά!!!! !!