χωρίς σημεία στίξης το καλοκαίρι

καλοκαίρι στην πόλη βαθύ καλοκαίρι στην πόλη Τσιμισκή Εγνατία Κασσάνδρου Aγ. Σοφίας Βενιζέλου Μοναστηρίου Λαγκαδά Ανδριανουπόλεως Παπαναστασίου Εθ. Αμύνης Λαμπράκη μπετό που καίει άνθρωποι που φλέγονται ζωή που τσουρουφλίζει ευτυχώς η πόλη είναι πιο άδεια ζεσταίνονται λιγότερο οι άνθρωποι όταν έχει λιγότερους ανθρώπους η πόλη ή είναι το ίδιο σαν το καυτό τσιμέντο να ακολουθεί το όλο μας στο όπου μας μέσα στην πόλη η πόλη το καλοκαίρι είναι πιο ανθρώπινη ποιος το έβγαλε αυτό από που το έβγαλε αυτό το τρομερό απόφθεγμα τσιμέντα που βράζουν και θα δροσιστούν τον χειμώνα λίγο τέλειωσαν οι χειμώνες με τα κρύα που ξέραμε μας λέει η κοινότητα των επιστημόνων που μόνο τους ακούμε και ελάχιστα κάνουμε ας μην πούμε για το νερό που ήδη το λέμε νεράκι ιδρωμένος κολλημένος στον καναπέ μπροστά στα έκτακτα ανούσια σχολίων δελτία ειδήσεων με τις φωτιές που καιν τα πάντα και το μυαλό στην απραξία των πολιτικών επιλογών μας βασανιστικό είναι το καλοκαίρι μας αναγκάζει να ανοίξουμε τα παράθυρα τις πόρτες τα παντζούρια όχι μόνο των σπιτιών των σωμάτων των ψυχών μας καλεί να βγάλουμε το μέσα έξω κι ας μην θέλουμε κι ας μην το αντέχουμε και ας μην το μπορούμε κι ας έχει καπνό το καλοκαίρι είναι σαν την βαθιά θεραπεία εισχωρεί βαθιά σαν την θάλασσα στην ακτή έρχεται σαν το κύμα και χτυπά έρχεται από μακριά φέρνει το παρελθόν κοντά έρχεται και φεύγει ανοίγει και φέρνει δεν ρωτά το καλοκαίρι είναι σαν την βαθιά αρρώστια σαν το κύμα που όταν φτάσει στην άκρη της ακτής παίρνει πίσω μαζί του μέσα στην θάλασσα ότι υπάρχει μικρά κομμάτια γης δίχως γκαζόν ποτίσματα και μηχανισμούς ένα δέντρο μια σκιά το χορτάρι που ξεράθηκε μαζί με το χώμα και είναι έτοιμο να το μυρίσουμε αν βρέξει αυτοσχέδιοι κήποι σε μια γωνιά μπαλκονιού στους χρησιμοποιημένους τενεκέδες τυριού με ένα καλάμι μέσα για να στηριχτεί η ντοματιά με τις ντομάτας με τα σημάδια πιστοποιητικά γνησιότητας αυτό είναι το πραγματικό ΠΟΠ το καλοκαίρι είναι καρπούζι είναι η κάπνα του φουγάρου στο φουλ του υγρού οξυγόνου μεσοπέλαγα πάνω στο πλοίο είναι η αίσθηση της μοναδικότητας του Αυγούστου της αίσθησης του τέλους και της αρχής μαζί είναι αυτό που αφήνει η μνήμη αυτός ο αντίστροφος της ζωής επιταχυντής του καθένα από εμάς το καλοκαίρι φέρνει το παρελθόν και στο τρίβει στα μούτρα εδώ ήσουν σου φωνάζει όπως στο πετά εδώ ήσουν το ξαφνικό κρύο νερό στα χαμηλά ενός μακροβουτιού η άμμος στις πατούσες που καίγεσαι και δροσίζεσαι την επόμενη στιγμή μόλις φτάσεις στο κύμα ο ιδρώτας που σιχαίνεσαι και αναπολείς όταν έρχεται η μνήμη αυτός ο φοβερός αντίστροφος της ζωής επιταχυντής οι σαγιονάρες που είναι και σπορτέξ και γόβες και στρωτά και σκονισμένα και καθαρά στην παραλία μετά το κολύμπι το πορτοκαλί του αχινού πάνω στο ψωμί με το κασέρι και τη ρακί στο παγωμένο πλαστικό μπουκάλι του νερού το μαγιό για όλες τις χρήσεις η σκληρή απ το αλάτι πετσέτα το καλοκαίρι είναι όπως οι φουσκάλες όταν βράζει το νερό σκάμε όπως οι φουσκάλες καθώς βράζουν το καλοκαίρι είναι εκνευριστικό ζεσταινόμαστε δεν έχουμε άλλα ρούχα να βγάλουμε μας θυμώνει μήπως όμως δεν θυμώνουμε δεν εξοργιζόμαστε στην ζωή μας με αυτούς που αγαπάμε που είμαστε κοντά που είναι κομμάτι μας και κάτι μας λεν το καλοκαίρι είναι ο Αύγουστος εκεί χωρά ολόκληρος ο χρόνος ο Αύγουστος είναι μια χρονιά από μόνος του κι όταν έρχεται ο αντίστροφος της ζωής επιταχυντής βάζει κι άλλες χρονιές στο κάδρο μας