Στο φανάρι στα κόκκινα

Είμαι στο φανάρι, 12:00 μεσημέρι, ζεστή τρελή και υγρασία, πάνω στο φανάρι ακουμπά το μελαμψό αγόρι με τα σύνεργα της δουλειάς, ένα μπουκάλι μίγμα νερού με απορρυπαντικό και το καθαριστήρι των παρμπρίζ. Ίσως τσιγγάνος, ίσως Πακιστανός, δεν ξεπερνά τα 15, ιδρωμένο, κουρασμένο παιδί, απόγνωση στο βλέμμα του. Σαν να λέει “τι κάνω εδώ”, αυτό κατάλαβα εγώ…. . Τι κάνει που; Εκεί στο φανάρι ή σ’ αυτό τον κόσμο;