Νάνι της Gen Z το παιδί

«Εκανες την προσευχή σου;». Πολλές γενιές πίσω, με ένα υποκριτικό (ή μη) «Ναι, μαμά» έσβηναν τα φώτα στο παιδικό δωμάτιο. Καληνύχτα και όνειρα γλυκά.

Περνώντας από τις παρηγορητικές βεβαιότητες της θρησκευτικής πίστης στις επιστημονικές αναζητήσεις της παιδαγωγικής, της ψυχολογίας και του… μητροπαράδοτου γονεϊκού αυτοσχεδιασμού, πολλοί νέοι γονείς σήμερα δυσκολεύονται να κοιμίσουν τα παιδιά τους διαβάζοντάς τους δυνατά ένα παιδικό βιβλίο.

Το πιο έντονο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν οι γονείς της λεγόμενης Γενιάς Ζ, πάνω-κάτω οι 25άρηδες. Λογικό. Είναι η πρώτη γενιά στον οικονομικά ανεπτυγμένο κόσμο (βάλτε και την Κίνα στη λίστα) που μεγάλωσε βουτηγμένη μέσα στις οθόνες.

Ερευνα που έγινε πρόσφατα στη Βρετανία για τον εκδοτικό κολοσσό HarperCollins Publishers έδειξε ότι μόνο το 41% των γονέων διαβάζει συστηματικά βιβλία στα παιδιά (64% το 2012). Και μόνο το 30% των παιδιών ηλικίας 5 έως 10 ετών διαβάζει τακτικά βιβλία (πάνω από 50% το 2012).

«Γιατί δεν τους διαβάζετε κάτι για να κοιμηθούν;» ρώτησε νέες μητέρες και νέους πατέρες, ακολούθους του στο Instagram, ο βετεράνος Αμερικανός νηπιαγωγός Σπένσερ Ράσελ, ψυχή της πρωτοβουλίας με τον εύγλωττο τίτλο «Toddlers CAN Read» («Τα νήπια ΜΠΟΡΟΥΝ να διαβάσουν»).

«Είναι πολύ βαρετό», «Σε κάθε σελίδα μού λέει: “Παρακάτω!”», «Με διακόπτει συνέχεια!», «Ούτε εμένα μ’ αρέσει το διάβασμα», «Δεν προλαβαίνω» – ιδού μερικές από τις απαντήσεις που εισέπραξε.

Το ζήτημα δεν είναι τόσο οι λέξεις, όσο η επικοινωνία. Η συζήτηση με τα παιδιά για την εικονογράφηση ή το να ξαναπούν με δικά τους λόγια την ιστορία ενός ολιγοσέλιδου παιδικού βιβλίου, είναι μια καλή αρχή. Αν όμως οι Gen Z-ers δεν περάσουν στην επόμενη πίστα, στη γραφή/ζωγραφιά και στην τριβή με το νόημα των λέξεων, το παιχνίδι μπορεί να χαθεί.

Στην πράξη, χαμένο παιχνίδι σημαίνει περιορισμένη γνωστική, γλωσσική και κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξη. Λίγα λόγια, πολλά κουβαριασμένα συναισθήματα. Δίπλα στο τάμπλετ, το τυπωμένο χαρτί θα κάνει τη διαφορά ανάμεσα στον πολύπλευρο μελλοντικό ενήλικα και στον καταναλωτή εικόνων στο άπατο πηγάδι του scrolling.

Σπεύδουν στους ειδικούς οι νέοι γονείς τώρα που τους σαμάνους της φυλής τους διαδέχτηκαν οι «ψυ». Τι άλλο να κάνουν; Ε, ας δοκιμάσουν τουλάχιστον να τραγουδήσουν στα παιδιά πριν κοιμηθούν. Μεγάλη υπόθεση το νανούρισμα. Δεν γαληνεύει μόνο τους μικρούς ανθρώπους, αλλά και τα δέντρα και τα πουλιά. Ο Γκάτσος το έγραψε, ο Χατζιδάκις το ’κανε τραγούδι.

«Νάνι του ρήγα το παιδί, του βασιλιά τ’ αγγόνι / νάνι του κήπου η πασχαλιά, του Μάη το χελιδόνι».