μία αιωνιότητα και μία στιγμή
Written by v.psychogios on 27/11/2025
Σχεδόν εσταυρωμένος, σχεδόν κολλημένος, τι κολλημένος αυτοκολλημένος, πιστός ακόλουθος σου τμήμα σου, μέρος σου εγώ του εγώ σου νοιώθω για όσο, για πόσο.… .
Είμαστε τόσο διαφορετικοί αλλά δεν με νοιάζει, τώρα αυτή την στιγμή νοιώθω να είμαι δικό σου τμήμα, σου είπα εγώ του εγώ σου, άψυχο εσύ με ψυχή εγώ εεε και…. . ένα αποτέλεσμα βγάλαμε μια εικόνα φτιάξαμε, εσύ κι εγώ και όσα ενδιάμεσα, ο αέρα, οι σταγόνες, η ενέργεια, ψυχή και άψυχη μαζί, τώρα, οι ενέργειες οι δικές μας. Σ’ ευχαριστώ.
Σαν ακριβό μου διθέσιο σε νοιώθω, ακριβό μου διθέσιο που σε τραγούδαγε η Πρωτοψάλτη.
”Το κενό μου εξαγόραζα
Δειλά…. .
Α ρε χρόνε αλήτη
Π’ ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς”
Εσύ κι εγώ και όσα ενδιάμεσα, ο αέρα, οι σταγόνες, σαν φτερό που με ‘φερε κοντά σου, σαν φτερό μεταμορφώθηκα που έφυγε από πουλί και ήρθα σε ‘σένα.
Στο πίσω φτερό σου φτερό μου, σαν με φτερά προσγειώθηκα επάνω σου και αιωρούμαι, το μισό εσταυρωμένο.
Αυτή την στιγμή, τώρα, ζώντας την κοινή αιωνιότητά μας.
Και από τον αέρα συναντηθήκαμε και πάνω στο αέρα των ελαστικών σου στηριζόμαστε.
Για μία αιωνιότητα και μία στιγμή.
β.ψ.