«Αυξανόμενη τοξίνωση του οργανισμού»

Σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ στην τοξικότητα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος –εδώ και χρόνια– στο περιβάλλον που ζει και δανείζομαι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Μηνούδη, «Βίβλος Υγείας» (εκδόσεις Κέδρος 2009):

Ο σύγχρονος άνθρωπος τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με βιο-οξειδωτικές τροφές. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει και κινείται είναι φορτωμένο με χιλιάδες τοξικά χημικά που έχει εφεύρει και χρησιμοποιεί ο ίδιος. Από τα ρούχα που φοράει, τα καλλυντικά, τα αρώματα, τις βαφές μαλλιών και τις κρέμες μέχρι τα είδη οικιακής χρήσης – καθαριστικά, απολυμαντικά, σπρέι, σκεύη μαγειρικής, χρώματα σπιτιών και αυτοκινήτων, υλικά επίπλων και στρωμάτων. Πίνει, καπνίζει, ξενυχτάει, δεν ασκείται. Ο αέρας που αναπνέει και το νερό που πίνει είναι μολυσμένα. Και είναι συνεχώς αγχωμένος κυνηγώντας το χρήμα και τη χίμαιρα της εξουσίας και της υλικής επιτυχίας. Τι επιπτώσεις έχουν όλα αυτά στην υγεία του;

Για παράδειγμα, υπολογίζεται από έναν Αυστραλό βιοχημικό, τον Richard Bence, ότι κάθε χρόνο οι γυναίκες απορροφούν μέσω του δέρματος από τα καλλυντικά που χρησιμοποιούν περίπου δύο κιλά τοξικών χημικών. Ο μέσος καταναλωτής βάζει στο σώμα του πάνω από σαράντα κιλά ζάχαρη τον χρόνο χωρίς καν να το γνωρίζει – την «κρυφή» ζάχαρη που υπάρχει σε βιομηχανοποιημένες τροφές, σούπες, σνακ, σοκολάτες, μπισκότα, ψωμιά και λοιπά.

Πρόσφατες έρευνες από τη Σουηδία δείχνουν ότι το ψήσιμο τροφών που περιέχουν άμυλο παράγει καρκινογόνες ουσίες που ονομάζονται ακριλαμίδες. Πάνω από πέντε χιλιάδες ισχυρά τοξικά δηλητήρια (παράγωγα των χημικών βιομηχανιών), τα οποία ονομάζονται διοξίνες και σε ελάχιστες ποσότητες μπορούν να σκοτώσουν ακόμη και ελέφαντα, έχουν ανιχνευτεί στο περιβάλλον μας, στις τροφές που τρώμε, στο νερό που πίνουμε, ακόμη και στο γάλα της μητέρας που θηλάζει.

Αλλα τοξικά χημικά, όπως οι φθαλίνες που υπάρχουν στα πλαστικά μπουκάλια, στα περιτυλίγματα και στις συσκευασίες τροφίμων και ποτών, ακόμη και στους δοκιμαστικούς σωλήνες των εργαστηρίων, μιμούνται τις γυναικείες ορμόνες και ονομάζονται ξενοοιστρογόνα. Δημιουργούν σοβαρά παθολογικά συμπτώματα σε άντρες και σε γυναίκες διαλύοντας το ενδοκρινικό τους σύστημα και προωθώντας ερωτική ανικανότητα και αδυναμία σύλληψης και αναπαραγωγής. Ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος. Ζούμε μέσα σε μια τοξική θύελλα που οι συνέπειές της για το ανθρώπινο γένος είναι ακόμα ανυπολόγιστες.

Οπως χαρακτηριστικά είπε ένας ερευνητής του φαινομένου: «Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει κάνει την υπέρτατη συμφωνία του Φάουστ με τον Διάβολο. Για πληθώρα φτηνών καταναλωτικών προϊόντων και τροφίμων δέχεται σε αντάλλαγμα περισσότερους καρκίνους, καρδιοπάθειες, διαβήτη, ψυχικές και εκφυλιστικές παθήσεις.

Το πρόβλημα της χρόνιας τοξίνωσης του οργανισμού και της κοινωνικής άγνοιας του φαινομένου και των επιπτώσεων που έχει στην υγεία μας είναι άλλο ένα αίτιο της κυτταρικής καταστροφής και της έκρηξης της παχυσαρκίας που μαστίζει ειδικά τις κοινωνίες της “καλοπέρασης”.

Πολλά από αυτά τα τοξικά χημικά παράγωγα των πετροβιομηχανιών –πάνω από δέκα εκατομμύρια έχουν παραχθεί από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα–, ειδικά τα βαρέα μέταλλα, όπως αλουμίνιο, εξασθενές χρώμιο, υδράργυρος, κάδμιο, μόλυβδος και άλλα, διοχετεύονται σε ποτάμια από τις βιομηχανίες που έχουν εγκατασταθεί δίπλα σε αυτά. Πολλά χημικά χύνονται ως τοξικά λύματα κατευθείαν στις θάλασσες και από εκεί, μαζί με αυτά που μεταφέρονται στις θάλασσες από τα μολυσμένα ποτάμια, τοξινώνουν τα ψάρια, τα φύκια και όλα τα θαλασσινά, και στη συνέχεια τους ανθρώπους που τα καταναλώνουν. Ολα τα βαρέα μέταλλα, εκτός από ισχυρά καρκινογόνα, είναι και ισχυρά νευροτοξικά και ορμονο-αποσταθεροποιητικά. Δηλαδή εμποδίζουν τις λειτουργίες τόσο του νευροφυτικού όσο και του ενδοκρινικού συστήματος».