ΚΟΥΤΣΙΑΡΙΔΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Τρία πράγματα θυμάμαι να μου αρέσουν πολύ από παιδί: το ποδόσφαιρο, η μουσική και το ραδιόφωνο.

Ποδοσφαιριστής δεν έγινα γιατί με κέρδισε η προβατίνα και το τσίπουρο. Μουσικός (λέω πως) είμαι, αλλά οι γνώσεις μου στο πεντάγραμμο φτάνουν μέχρι το να σχεδιάζω υπέροχα το κλειδί του σολ. Το μόνο με το οποίο τα κατάφερα, είναι το ραδιόφωνο. Ή τουλάχιστον έτσι φαντάζομαι.

Όταν το 2012 πρωτοβρέθηκα πίσω από την κονσόλα ενός σταθμού, ντρεπόμουν περισσότερο και από όταν κατουρήθηκα πάνω μου, τότε, στα παλιά τα χρόνια, στην πρώτη δημοτικού. Μία, δύο, τελικά το βρήκα και εξελίχθηκα σε ένα αστέρι, έναν Tommy Wiseau του ραδιοφώνου, ένα πηγαίο ταλέντο που δεν κοπιάζει καν για να αποδώσει τα μέγιστα.

Μέχρι το 2016, όταν και αποφάσισα να κάνω μια παύση στην… τεράστια καριέρα μου στα ερτζιανά, ασχολήθηκα αποκλειστικά με τον τομέα τον αθλητικών. Πλέον όμως περνάω τη φάση μου και θέλω κάτι χαλαρό για να φτιάχνω ωραία καταστασούλα, κάτι Σαλονικιώτικο, σαν φραπεδιά που βάζεις νερό για να αβγατίσει και ταυτόχρονα απλώνεις τα ποδάρια στο τραπεζάκι∙ κάτι χωρίς όρια και με ανοιχτή θεματολογία, για να ‘χαμε να λέγαμε και να σχολιάζαμε.