ΑΘΗΝΑ ΦΙΝΛΑΝΔΕΖΑ
Ονομάζομαι Αθηνά και συστήνομαι ως Αθηνά Φινλανδέζα.
Όχι σαν, αλλά ως.
Τονίζω πάντα τα ν στο Φινλανδέζα, κυρίως λόγω της σημαντικότητας του εν λόγω γράμματος.
Μπορείς να με αποκαλείς και Αθηνέζα, το δέχομαι.
Δεν είμαι όμως από την Αθήνα.
Δεν πειράζει. Κανείς δεν είναι τέλειος.
Έχω ένα κοινό με τον David Coverdale, την Joan Jett, τον Nick Cave, τον Andrea Bocelli, την Marleena Shaw, τον Frodo και τον Bilbo Baggins του Lord of the Rings.
Έχουμε γενέθλια την ίδια ημέρα, στις 22 Σεπτεμβρίου, που παρεμπιπτόντως είναι και ο πιο ωραίος μήνας του χρόνου.
Πάντοτε σύμφωνα με την άποψή μου.
Όλοι έχουμε κι από μία. Να μην την εκφράσουμε;
Ανακάλυψα την μαγεία του ραδιοφώνου στα τέλη της δεκαετίας του ’90, τότε που παίρναμε τηλέφωνο από σταθερό, ζητούσαμε τραγούδια και κάναμε αφιερώσεις.
Τέτοιοι ήμασταν. Μέχρι τα 18 με φώναζαν Νανά.
Στα 18 μου μετακόμισα για σπουδές στην Θεσσαλονίκη. Εκεί έγινα Αθηνά.
Λίγους μήνες μετά την ενηλικίωση ξεκίνησα να κάνω ραδιόφωνο στον 1055Rock όπου παρέμεινα για 6 χρόνια.
Αν τυχαίνει να θυμάται κανείς την Αθηνά Βέρου, αυτή είμαι εγώ.
Στην συνέχεια, για κάποιον λόγο βρέθηκα στο Ελσίνκι.
Όχι, δεν είναι η γνωστή ιστορία αγάπης.
Λείπω 12 χρόνια από την Ελλάδα και πιθανότατα θα λείψω για τουλάχιστον άλλα τόσα.
Στο Ελσίνκι το όνομά μου άλλαξε και πάλι…Ατέενα, Άτχινα, Ατίνα, Ανθία και άλλες παραλλαγές.
Παίζω ηλεκτρική κιθάρα, τραγουδάω, έχω πολλά τατουάζ, μαλλιά μέχρι την μέση, δεν πίνω ούτε καπνίζω, μιλάω άπταιστα 3 γλώσσες, έχω σπουδάσει Φινλανδική και Ελληνική Φιλολογία, έχω ένα Μάστερ από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, μαγειρεύω, δουλεύω και διαβάζω πολύ, είμαι επικοινωνιακός τύπος και ακούω πάντα με προσοχή.
Προσλαμβάνομαι;
Τα μάτια μου δεν είναι γκρι, αλλά μελί.
Στην φωτογραφία φοράω φακούς για τις ανάγκες μίας φωτογράφισης.
Έκανα και τέτοια κάποτε, όταν έπαιζα σε μουσικά συγκροτήματα.
Τώρα βάζω ηλεκτρική (κιθάρα) στο σπίτι μου.
Είμαι και του μέταλ και του κλασικού ρεπερτορίου.
Και του σαλονιού και του λιμανιού δηλαδής.
Γράφω το αυτί και το αυγό με υ και το συγγνώμη με δύο γου.
Ναι, μου αρέσει ο Μπαμπινιώτης. Τρελό ρισπέκτ.
Μπορώ να τον ακούω ώρες, όπως και τον Μιχαλόπουλο, διότι ο γραίος ο αλέκτωρ κατέχει την γνώσιν.
Όχι πια Greeklish.
Ας κάνουμε βάιραλ τα Engreek.
Θενκ γιου φορ γιορ τάιμ εντ σι γιου ονλάιν.