Meet the Team
Written by v.psychogios on 26/02/2025
Από το shedia.gr
«Θέλω να μάθω καλά το μενού. Η κουζίνα μού δίνει μεγάλη χαρά, είναι μία λύτρωση. Ξεφεύγω και από τον ξενώνα. Ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά είναι τα γιουβαρλάκια.
Από τα δύο μου χρόνια ώς τα δεκαοκτώ ήμουν σε ένα ορφανοτροφείο, στην Παιδική Στέγη, στη Λαμία. Μεγάλωσα μακριά από τους γονείς μου. Εμαθα ότι ήταν χωρισμένοι, στα 18 μου. Όταν βγήκα από το ορφανοτροφείο, τους αναζήτησα. Βρήκα πρώτα τον πατέρα μου και, στη συνέχεια, τη μητέρα μου. Εκείνος ήταν εργολάβος, εκείνη παραδουλεύτρα. Η μητέρα μου ζούσε στην περιοχή Ελληνορώσων. Ήταν σε άθλια οικονομική κατάσταση. Καταπιάστηκα με διάφορες δουλειές, μοίραζα φυλλάδια, βοηθός γενικών καθηκόντων κ.ά. για να μπορέσω να την υποστηρίξω. Μάζεψα ένα κομπόδεμα και γράφτηκα σε μια σχολή μαγειρικής του ΟΑΕΔ. Μου άρεσε πολύ η κουζίνα. Η φοίτηση ήταν τέσσερα χρόνια, νυχτερινή σχολή, αφού τα πρωινά έπρεπε να δουλεύω. Έμαθα την παραδοσιακή κουζίνα.
Αρχές του 2012, ξεκίνησαν τα σοβαρά προβλήματα. Δυσκολευόμουν να βρω μια δουλειά πλήρους απασχόλησης, δεν έβγαζα αρκετά χρήματα για να τη συντηρήσω. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Μαζί, επιδεινώθηκαν και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Πέθανε την ημέρα των γενεθλίων μου, στις 22 Ιουνίου του 2012.
Είκοσι μέρες αργότερα, χτύπησε την πόρτα του σπιτιού ένας δικαστικός κλητήρας. Το σπίτι ήταν υποθηκευμένο, δεν γνώριζα τίποτα. Μου έδωσε 24 ώρες να το αδειάσω. Εβαλα ό,τι μπορούσα να βάλω σε μία βαλίτσα και βγήκα στο δρόμο. Ημουν πια άστεγος.
Κοιμόμουν την πλατεία Γκίκα. Από ντροπή, προσπαθούσα να κρύψω την κατάστασή μου, έκρυβα τα πράγματά μου. Δεν ήθελα να μάθει ο κόσμος ότι είμαι άστεγος. Στο μεταξύ, έψαχνα να βρω δουλειά, αλλά ήταν αδύνατον. Ξέρεις, αν είσαι στο δρόμο, δεν είναι εύκολο να συντηρηθείς, μπορεί να μυρίζεις κιόλας. Ο κόσμος της γειτονιάς, κάποια στιγμή, κατάλαβε ότι είμαι άστεγος. Κάποιοι προσφέρθηκαν να μου δώσουν ένα πιάτο φαγητό. Επεφτα χαμηλά. «Ναι, πεινάω ρε παιδιά», έλεγα, όταν με ρωτούσαν. Αλλά, ποτέ δεν ζητιάνεψα. Το Νοέμβριο του 2017 κατέβηκα στο κέντρο της Αθήνας. Τότε, ήταν που έμαθα για το Κέντρο Υποστήριξης Αστέγων του Δήμου Αθηναίων. Μπήκα στον ξενώνα στις 17 Νοεμβρίου του 2017.
Για τη «σχεδία» και το εστιατόριο, έμαθα από μια κυρία η οποία εργάζεται στον ξενώνα. Με έφερε σε επαφή με τους ανθρώπους του περιοδικού δρόμου και της κουζίνας και, κάπως έτσι, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Είμαι στην κουζίνα του «σχεδία home» από τα μέσα Δεκεμβρίου του 2024. Προσπαθώ να φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης που απολαμβάνω, να υπηρετήσω πιστά το έργο της «σχεδίας» και, βεβαίως, να υποστηρίξω τον εαυτό μου. Στόχος μου είναι να βρω ένα σπίτι και να αποχωρήσω από τον ξενώνα.
Αν ήταν να στείλω ένα μήνυμα στον κόσμο, θα του ζητούσα να μη μας ξεχνάει, εμάς που είμαστε στο δρόμο. Δώστε μας την ευκαιρία να ζήσουμε με αξιοπρέπεια».
Ο 52χρονος κ. Χρήστος εργάζεται, πια, στην κουζίνα του «σχεδία home» (Κολοκοτρώνη 56). Μάγειρας, που είναι και μία από τις αγάπες της ζωής του. Από τα χεράκια του περνούν όλες μας οι γεύσεις. Αλλωστε, η αλληλεγγύη περνάει και από το στομάχι.