Το όνομά μου είναι Sam : Η ταινία -ύμνος για την αληθινή αγάπη

Πριν από 62 χρόνια, στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, ήρθε στον κόσμο ένα αγόρι με γκριζομπλέ μάτια που έμελλε να γίνει ένας από τους καλύτερους Αμερικανούς ηθοποιούς της δικής του γενιάς του. O Sean Penn.

Μπορεί να βραβεύτηκε με Όσκαρ Α` Ανδρικού Ρόλου για το “Σκοτεινό Ποτάμι” και το “Milk”, ωστόσο, η ερμηνεία του που έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μου, ήταν στην ταινία: “Το όνομά μου είναι Sam”.

Ο Sam Dawsons είναι ένας γλυκός, “ιδιαίτερος” άνδρας, καθώς έχει την αντίληψη ενός 7χρονου παιδιού… Ο όρος διανοητικά καθυστερημένος δεν μου αρέσει να τον χρησιμοποιώ γιατί τον θεωρώ “λίγο” για πλάσματα σαν κι εκείνον… Ο Sam, λοιπόν, έχει μια κόρη, τη Lucy Diamond, την οποία απέκτησε κατά την σύντομη σχέση του με μια άστεγη γυναίκα η οποία τους εγκατέλειψε μετά τη γέννα.

Η κοινωνική πρόνοια, ωστόσο, θέλει να δώσει το κopιτσάκι για υιοθεσία, καθώς κάποιος κοινωνικός λειτουργός αποφασίζει πως δεν είναι καλό για εκείνη να μείνει μαζί του, αφού μεγαλώνοντας θα γίνει πιο έξυπνη, πιο “προχωρημένη” από τον πατέρα της… Κάτι τέτοιο, θα έβαζε σε κίνδυνο την ανάπτυξή της…

Αυτό οδηγεί τον Sam στην αναζήτηση μιας διακεκριμένης δικηγόρου και ξεκινά ένα δικαστικό αγώνα προκειμένου να κερδίσει την επιμέλεια της κόρης του. Το ερώτημα που θίγει η εν λόγω ταινία είναι πολύ σημαντικό: Θα μπορούσε άραγε ένας γονιός με νοητική ανεπάρκεια να αναθρέψει ένα φυσιολογικό παιδί; Πώς μπορεί να πειστεί ένα δικαστήριο ότι ένα άτομο με νοημοσύνη 7χρονου παιδιού, έχει τη “δύναμη” να γίνει σωστός πατέρας;

Η αλήθεια είναι ότι ο Sam δεν μπορεί να προσφέρει “πολλά “στην μικρή Lucy, παρά μόνο την αστείρευτη, βαθιά αγάπη του. Είναι ένας άνθρωπος που με τη δύναμη της ψυχής του μπορεί να “πετάξει” ψηλά… Δυστυχώς, όμως, ζούμε σε μια κοινωνία, που αυτοί οι “ιδιαίτεροι” άνθρωποι, σοκάρουν, τρομοκρατούν και οδηγούνται στο περιθώριο… Πολλές φορές, δε, ακούγονται αρνητικά σχόλια, κακίες σε συνδυασμό με περίεργα βλέμματα.

Και όμως, ο Sam, μπορεί να “αγκαλιάσει” το παιδί του με τη ζεστασιά της ψυχής του, να σε κάνει να αναθεωρήσεις τους λόγους ύπαρξής σου και να συνειδητοποιήσεις ποιό είναι το πραγματικό νόημα της ζωής. Μπορεί να σε βοηθήσει να εκτιμήσεις ακόμα και τα πιο απλά πράγματα που στην καθημερινότητά μας, οι περισσότεροι, τα θεωρούμε δεδομένα.

Κάθε παιδί για να μεγαλώσει χρειάζεται πολλή αγάπη. Είναι αυτό όμως αρκετό; Τί κάνει ένα γονιό κατάλληλο ; Εκείνον που μπορεί να προσφέρει τη νοημοσύνη ή την αγάπη;

Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της πλοκής της ταινίας είναι η περίπτωση της δικηγόρου που αναλαμβάνει την υπόθεση του Sam δωρεάν για να “μπει” στο μάτι των συναδέλφων της. Η Rita που υποδύεται η Michelle Pfeiffer.Πρόκειται για μια αγχωμένη μητέρα που λόγω δουλειάς έχει απομονωθεί από το παιδί της. Και τελικά το παράδειγμα του Sam τη βοηθάει να καταλάβει το αληθινό νόημα…

Δε θα μπορούσα να μην σχολιάσω το εξαιρετικό ταλέντο της μικρούλας -τότε- Fanning, η οποία στάθηκε επάξια δίπλα στους κορυφαίους συμπρωταγωνιστές της… Όσο για τον Sean Penn… υποκλίνομαι στη χαμαιλεοντική του ικανότητα που ελάχιστοι συνάδελφοί του έχουν…

Το τέλος της ταινίας είναι γνωστό για εκείνους που την έχουν δει… Όσοι δεν τη γνωρίζουν, νομίζω πως δεν πρέπει να τη χάσουν… Ένας ύμνος για την αγνότητα της ψυχής, για την ανιδιοτελή αγάπη και για τα αγνά συναισθήματα που έχουν τη δύναμη ακόμη και το πιο “μικρό” μυαλό, να το “ανεβάσουν” ψηλά…