Φιλοξενούμενος στην λαμπερότητα της φύσης
Γραμμένο απόv.psychogiosεπί 23/11/2023
Είχα πολλά χρόνια (απίστευτο) να βγω τόσο νωρίς το πρωί για τρέξιμο. Το έκανα την περασμένη Κυριακή 19.11, την πιο κρύα μέρα του φετινού χειμώνα, δεν το μετάνιωσα καθόλου, το αντίθετο.
Η φύση, το δάσος, το βουνό αν θέλετε είχε βάλει τα πολύ καλά του. Με τόσο αέρα είχαν καθαρίσει τα πάντα στην ατμόσφαιρα, όλα τα χρώματα όταν άρχισε να ξημερώνει ήταν στο μέγιστο βαθμό ευκρίνειας, στο μέγιστο βαθμό λαμπερότητας.
Από την άλλη έτρεχα σε μονοπάτια που σε λίγες ώρες θα γίνονταν ο φετινός Σύζαθλος, ο 8ος. Μια φορά στο παρελθόν είχα δηλώσει συμμετοχή στον συγκεκριμένο αγώνα το 2021, μια μέρα πριν τον αγώνα είχα διαγνωστεί με covid για τρίτη φορά. Έτσι τρέχω κατά καιρούς αποσπασματικά κομμάτια του στη διάρκεια της χρονιάς.
Η σήμανση στα καλύτερα της.
Το βουνό στα καλύτερα του και φιλοξενούσε την δική μου ύπαρξη. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση αυτό!!!! !
β.ψ.