Τρέχον κομμάτι

Τίτλος

Καλλιτέχνης

Τρέχουσα παράσταση

Τρέχουσα παράσταση


Η αβάσταχτη ελαφρότητα της πολιτικής διαχείρισης…

Γραμμένο απόεπί 13/08/2023

 

Από το lifo.gr /  ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ / Γιάννης Παντελάκης / Εικονογράφηση: bianka/ LIFO

Οι περιπτώσεις Μηταράκη και Πατούλη δεν αντιμετωπίσθηκαν πολιτικά, αλλά με τον τρόπο που κερδίζει ολοένα μεγαλύτερο έδαφος στην πολιτική διαχείριση στη χώρα μας: την επικοινωνία
AN KAI OI αποπομπές Μηταράκη και Πατούλη είναι πολύ πρόσφατες, ήδη αποτελούν γεγονότα τα οποία ήδη καταναλώσαμε, χωνέψαμε πολιτικά, θεωρούμε ότι συνέβησαν σ ένα σχετικά μακρινό παρελθόν και ως κοινωνία βγήκαμε σοφότεροι μετά από τις εξελίξεις αυτές, ενώ η πολιτική ηγεσία έκανε ενός είδους εσωτερική κάθαρση. Ο μέσος πολίτης που δεν στέκεται στα πολιτικά γεγονότα με ιδιαίτερη επιμονή, γιατί προέχουν άλλα που θεωρεί σημαντικότερα ή γιατί τα επερχόμενα γεγονότα καλύπτουν γρήγορα τα προηγούμενα, σχηματίζει την εντύπωση ότι όλα όσα συνέβησαν με τον πρώην υπουργό και τον απερχόμενο περιφερειάρχη αντιμετωπίσθηκαν από την πολιτική ηγεσία της χώρας με τον τρόπο που θα έπρεπε, αποτελεσματικά και ακαριαία, και τα δυο πολιτικά πρόσωπα εισέπραξαν την δημόσια απαξίωση που τους άξιζε και τιμωρήθηκαν όσο έπρεπε.
Η ηγεσία έκανε το χρέος της με το οποίο ανταποκρίθηκε στις αρνητικές εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν στην κοινωνία από τις προκλητικές πράξεις των δυο. Στις διακοπές ενός υπουργού εν καιρώ πύρινων καταστροφών και στο έστω άχαρο και αντιαισθητικό ζεϊμπέκικο την ίδια εποχή ενός περιφερειάρχη τον οποίο στήριξε το κυβερνητικό κόμμα. Ο ηγέτης παρενέβη, πήρε τα δραστικά μέτρα που έπρεπε, χωρίς μάλιστα να υπολογίσει το πολιτικό κόστος από τις γενναίες πρωτοβουλίες του. Συνέβη και κάτι επιπλέον, ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
Τα δυο πρόσωπα που αποπέμφθηκαν όχι απλά δεν διαμαρτυρήθηκαν από το πολιτικό άδειασμα με το οποίο απαξιώθηκαν και στρεβλώθηκε η δημόσια εικόνα για την οποία είχαν δώσει πολύχρονους αγώνες, αλλά ζήτησαν δημόσια συγνώμη από τον ηγέτη. Η προσωπική αξιοπρέπεια έχει και αυτή τα όρια της.
Τα δυο πρόσωπα που αποπέμφθηκαν όχι απλά δεν διαμαρτυρήθηκαν από το πολιτικό άδειασμα με το οποίο απαξιώθηκαν και στρεβλώθηκε η δημόσια εικόνα για την οποία είχαν δώσει πολύχρονους αγώνες, αλλά ζήτησαν δημόσια συγνώμη από τον ηγέτη. Η προσωπική αξιοπρέπεια έχει και αυτή τα όρια της. Κάπου εκεί ολοκληρώθηκαν οι δυο μικρές ιστορίες, αφού πρώτα αντικαταστάθηκε ο υπουργός και προτάθηκε ένα νέο πρόσωπο για υποψήφιος περιφερειάρχης για τις επερχόμενες τοπικές εκλογές.
Οι περιπτώσεις Μηταράκη και Πατούλη δεν αντιμετωπίσθηκαν πολιτικά, αλλά με τον τρόπο που κερδίζει ολοένα μεγαλύτερο έδαφος στην πολιτική διαχείριση στη χώρα μας: την επικοινωνία. Αν βάλουμε δυο υποθετικά ενδεχόμενα και στις δυο περιπτώσεις, θα είχαμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Αν στην περίπτωση Μηταράκη δεν βρισκόταν κάποιος ο οποίος θα δημοσιοποιούσε μέσω μιας εφημερίδας το γεγονός ότι βρισκόταν σε διακοπές όταν η μισή χώρα καιγόταν, τώρα ο Μηταράκης θα βρισκόταν στη θέση του και θα παινευόταν μαζί με τα υπόλοιπα κυβερνητικά μέλη ότι αντιμετώπισαν τις μεγάλες καταστροφές από τις πυρκαγιές με τον τρόπο που έπρεπε. Αντίστοιχα, αν δεν βρισκόταν κάποιος ή κάποια να αποτύπωνε με ένα βίντεο τον Πατούλη να χορεύει το άχαρο ζεϊμπέκικό του, τώρα αυτός θα δήλωνε περήφανος για το έργο που έκανε ως περιφερειάρχης και θα διεκδικούσε μια νέα εκλογή τον Οκτώβριο.
Τα δυο τυχαία γεγονότα, όμως, μοιάζει να συνωμότησαν σε βάρος τους. Ένα δημοσίευμα και ένα βίντεο διέκοψαν τις καριέρες τους, έστω προσωρινά, γιατί όλα έχουν μια ημερομηνία λήξης σε αυτή τη χώρα. Σύντομα οι δυσμενείς επιπτώσεις εναντίον τους θα αποτελούν ένα ξεχασμένο παρελθόν και θα πρωταγωνιστήσουν σε κάποια δημόσια θέση. Η επικοινωνία κυριάρχησε της πολιτικής, οι αρνητικές εντυπώσεις για την κυβέρνηση στην οποία ανήκουν πολιτικά τα δυο πρόσωπα ακυρώθηκαν και με έναν τρόπο ίσως ενίσχυσαν το πρωθυπουργικό προφίλ, αφού αυτός παρενέβη με δυναμικό τρόπο και όλα τέλειωσαν με τον ιδανικό για την κυβέρνηση τρόπο. Η κοινή γνώμη, τουλάχιστον σε μια μεγάλη πλειονότητά, διαμόρφωσε την βεβαιότητα ότι το τιμόνι της χώρας βρίσκεται σε καλά χέρια.
Όμως, η πραγματικότητα επιμένει και είναι εντελώς διαφορετική. Η μισή (σχήμα λόγου) χώρα κάηκε και μαζί περιουσίες, δάση, άνθρωποι, ζώα, σε ένα βαθμό το τουριστικό προϊόν της, ενώ λαβώθηκε και η διεθνής εικόνα της. Όμως, για τα αίτια των καταστροφών, για τα πραγματικά γεγονότα δηλαδή, δεν ασχοληθήκαμε ιδιαίτερα σαν κοινωνία ή ως μέσα ενημέρωσης, δεν έγινε κάποιος ουσιαστικός δημόσιος διάλογος, δεν μιλήσαμε για το κακό το ριζικό μας που οδηγεί κάθε χρόνο σε απώλειες κάθε είδους. Όλα όσα συνέβησαν εξαντλήθηκαν με την δημόσια αποδοκιμασία και αποπομπή των δυο. Λες και αν ο Μηταράκης δεν έκανε διακοπές, ή ο Πατούλης δεν χόρευε εκείνο το βράδυ, η χώρα δεν θα καιγόταν.
Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Με την βοήθεια των μηχανισμών προπαγάνδας και σε μεγάλο βαθμό την αβάσταχτη ελαφρότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης –είτε λόγω αδυναμίας να συγκροτήσει ένα πειστικό κριτικό δημόσιο λόγο, είτε επειδή προσπαθεί ακόμα να συνέλθει από την εκλογική πανωλεθρία– η κυβέρνηση δεν θα υποστεί καμία φθορά, αν και αυτό είναι το ελάσσον απέναντι σε ένα άλλο γεγονός. Δεν θα μιλήσουμε ποτέ για τις αιτίες που καταστρέφεται η χώρα. Και μη αναζητώντας τις αιτίες, αφήνουμε ένα ακόμα πρόβλημα κάτω από το χαλί μέχρι να εμφανιστεί και πάλι…


Συνέχισε να διαβάζεις

Προηγούμενη ανάρτηση

Συνέβη