Μπήκαμε στα Δωμάτια Δύο 18χρονων που Πέτυχαν Πρωτιές στις Πανελλήνιες

Κάποτε τους αποκαλούσαν φύτουλες και κοράκια. Τώρα είναι μαθητές του διπλανού θρανίου, κανονικά μέλη στις παρέες κι ας έχουν πάρει το απουσιολόγιο. Οι περισσότεροι πρωτοπορούν στις εξόδους, στο χαβαλέ και στις κατακτήσεις. Είναι αυτοί που αριστεύουν στο σχολείο και κερδίζουν τις πρωτιές στις πανελλαδικές εξετάσεις. Μπήκαμε στα δωμάτια και στο μυαλό δύο υποψηφίων που πρώτευσαν. Είναι οι 19.480 και 19.230 των ανθρωπιστικών και οικονομικών σπουδών αντίστοιχα. Καλύτερα, η Γεωργία Μητρουλιά και ο Άγγελος Κυφωνίδης. Η πρώτη θα περάσει στη Νομική του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ο δεύτερος στη ΣΣΑΣ, πάλι στη Θεσσαλονίκη.

Συναντιόμαστε στο Nouveau της πλατείας Αριστοτέλους. Είναι χαμογελαστοί. Συστήνονται μεταξύ τους. Σε λίγους μήνες θα περπατούν στα ίδια πάρκα και θα κάνουν μάθημα σε διπλανά αμφιθέατρα. Δείχνουν ανακουφισμένοι. Η Γεωργία βγαίνει διαρκώς μετά τις πανελλαδικές, ειδικά μετά την ανακοίνωση των βαθμολογιών. Ο Άγγελος δεν έχει σταματήσει να συναντάει τους φίλους του και να κάνει γυμναστική. Πρόκειται για τα παιδιά που μπορούν να πουν ότι πέτυχαν τον πρώτο μεγάλο στόχο τους. Το ερώτημα είναι πώς τα κατάφεραν. Ξεφεύγουμε από τις κλισέ περιγραφές που γίνονται από τους πρώτους των εξετάσεων μπροστά στα μικρόφωνα των καναλιών. Αυτές τις εθιμοτυπικές που έγιναν μπανάλ.

Τους ζητώ να θυμηθούν όλον αυτόν τον δύσκολο χρόνο. Όταν, πάνω από ένα βιβλίο, σπάνια ξεμυτούσαν από τα σπίτια τους. Τα νεύρα, τους χαμένους έρωτες, τα ξεσπάσματα στην οικογένεια. Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα ενός υποψηφίου που θέλει το όνειρό του να περάσει στη σχολή που θέλει, να γίνει πραγματικότητα. «Ήταν πολύ δύσκολο. Πάρα πολύ διάβασμα, πολλά διαγωνίσματα, ατελείωτα τεστ». Η Γεωργία σε όσα περιγράφει βάζει παντού το ίδιο επίθετο: πολλά. Είναι πραγματικά μεγάλο το μέγεθος της προσπάθειας. «Και ψυχοφθόρο», συμπληρώνει ο Άγγελος. «Επειδή ξέρεις ότι έχεις μία υποχρέωση και προγραμματίζεις της ζωή σου γύρω απ’ αυτή». Δεν γνωρίζονταν πριν, όμως μεταφέροντας όσα έζησαν συμπληρώνει ο ένας την άλλη, και εκείνη αυτόν. Είχαν διαφορετική μέθοδο, άλλη προσέγγιση, όμως η κατάληξη και για τους δύο ήταν η ίδια: Η επίτευξη του στόχου. «Όλη τη χρονιά ήμουν 100% πάνω σε αυτόν τον στόχο. Το γεγονός ότι είχα στο μυαλό μου πως όλη μου η ζωή θα βασιστεί πάνω σε αυτό με βάρυνε πολύ», λέει ο Άγγελος. Και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα της ψυχολογίας και της πίεσης που δέχεται –από τον εαυτό του πρώτα– ο κάθε υποψήφιος για τις πανελλαδικές. «Είχαμε άγχος όλη τη χρονιά. Ξέρουμε ότι είναι οι εξετάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον μας», ανέφερε η Γεωργία.

Χαμογελούν αλλά η περίοδος που πέρασε ήταν μία δύσκολη ανάμνηση. Από την αρχή της. Όπως περιγράφει η Γεωργία το πρώτο διάστημα δεν ήταν αγχωμένη. «Δεν ήμουν ακόμα στο κλίμα, το αγχωτικό». Ο Άγγελος το πήγε αλλιώς. Η πίεση ήταν στην αρχή μέχρι να βρει ρυθμό. Είναι ποδοσφαιριστής, επομένως το είχε. «Όσο εξοικειωνόμουν με το κλίμα της τρίτης λυκείου, του διαβάσματος και των εξετάσεων τόσο το διαχειριζόμουν καλύτερα», σημείωσε. Είχαν μπροστά τους ύλη βουνό. «Τεράστια, αλλά με καλό πρόγραμμα και αν είσαι συνεπής βγαίνει», διαβεβαιώνει η Γεωργία. Μάλιστα η ίδια όλο τον χρόνο δεν διέκοψε τις εξόδους της. «Με μέτρο, όμως», σημειώνει ο Άγγελος. Στην αρχή άφησε το ποδόσφαιρο, ξεκίνησε γυμναστήριο, όμως δεν προλάβαινε και στη μέση το άφησε και αυτό. Η Γεωργία άφησε τον χορό και ξεκινάει πάλι τώρα. Ψάχνει για σχολή.

«Κι αν πτωχική τη βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε», έγραψε ο Καβάφης και το ερώτημα αναπόφευκτα πέφτει αν όλο αυτό το επίπονο ταξίδι άξιζε. «Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη», απαντάει η Γεωργία που έφτασε στην Ιθάκη της. «Ήξερα ότι θα προσπαθούσα πάρα πολύ για να πετύχω αυτό που θέλω», ξεκαθάρισε. Αυτό το διάβασμα όμως μου ανοίγει πόρτες και ευκαιρίες». Ο Άγγελος το είχε αποφασισμένο. «Αν έχεις έναν στόχο τότε αξίζει. Εκατό τοις εκατό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η προσπάθεια θα αποδώσει». Το πιστεύει. Είναι ήρεμος αν και λίγο αγχωμένος μπροστά στο μαγνητόφωνο. Όμως δείχνει αποφασισμένος να συνεχίσει να πιάνει τη ζωή από τα κέρατα, που λέγαν οι παλιοί. Το ίδιο και η Γεωργία. Τη ρωτάμε εάν αυτή η Ιθάκη θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες της. Δεν έχει καμία αμφιβολία. Ούτε αμφιταλαντεύεται. «Πιστεύω ότι ένα πτυχίο δεν πάει ποτέ χαμένο. Σκέφτομαι πολύ αισιόδοξα. Στο τέλος θα οδηγηθώ εκεί που θέλω». Ο Άγγελος στην πορεία του ταξιδιού άλλαξε στόχους. Στο τέλος αποφάσισε να δηλώσει τη στρατιωτική σχολή. «Και να μην καταφέρω κάποια πράγματα σε αυτό που προσπαθώ να πετύχω, μόνον αυτά που μου έδωσε αυτή η χρονιά, που μου έμαθε πώς να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου, πιστεύω ότι αξίζει». Σοφό.

Δεν είναι φύτουλες. Αυτοί της παλιάς εποχής με τα μεγάλα γυαλιά, απομονωμένοι στις σελίδες των βιβλίων. Είναι πανέξυπνοι και οι δύο. Κατασταλαγμένοι στις απόψεις τους. Βέβαιοι για την πορεία της ζωής τους. Μπασμένοι στην καθημερινότητα. Μπαίνουμε πάλι στα δωμάτιά τους, στα σπίτια τους. Η μία διάβαζε κάτω από την αφίσα με τα Φιλαράκια και ο έτερος αντίκριζε γνωστούς ράπερ και τον έλικα ενός αεροπλάνου. Ρωτάω για τους δικούς τους ανθρώπους και πώς αντιμετώπισαν όλο αυτό το βουνό της προετοιμασίας των εξετάσεων. «Με υποστήριξαν πάρα πολύ, δεν με πίεζαν καθόλου. Προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν. Εγώ άγχωνα περισσότερο τον εαυτό μου. Με προέτρεπαν να βγω έξω». Η Γεωργία μιλάει για την οικογένειά της και στάζει μέλι. «Πίστευαν σε μένα από την αρχή. Μπορεί να ήταν και αυτοί αγχωμένοι, περισσότερο αγωνιούσαν. Ήξερα καλά πως όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα αυτοί θα με υποστήριζαν». Στην ίδια πλευρά και ο Άγγελος. Έβλεπε γονείς και αδέρφια, χωρίς να τους λέει κάτι, να σέβονται τις ώρες και τον χώρο που διάβαζε. «Δεν υπήρχε πίεση από το σπίτι. Ίσα ίσα που προσπαθούσαν να μου αποβάλουν το άγχος, να με χαλαρώσουν. Με υποστήριξαν σε κάθε απόφασή μου». Είναι κάθετος. Όμως και ο ίδιος από μικρός μας ενημερώνει ότι ήξερε να διαχειρίζεται μόνος του τον τρόπο με τον οποίο θα διάβαζε. Μεταφέρουν με χαρά το κλίμα όταν ήρθαν τα αποτελέσματα. Η Γεωργία τσίριξε όταν έλαβε το μήνυμα με τους βαθμούς, σε σημείο να τρομάξει ο πατέρας και η αδερφή της. Φιλιά, αγκαλιές και χαμόγελα επικράτησαν και στο σπίτι του Άγγελου.

Στερήθηκαν τα πάντα. Μέχρι και τα ερωτικές τους σχέσεις. «Καβγάδες και ζήλιες δεν βοηθούν», ξεκαθαρίζει η Γεωργία. «Αν είναι κάποιος που δεν είναι τόσο ευαίσθητος, μπορεί και να βοηθήσει, αλλιώς να μην το σκεφτεί καν», συμβουλεύει. «Είχα αποχή», ξεκαθαρίζει ο Άγγελος. «Μόνον η σκέψη ότι θα πρέπει να νοιαστείς για έναν άλλον άνθρωπο σε επιβαρύνει». Τους έλειψαν πολλά. «Θέλω ξεκούραση», απαντάει χωρίς δεύτερη σκέψη ο Άγγελος. Θεωρεί ότι η μεγαλύτερη στέρηση σε αυτή τη διαδρομή ήταν ο ύπνος. «Είμαι έτοιμος να τον αναπληρώσω», χαμογελάει. «Θέλω χρόνο για τον εαυτό μου», συμπληρώνει η Γεωργία. Σκέφτονται τις δύσκολες στιγμές. Τα νεύρα και τις εντάσεις στον δικό τους χώρο. Την απογοήτευση, την κούραση, τις απανωτές και αντικρουόμενες σκέψεις. «Στο τέλος δεν άντεχα άλλο στο δωμάτιό μου. Ήταν αποπνιχτικά. Έβγαινα να διαβάσω στο μπαλκόνι, πήγαινα σε βιβλιοθήκες. Το είχα βαρεθεί», περιγράφει η Γεωργία. «Ο εγκέφαλός μου σε κάποια στιγμή απέρριπτε όλες τις υπόλοιπες πληροφορίες», μεταφέρει ο Άγγελος χαμογελώντας. «Στο τέλος το δωμάτιο με δυσκόλεψε». Κι εκείνος μεταφερόταν από δωμάτιο σε δωμάτιο και από σαλόνι σε μπάνιο. Δοκίμασε να διαβάζει και με φίλους του. Τώρα η εικόνα άλλαξε και στα δύο δωμάτια των παιδιών. «Πέταξα οτιδήποτε υπήρχε πάνω στο γραφείο» λέει έντονα ο Άγγελος. «Έχω βγάλει τις σακούλες», προετοιμάζεται η Γεωργία.

Μπήκαν τα τελευταία χρόνια σε ένα σύστημα που αμφισβητείται από πολλές πλευρές. Προετοιμάστηκαν έτσι για να κερδίσουν μία θέση στη σχολή που επιθυμούν. Δηλώνουν και οι δύο ότι είναι εντελώς αντίθετοι με αυτό το σύστημα. «Θα το άλλαζα όλο» τονίζει η Γεωργία. «Να απαιτείται περισσότερη κριτική σκέψη και λιγότερη παπαγαλία. Να μην μαθαίνουμε πράγματα που δεν θα μας χρησιμεύσουν πουθενά». Προτάσεις που λέγονται, κατατίθενται, όμως από καμία πλευρά δεν ακούγονται. «Η μηχανιστική μάθηση δεν συμβαδίζει με την εποχή», συμπληρώνει ο Άγγελος.

Τώρα θέλουν να σκέφτονται περισσότερο τη ζωή που τους περιμένει παρά την προετοιμασία. «Μου έλεγαν ότι όλο αυτό αξίζει έστω και μόνον για τη φοιτητική ζωή. Αυτό σκεφτόμουν από την αρχή», γελάει η Γεωργία. Ο Άγγελος είναι σε άλλη θέση. «Δεν ξέρω αν η σχολή μου θα επιτρέψει μία τέτοια ιδεώδη φοιτητική ζωή. Όμως θα είμαι πιο ελεύθερος, θα γνωρίσω τον εαυτό μου. Νομίζω ότι και γι’ αυτό αξίζει». Μακάρι. Για τους δύο. Και για όλους.