Όμορφη ανάμνηση απ’ το κράτος δολοφόνο φτιαγμένη (Του Αλέξη τελικά)
Written by v.psychogios on 15/08/2025
Από το f/b Antonis Boskoitis (Bosko) 06.08.2025 (τίτλος ανάρτησης keeplife.gr)
Είδαμε το βιντεάκι με τον Μίλτο Πασχαλίδη να μιλάει στο κοινό του και σκεφτήκαμε πως είναι σαν να μιλάει εξ ονόματος όλων μας. Θέλω να πω κάτι για τον Μίλτο και τι παιδί είναι, παρόλο που ούτε φίλους θα μας έλεγες, ούτε κάναμε ποτέ παρέα. Τον θυμάμαι μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο όταν έσκασαν μύτη στα Προπύλαια για τη μεγάλη συναυλία κατά της αστυνομικής βίας μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου (είχα βοηθήσει τους φοιτητές στην οργάνωση της συναυλίας). Δεκέμβριος του 2008. Ήταν και οι δυο τους ταραγμένοι, αλλά και χαρούμενοι. Άρχισαν να μας λένε πως πριν έρθουν από τα Προπύλαια, σκόπευαν να περάσουν από τη ΓΑΔΑ για να παραδώσουν τις ταυτότητες τους με το σκεπτικό «Γεια σας, ήρθαμε να σας πούμε ότι σκοπεύουμε να σκοτώσουμε τον Αλέξη Κούγια»! Ως γνωστόν, ο μακαρίτης πλέον Κούγιας ήταν τότε δικηγόρος υπεράσπισης του Κορκονέα. Φυσικά και ήταν συμβολική η κίνηση των δύο τραγουδοποιών μας και δεν είχαν σκοπό να γίνουν δολοφόνοι και να μπουν φυλακή πάνω στο πικ της καριέρας τους. Το ότι, όμως, πέρασε από το μυαλό τους να περάσουν από τη ΓΑΔΑ για να δηλώσουν τη «σκέψη» τους εναντίον ενός ανθρώπου ταυτισμένου με την υπεράσπιση όλων των καθαρμάτων (ως επί το πλείστον) στον τόπο αυτό, εμένα με έκανε να τους συμπαθήσω πραγματικά. Πρώτα απ’ όλα γιατί θα προέβαιναν σε μια πράξη θαρραλέα, παρακινδυνευμένη, αλλά και ακραία χιουμοριστική. Τι θέλω να πω; Ας μην παίρνουν τα εύσημα ως μπροστάρηδες στην «επανάσταση» ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ή ο Λεξ, όχι μόνο διότι είναι το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει (τον Θανάση ειδικά), αλλά και γιατί θα χαίρονται και οι ίδιοι που οι συνάδελφοί τους, οι μουσικοί και τραγουδιστές, δίνουν πολιτική χροιά στις συναυλίες τους. «We live in a political world» που λέει και το ίνδαλμα όλων αυτών, ο Μπομπ Ντίλαν. Να μην τους κράζετε οι «αντεργκράουντ» τους «έντεχνους». Είναι σιγανά ποταμάκια οι «έντεχνοι». Και μπορούν να γίνουν πολύ πιο επιδραστικοί με τον δημόσιο λόγο τους χωρίς να τα σπάνε στις συναυλίες τους. Τους ζω τα τελευταία 25 χρόνια και τους γνωρίζω καλά, γι’ αυτό και τους αγαπάω τους πιο πολλούς.
* Πάρτε και μια φωτογραφία από τη συναυλία εκείνη στα Προπύλαια το 2008. Ο Θηβαίος με τους φοιτητές προβάρει τα τραγούδια του. Γωνία αριστερά ο Παύλος Εμμανουηλίδης, γιος του Γιάννη Εμμανουηλίδη, επίσης εξαίρετος μουσικός. Κάπου παραπέρα είναι κι ο Πασχαλίδης που κάνει το ίδιο με τους Χαΐνηδες. Ο Πουλικάκος που μου τη «λέει» γιατί δεν προνόησα να κιν/φηθεί η συναυλία. Η Κωχ με τον Μπούρα, τον κιθαρίστα της, πρόβαρε ταυτόχρονα το «Σαν τον Καραγκιόζη» του Σαββόπουλου. Οι Οπισθοδρομικοί, ο Δημήτρης Μητσοτάκης, ο Γιώργος Δημητριάδης, ο Δρογώσης, η Μποφίλιου που είχε βγει πολύ νωρίς, μεσημέρι, ο Φάμελλος, ο Περίδης, η Παπαγεωργίου, ο αείμνηστος Μαχαιρίτσας, η Άννα Γούλα, ο Πιλαλί μέχρι και οι πάνκηδες Deus X Machina. Τι απίστευτη βραδιά είχαμε ζήσει, απ’ τις βραδιές που δεν θα ξαναγίνουν τουλάχιστον σ’ αυτό το ομαδικό το λίγο «φύγε συ – έλα συ» (στη σκηνή), το α λα Γούντστοκ, στυλ!