18/9…. .. 2013 στο εδώ και τώρα
Written by v.psychogios on 05/05/2025
Το βράδυ του Σαββάτου παρακολουθήσαμε την παράσταση 18/9 με την Δώρα Χρυσικού, ένα πονετικό πάντρεμα πραγματικότητας και μυθοπλασίας με αναφορές σε πολλά θέματα της κοινωνίας μας, της ζωής μας με αφορμή την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Πόνος, θυμός, απόγνωση, φόβος, ανατριχίλα ΚΑΙ κυρίως μνήμες.
Το πιο συγκλονιστικό στο τώρα είναι αυτό, οι μνήμες. Η παράσταση, το κείμενο σε γυρίζει πίσω στο καθόλου μακρινό 2011 – 2012 και όλων όσων έγιναν τα χρόνια μέχρι σήμερα.
Σε γυρίζει πίσω και σου θυμίζει τελικά ότι δεν τελείωσε τίποτα από τότε, απλά το αυγό του φασισμού, έχει σκεπαστεί ή αν προτιμάτε καλύτερα έχει φορέσει άλλα ρούχα, έχει αλλάξει την φωνή του, έχει ξεπλύνει (αν ξεπλένονται) τα χέρια του απ’ το αίμα με άλλα πρόσωπα.
Σκέφτομαι την ενέργεια που πήραν, που δέχθηκαν τα παιδιά που φέραμε στον κόσμο και μεγαλώσαμε εκείνο το διάστημα, λίγο πριν ή λίγο μετά. Την ενέργεια της εποχής, την δική μας ως γονείς ενέργεια που προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε στη τότε καθημερινότητα.
Μνημόνια, εκλογές, μνημόνια, πάλι εκλογές, κλείσιμο επιχειρήσεων μιας ζωής, κατασχέσεις, μειώσεις μισθών, απολύσεις, ρατσιστικά και φασιστικά φαινόμενα, αυτοκτονίες. Ποιος θυμάται την αυτοκτονία του συνταξιούχου Δημήτρη Χριστούλα στην πλατεία Συντάγματος στις 04 Απρίλη 2012. Βρήκα στο αρχείο μου ένα άρθρο από το e-tetradio του Δημήτρη Κανελλόπουλου με αφορμή τον θάνατο το 2014 της Χρυσούλα Κατσιμιλή, τηλεφωνήτριας στην ΕΡΤ, είχε λάβει ειδοποίηση για κατάσχεση του διαμερίσματός της.
Αυτά φέρνει ή και αυτά φέρνει η παράσταση 18/9. Δηλαδή την ανάγκη διατήρησης της μνήμης για διορθωτικές κινήσεις αλλά και εκπαίδευση των παιδιών που φέραμε τότε.
Υπάρχουν πολλά δείγματα ότι τίποτα δεν τελείωσε από τότε. Το αυγό του φασισμού, δηλαδή της βάναυσης απέχθειας προς ότι διαφορετικό φαίνεται συνεχώς.
Σήμερα το πρωί άκουσα το τραγούδι του Light, Polo. ‘’Βγήκαν οι πουτάνες και μιλάνε για βρωμιά’’, πιο μετά ‘’Νοιώθω σαν τον King Kong γιατί διψάω για φόνο’’.
Μα ο γοριλάκος δεν θα σκότωνε αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι να τον εκμεταλλευτούν, ούτε οι γυναίκες στην πορνεία θα μιλούσαν για βρωμιά αν δεν έπαιρναν την βρωμιά των ανθρώπων σκέφτομαι.
Έχει κι άλλους εμετικούς στίχους που οφείλουμε να δώσουμε το αντίθετο μήνυμα από αυτό που περνάν, γιατί ΚΑΙ αυτό είναι ο φασισμός, έχει πολλά πρόσωπα, με ή χωρίς γραβάτες, με ή χωρίς χοντρές χρυσές αλυσίδες, με ή χωρίς ακριβό αυτοκίνητο, σε ή όχι ακριβή συνοικία.
Ήταν και είναι δίπλα μας και αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε.
β.ψ.