Τα τοπόσημα της Σαλονίκης στα tracks του ΛΕΞ

Ο ΛΕΞ κυκλοφόρησε το νέο του άλμπουμ με τίτλο G.T.K. (Για Την Κουλτούρα) στις 22 Νοεμβρίου. Με 11 τραγούδια, ο δίσκος εξερευνά κοινωνικά θέματα, εμπειρίες και αντιθέσεις που καθρεφτίζουν τη ζωή στη σύγχρονη Θεσσαλονίκη και την καθημερινότητα της πόλης. Μέσα από τους στίχους του αναδεικνύει τις προκλήσεις της «χειρότερης γενιάς» που εξακολουθεί να ζει σε μια πολύπλοκη εποχή και να μεγαλώνει στη σκληρή πραγματικότητα μιας δύσκολης πόλης.

Οι τοποθεσίες παίζουν σημαντικό ρόλο στους στίχους του, με τη Θεσσαλονίκη να ζωντανεύει μέσα από σημεία-σύμβολα. Από το Φάληρο μέχρι τη Ροτόντα, το Γεντί Κουλέ και τις Εργατικές Κατοικίες, ο ΛΕΞ φωτίζει γειτονιές και δρόμους και αναδεικνύει την αστική κουλτούρα.

Τα τοπόσημα αυτά λειτουργούν ως πλαίσιo αναφοράς για τις ιστορίες που αφηγείται, κάνοντας την πόλη αναπόσπαστο μέρος της μουσικής του ταυτότητας. Τα βρήκαμε, τα φωτογραφήσαμε και βάζουμε πάλι το G.T.K. στ’ ακουστικά μας.

Το Γεντί Κουλέ είναι το βορειοανατολικό άκρο των τειχών της Θεσσαλονίκης. Εκεί, φορτωμένα αμάξια παρκάρουν τα βράδια για να θαυμάσουν την πόλη από ψηλά. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο πολυσύχναστα σημεία στα Κάστρα, ενώ οι μύστες της γειτονιάς μπορεί να ξέρουν και δυο-τρία παραπάνω.

Το περιαστικό δάσος του Σέιχ Σου βρίσκεται πάνω από το κέντρο της πόλης. Μπορεί να το θαυμάσει κανείς από διάφορες γωνιές του κέντρου ή και από τα προάστια. Η διαδρομή μέσα από το Φιλίππειο, από Άγιο Παύλο προς Χορτιάτη, διασχίζει όλο το δάσος παράλληλα.

Η Μελενίκου είναι οδός στη φοιτητική γειτονιά της Θεσσαλονίκης, πάνω από την Εγνατία στο ύψος της Καμάρας. Τα προαύλια τοιχώματα της Ροτόντας, έχοντας φθαρεί μέσα στα χρόνια, έχουν τρύπες που συχνά λειτουργούν ως καβάτζες ναρκωτικών.

Την περασμένη δεκαετία, πίσω από τη Ροτόντα, γύρω από το πράσινο γκαζόν και τα παγκάκια, οι μπαρίγκες έκαναν νταλαβέρια στη γειτονιά. Πότε πάνω στη Μελενίκου δίπλα από τα αρχαία, πότε στην πλατεία και αργότερα στην πλατεία Χημείου, μέσα στο ΑΠΘ.

Ο ΛΕΞ και η παρέα του άραζαν συχνά εκεί, στο ψιλικατζίδικο που δούλευε ο ΤΖΑΜΑΛ.

Τα Ηλύσια, λίγο κάτω από τη Ναυαρίνου, θεωρούνται κομμάτι του πεζόδρομου της Δημητρίου Γούναρη. Το 1930, μπροστά από την εκκλησία της Νέας Παναγίας άνοιξε τις πόρτες του το σινεμά Ηλύσια.

Όταν ξεκίνησε να χτίζεται, οι κάτοικοι αντέδρασαν στη λειτουργία σινεμά δίπλα από τον χριστιανικό ναό [1]. Σήμερα, στη θέση του παλιού σινεμά, μπορούν να θαυμάζουν τις νέον ταμπέλες της αλυσίδας σούπερ μάρκετ.

Πηγή: [1] Οι κινηματογράφοι της παλιάς Θεσσαλονίκη, Κώστα Τομανάς

Η Βασιλίσσης Όλγας είναι η μεγαλύτερη λεωφόρος της πόλης. Τέμνει τα ανατολικά της πόλης από το Ντεπώ μέχρι το κέντρο. Κάτω από την Όλγας, βρίσκεται η προέκταση της Νίκης, η Μεγάλου Αλεξάνδρου που ακουμπά τον Θερμαϊκό. Η ευθεία με τα πράσινα φανάρια της είναι ένα απολαυστικό νυχτερινό παιχνίδι για τα νευρικά τιμόνια της πόλης.

Το Ποσειδώνιο βρίσκεται στο τέλος της Νέας Παραλίας, μετά το Μέγαρο Μουσικής. Σαν τοπόσημο είναι πιο γνωστό ως χώρος πάρκινγκ. Από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο όμως, γίνεται τόπος συνάντησης για τους μπασκετικούς των ανατολικών συνοικιών, που αφήνουν τον ιδρώτα τους στις υπαίθριες μπασκέτες.

Οι περισσότερες γειτονιές που μνημονεύει ο ΛΕΞ στα κομμάτια του, πατάνε πάνω στην Όλγας. Η Μπότσαρη είναι μια μεγάλη οδός στα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, που επικοινωνεί με το τρίγωνο των γειτονιών Φάληρο, Τούμπα, Χαριλάου.

Οι Εργατικές Κατοικίες της Θεσσαλονίκης βρίσκονται στη Λαγκαδά. Πάνω από τον Βαρδάρη και δίπλα από την Ξηροκρήνη σηκώθηκαν, το 1974, οι Δωδεκαόροφες. Το συγκρότημα των εργατικών βέβαια αποτελείται κυρίως από τετραόροφες πολυκατοικίες. Αντίστοιχα κτίσματα έχει και στα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, στον Φοίνικα.

Το 5αρι είναι η γραμμή του ΟΑΣΘ που ξεκινά από την Καλαμαριά και καταλήγει στο κέντρο. Μπορεί να μην είναι ένα σταθερό τοπόσημο, αλλά ο κόσμος των παιδιών που μεγάλωσαν έξω από το κέντρο, έχει καθοριστεί από τη γραμμή του λεωφορείου που έπαιρναν για να μετακινούνται στο κέντρο. Για άλλους είναι το 5αρι, για άλλους το 21, το 57 ή το 28.

Η Θεσσαλονίκη έχει αρκετές γέφυρες, αλλά ο ΛΕΞ αναφέρεται σε αυτήν που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Μεγάλου Αλεξάνδρου και Αγίας Τριάδας, αμέσως μετά το Μακεδονία Παλλάς. Εκεί, ο Δημήτρης Μουγκός τον φωτογράφισε με τους πλατινένιους δίσκους του.

Το Ράδιο Σίτυ είναι θέατρο στην οδό Παρασκευοπούλου στο Φάληρο. Ανάμεσα στην οδό Σπάρτης και στην Όλγας υπάρχει ένα στενάκι, με πρόσβαση δίπλα από το θέατρο, πατημένο με γκραφίτι.

Το Ποτάμι είναι μια αναφορά στον Δενδροπόταμο. Η Θέρμη αποτελεί το ανατολικό όριο της Θεσσαλονίκης και ο Δενδροπόταμος το δυτικό σύνορο. Η οδός Μοναστηρίου χωρίζει τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης από τα σπίτια των Ρομά στην περιοχή. Η Σταυρούπολη είναι δυτική συνοικία της Θεσσαλονίκης, εκεί βρίσκεται το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.

Ο Βαρδάρης εκτός από προσδιορισμός για τον άνεμο, είναι και γειτονιά. Εκεί ήταν πριν αιώνες τα δυτικά σύνορα των τειχών της πόλης. Η συνοικία πάντα χαρακτηριζόταν από την αλητεία των δρόμων, καθώς μέχρι και πριν την κρίση στα στενά επικρατούσε το αλκοόλ, τα χαρτιά, οι τσοντοσινεμάδες, τα μπουρδέλα και ενίοτε τα μαχαίρια.