Τέσσερις (αλλιώτικοι) γάμοι και μια κηδεία

Τέσσερις αλλιώτικοι γάμοι και μια κηδεία σήμερα, καθότι τα κομμούνια δεν μου επιτρέπουν να δημοσιεύσω εδώ το αποκλειστικό ρεπορτάζ απ’ τον γάμο της κόρης του φίλου μου με τον πρίγκιπα. Παρόλο που λόγω γαλάζιου αίματος είμαι ένας απ’ τους 50 καλεσμένους κι ο μόνος δημοσιογράφος με στέμμα (βλέπε σχετικά το «Μονάρχης γιοκ, αλλά γαλαζοαίματος ναι!» στις 17.01.2023 στην ηλεκτρονική έκδοση της 1Voice.gr αν δεν με πιστεύεις). Περιμένοντας πότε θα μας σκεπάσει η στάχτη των ηφαιστείων, πάμε μαέστρο!

«Δεν μου αρέσουν οι ξυρισμένοι με γραβάτα και καλή δουλειά. Μου αρέσουν οι απελπισμένοι, με σπασμένα δόντια, διαλυμένα μυαλά και απένταροι. Με ενδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις». Charles Bukowski. Φωτογραφία: Sam Cherry

Η… κηδεία. Φλεβάρης 1969. Οι Beatles κάνουν την τελευταία τους δημόσια εμφάνιση ως γκρουπ, παίζοντας στην ταράτσα των Apple Studios, στο Λονδίνο, στο πλαίσιο των γυρισμάτων της ταινίας «Let It Be». Το ιστορικό αυτό live διακόπτεται από την αστυνομία που επεμβαίνει μετά από τηλεφωνήματα των γειτόνων οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τον θόρυβο. Των Beatles… Και γ@μώ τις κηδείες! Τι να λέμε τώρα;

Μέναμε δίπλα-δίπλα στον λόφο του Στρέφη, στα Εξάρχεια. Χόρεψα σε όλα πάρτυ της. Σπούδασα με την ποίηση και την κατάθλιψη της μοναδικής Αγίας των Εξαρχείων. Η φωτογραφία από τον γάμο της, το 1967. Η Κατερίνα Γώγου παντρεύεται τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο, με κουμπάρα την Τζένη Καρέζη. Με τον Παύλο απέκτησε μία κόρη, τη Μυρτώ. Λέγεται ότι, στην προσπάθειά της να σώσει τη μικρή από τα ναρκωτικά, έγινε και η ίδια τοξικομανής. Δεν είμαι σίγουρος. Μια χρονιά οι μπάτσοι της βάλανε στο σπίτι ηρωίνη για να την ενοχοποιήσουν, πήγαν να μπλέξουν και μένα αλλά ξεσηκώθηκε το… σύμπαν και «μαζευτήκανε» (ο Νίκος ο Κωνσταντόπουλος έχει μια κασέτα σε μια θυρίδα και από εκείνη την «ιστορία»). Η Κατερίνα συνήθιζε να λέει στη μικρή της: «Έγραψα ένα βιβλίο, φύτεψα ένα δέντρο, έκανα ένα παιδί. Ο κύκλος μου έκλεισε». Η Μυρτώ αυτοκτόνησε και η ίδια, όπως και η μητέρα της, το 2015, σε ηλικία 48 ετών.

«Ο Ρενέ ήταν ο μόνος άντρας που φίλησα και αγάπησα. Είχαμε μια διαφορα 26 ετών και τον γνώρισα όταν ήμουν μόλις 12. Το 1981, ήταν 38 ετών και αφού άκουσε ένα από τα demo μου, εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ, που αποφάσισε να βάλει υποθήκη το σπίτι του για να χρηματοδοτήσει το πρώτο μου άλμπουμ, πολύ πριν χτίσω την περιουσία μου 500 εκατομμυρίων δολαρίων. Η ιστορία αγάπης μας κράτησε 21 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων αποκτήσαμε τρία παιδιά. Ο Ρενέ ήταν ο μόνος άντρας με τον οποίο είχα μια στενή και ρομαντική σχέση. Μετά τον θάνατό του, τον Ιανουάριο του 2016 από καρκίνο, δεν έχω καμία πρόθεση να ψάξω για μια νέα αγάπη. Ακόμα τον αγαπώ, πάντα είμαι ερωτευμένη μαζί του. Βρίσκω αγάπη στα παιδιά μου, στους θαυμαστές μου και στους ανθρώπους που εργάζονται δίπλα μου. Οταν κοιμηθώ φαντάζομαι ότι είναι δίπλα μου. Κοιμάμαι και παίζω στη σκηνή μαζί του. Ακόμα νιώθω παντρεμένη μαζί του». Σελίν Ντιόν

Ιδού και «ο καλός μας άνθρωπος», ο ξεκαρδιστικότερος Έλληνας κωμικός, ο Θανάσης Βέγγος γαμπρός! Είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος που απόλαυσα κάποιες υπέροχες νύχτες την παρέα του. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος να συγκρατηθούμε, ξεκαρδιζόμασταν στα γέλια με τον Νίκο τον Κούνδουρο και τους άλλους. Την εποχή που γυριζόταν «Ο Δράκος» παντρεύτηκε τη Μίνα (Ασημίνα) Καρύδη (1926-2023) με την οποία ήταν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του. Απέκτησαν δύο γιους, τον Βασίλη και τον Χάρη. Ο Θανάσης ήταν το μοναχοπαίδι μιας πολύ φτωχής οικογένειας, γιος της Ευδοκίας και «του αντάρτη του Βασίλη», του ΕΛΑΣίτη ήρωα της Εθνικής Αντίστασης εναντίον των Γερμανών κατακτητών. Όταν αποχωρούσαν ηττημένοι από την Ελλάδα, στο τελευταίο τους σαμποτάζ οι ναζί, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανατινάξουν το εργοστάσιο όπου δούλευε εργάτης για να βυθίσουν στο σκοτάδι τον Πειραιά μας. Ο Βασίλης Βέγκος στην ιστορική «Μάχη της Ηλεκτρικής» ήταν ο πρώτος που έπεσε στη φωτιά, μαζί με τον Νίκο Γόδα, τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Ο πόλεμος τελείωσε και το ελληνικό κράτος τον… τίμησε δεόντως. Τον απέλυσαν! Ο Θανάσης αναγκάστηκε να κάνει δουλειές του ποδαριού στη γειτονιά για να ζήσει την οικογένεια, μέχρι που πήγε φαντάρος στη… Μακρόνησο. Ως «ανεπιθύμητος», λόγω «πολιτικών φρονημάτων». Είχε ενταχθεί στην ΕΠΟΝ, από 17 χρονών. Άγρια βασανιστήρια, ξύλο, πείνα, δίψα, εξευτελισμός στον «Παρθενώνα» και σκάει σιδηροδέσμιο ένα φανταράκι, ο «Καλέ μου άνθρωπε!» Θανάσης όλων των Ελλήνων, ο οποίος με το που είδε τη φάση, ξενέρωσε εντελώς… Κλείστηκε στον εαυτό του, δεν μιλούσε σε κανέναν. Έτρεχε μόνος του πάνω-κάτω, ενώ δίπλα του έπεφταν κορμιά ή «έπαιζαν» το «αεροπλανάκι» και το «σιδερωτήριο» μερικές από τις αγαπημένες θηριωδίες των βασανιστών. Αίφνης, καλή του τύχη, συναντάει εκεί τον μεγάλο μας σκηνοθέτη, Νίκο Κούνδουρο, ο οποίος με τον δικό του μοναδικό τρόπο περιγράφει πως γνώρισε τον αεικίνητο Θανάση: «Ως γόνος μεγάλης οικογένειας που ήμουν, οι βασανιστές θέλησαν να αλαφρύνουν το δικό μου βασανιστήριο στο Μακρονήσι. “Ζήτα μια χάρη και θα την κάνουμε”, μου είπαν. Ζήτησα να με αφήσουν να πάω να μείνω στο βουνό, έστω και χωρίς φαΐ, αρκεί να μην τους βλέπω και να μη με βλέπουν. Το δέχτηκαν! Τράβηξα για το βουνό, βρήκα ένα μέρος να κάτσω και ξάφνου ένας γρήγορος, αεράτος τύπος εμφανίζεται, κρατώντας κάτι πασσάλους και δυο-τρία κομμάτια ύφασμα. Δεν μου μιλάει, δεν του μιλάω και σε ελάχιστα λεπτά, με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις στήνει ένα αντίσκηνο! Το δικό μου αντίσκηνο! “Τι κάνεις;” τον ρωτάω. “Θα πεθάνεις εδώ πάνω” απαντάει σοβαρός και συνεχίζει τη δουλειά. Για όλες τις επόμενες μέρες, για όσο καιρό έζησα σαν αγρίμι, εξόριστος μες στην εξορία, ο ίδιος τύπος πηγαινοερχόταν κάθε μέρα διανύοντας μια τεράστια απόσταση από το στρατόπεδο ίσαμε το βουνό, μόνο και μόνο για να μου φέρνει φαγητό να τρώω, να μην πεθάνω. Τρία υπαίθρια θέατρα χτίστηκαν στη Μακρόνησο από το 1947 μέχρι το 1950. Τα έχτισαν οι ίδιοι οι εξόριστοι για την “ιδεολογική αναμόρφωσή” τους με πέτρες που έσπαγαν μόνοι τους από το βραχώδες έδαφος. Έμεινε μαζί μου όλα τα χρόνια της Μακρονήσου. Είχα χρεωθεί την κατασκευή ενός θεάτρου, ήμουν τριτοετής της Αρχιτεκτονικής τότε. Πήγα στη διοίκηση και λέω: “Αυτόν τον μισότρελο φαντάρο, να μου τον δώσετε”. Κι έτσι βρέθηκα να φτιάχνω το θέατρο με το Θανάση βοηθό. Στήσαμε τη σκηνή, ανεβάσαμε το πρώτο έργο, και να ο Βέγγος ηθοποιός και να ο Βέγγος πρωταγωνιστής και να ο Βέγγος αγαπημένος ολόκληρου του τάγματος, και να ο Βέγγος η ανακούφισή μας, η λύτρωση μας και το χαμόγελό μας». Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, ήταν στα 1954, στην ταινία «Μαγική Πόλη» του Κούνδουρου. Έπαιξε σε 126 ταινίες, σε 52 από τις οποίες ως πρωταγωνιστής και έχει σκηνοθετήσει (πρωταγωνιστώντας ταυτόχρονα) ακόμη επτά ταινίες.

Το άπιαστο όνειρο της εφηβείας μου, καθότι μεγαλύτερή μου, ούτε που γύριζε μιλάμε να με κοιτάξει, η Μαλβίνα Σακκά. Η φίρμα του Γυμνασίου Θηλέων Χαλκίδας, αντί για μένα παντρεύτηκε τον Κάραλη. Δεν βάζω φωτογραφίες απ’ τους γάμους της, αν και έχω, γιατί έκανε τρεις, από ποιόν να διαλέξω; Τολμώ ωστόσο να βάλω τούτη δω με τον… αντίζηλό μου που τη φλερτάριζε τότε, μπας και φανεί, επιτέλους, η υπεροχή μου. «Εσύ είσαι πολύ μικρός…» με είπε και με πλήγωσε λιγουλάκι. «Μικρό είναι το μάτι σου»!