Ποια είναι η μητέρα των ψυχικών ασθενειών, σύμφωνα με τον Καρλ Γιούνγκ;

Διαβάζοντας τις γνώσεις του Καρλ Γιούνγκ για την προέλευση της ψυχικής ασθένειας, ένιωσα σαν να σκόνταψα στα αχαρτογράφητα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, όπου οι σκιές παίρνουν τους ρόλους των ηθοποιών σε ένα ψυχολογικό θρίλερ.

Για τον Γιούνγκ η μητέρα της ψυχικής ασθένειας δεν είναι μια φιγούρα με πρόσωπο, αλλά μάλλον το τεράστιο, συχνά παρεξηγημένο βασίλειο αυτού που ονόμασε «σκιά». Αυτή η σκιά περιλαμβάνει τις καταπιεσμένες, αγνοημένες ή παρεξηγημένες πτυχές του εαυτού μας, εκείνες τις σκοτεινές γωνιές του ψυχισμού που αποφεύγουμε, φοβούμενοι τι μπορεί να κρύβεται εκεί. Από εκεί μπορεί να ξεκινήσει η ψυχική ασθένεια που ξεφυτρώνει από το αφρόντιστο έδαφος των καταπιεσμένων συναισθημάτων, των τραυμάτων και των αγνοημένων αναγκών.

Ο Γιούνγκ πρότεινε ότι όταν αρνούμαστε ή θάβουμε κομμάτια του εαυτού μας, αυτές οι απαρνημένες πτυχές αυξάνουν σε δύναμη, μετατρέπονται σε κάτι σαν στοιχείο, αυτό που περιέγραψε ως προβολές ή συμπλέγματα. Κατά κάποιον τρόπο, είναι σαν να ζεις σε ένα σπίτι με κρυμμένα δωμάτια που φοβάσαι να εξερευνήσεις από το οποίο όμως ακούς συνεχώς ανησυχητικούς θορύβους. Η ψυχική ασθένεια, υποστήριξε ο Γιούνγκ, συχνά προκύπτει όταν αυτά τα εσωτερικά δωμάτια μένουν ανεξερεύνητα για πολύ καιρό, όταν αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε τις πτυχές του εαυτού μας που νιώθουμε ντροπιαστικές επώδυνες ή τρομακτικές. «Η μητέρα των ψυχικών ασθενειών είναι η ζωή που δε ζήσαμε..», κατέγραψε κι εμείς ακόμη απορούμε αν ζήσαμε έστω τα μισά από αυτά που ονειρευτήκαμε ή αυτά που αντέξαμε.

Αυτή η διαδικασία το ταξίδι στο ασυνείδητο έχει λιγότερο να κάνει με την εξάλειψη του σκοταδιού και περισσότερο με το να το αγκαλιάσουμε, να το κατανοήσουμε και να μάθουμε να συνυπάρχουμε με όλα όσα βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια.