Πεταλίδες στο νησί…

Χρόνια πριν, ειχα δει στην μύτη του ακρωτηρίου στο μοναστήρι της Χρυσοπηγής στη Σίφνο,εναν παπά να περιφέρεται μ ενα μικρό μαχαίρι.

Ενδιαφέρον θέαμα. Το αεράκι κούναγε τα ράσα, το ελαφρυ κύμα έβρεχε ελαφρά τα πόδια του κι αυτός με επιδέξιες, σχεδόν χορευτικές κινήσεις, εσκυβε στα βράχια, έκανε μια απότομη κίνησε και γέμιζε με κατι την μικρή σακούλα που κράταγε στο άλλο χέρι. Γνώριζε τι κάνει και που θα.. βάλει το μαχαίρι. Λίγη ωρα αργότερα, ανηφόριζε το μονοπάτι προς το μοναστήρι με την σακούλα γεμάτη.

Ηταν ενας παπάς που μάζευε πεταλίδες, ενας παπάς που δεν σνόμπαρε το ‘’όστρακο του φτωχού’’, οπως συνηθίζεται να το λενε. Σε καθε τόπο που εχει πλάι του θάλασσα, υπήρχαν καποιοι που γνώριζαν πως με τις πεταλίδες μπορείς να φτιάξεις ενα υπέροχο γεύμα. Με πολλούς τρόπους. Με ντομάτα κοκκινιστές, με ουζο σαν μεζές, ωμές με λεμόνι, με σπαγγέτι, γιαχνί, τηγανιτές. Υπάρχει και μια εξαιρετική συνταγή με ρύζι. Απλή, όσο και το μάζεμα της πεταλίδας.

Οι πεταλίδες, εχουν δυο τρόπους για να προφυλάσσονται απο τις αδηφάγες ορέξεις μας. Ο ενας ειναι το χρώμα τους που συνήθως είναι το χρώμα των βράχων οπου συχνάζουν και ετσι ειναι δύσκολο να ξεχωρίσουν. Ο δεύτερος ειναι οτι προλαβαίνουν σχεδόν πάντα οταν απειλούνται να κολλάνε επίμονα επάνω στα βράχια και να γίνεται δυσκολη η συλλογή τους. Αν ξεπερασθούν τα δυο αυτά εμπόδια (για το πρώτο χρειάζεται μια μικρή ασκηση στο μάτι, για το δεύτερο ενας αιφνιδιασμός μ ενα μυτερό μαχαίρι) τότε η προσπάθεια σε αποζημιώνει.

Τα πράγματα απο εκεί και πέρα ειναι απλά. Αφαιρούμε το κέλυφος, αφήνοντας λίγες μόνο με αυτό για να δώσουν στο φαγητό την γεύση απο τη θάλασσα. Τις πλύνουμε πολύ καλά με μπόλοκο νερό και αρκετές φορές ωστε να φύγει η αμμος και ο,τι άλλο εχει κολλήσει επανω τους και ετοιμάζουμε το τηγάνι. Σε λίγο λάδι τσιγαρίζουμε ελαφρά λίγο κρεμμύδι, λίγο σκόρδο και λίγο κρίταμο. Ολα ψιλοκομμένα. Ρίχνουμε τις καθαρισμένες και τις λίγες ακαθάριστες πεταλίδες και τ αφηνουμε για 2-3 λεπτά μεχρι να μαραθούν.

Σβήνουμε με λιγο κρασι και οταν αυτό εξατμισθεί, ρίχνουμε δυο με τρια ποτήρια νερό (η ποσότητα εξαρτάται απο την ποσότητα των πεταλίδων), λίγο λάδι ακομα και τ αφηνουμε να πάρουν μια καλή βράση. Μόλις συμβεί αυτό, ρίχνουμε ρύζι της προτίμησής μας, σκεπάζουμε το τηγάνι και τα αφήνουμε μέχρι ν απορροφηθεί το ρύζι. Αυτό ηταν όλο. Μαζί με λίγο επιπλέον πιπέρι οταν σερβιριστούν, τις δοκιμάζεις και η αλμυρη αισθηση της θάλασσας βρίσκεται ηδη στον ουρανίσκο σου…