Πίστη
Written by v.psychogios on 03/03/2025
Απορώ πραγματικά με όλους τους ανθρώπους γύρω μου στην καθημερινότητα που πιστεύουν στον Θεό, στην Θρησκεία. Όλους αυτούς που εκκλησιάζονται, νηστεύουν, κοινωνούν και μιλάνε για πίστη. Και εύχονται…. .
Απορώ πως το πετυχαίνουν (;) όλο αυτό στην καθημερινότητα που ζούμε, μ’ αυτά που ζούμε. Πως γίνεται με τόση πίστη να έχουμε όλες αυτές τις μαύρες ειδήσεις, όλη αυτή την ανέχεια, όλες αυτές τις εκπτώσεις;
Ζηλεύω καθολικά όμως όλους αυτούς που ζουν σε μοναστήρια, σε κελιά. Τους μοναχούς. Μου είναι αδιανόητη η απόφαση ζωής που πήραν. Ζηλεύω το νόημα που έδωσαν, ζηλεύω την πίστη, ζηλεύω την σταθερότητα, ζηλεύω την προσήλωση, ζηλεύω την ύπαρξη που δίνουν στο πνεύμα το ιδεατό. Ζηλεύω την κοντινότητα με το προσωπικό Θείο που τους έκανε να αφεθούν…. .
Με μαγεύει το νόημα που δίνουν μακριά από τον κόσμο, με μαγεύει η σύνδεση που πετυχαίνουν.
Νομίζω ότι είναι σαν να έχουν μπει σε “τριπ”, σαν να ‘ναι σε άλλη διάσταση ζώντας σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Το μόνο που μπορώ να προσεγγίσω σ’ όλο αυτό που φαντάζομαι πως ζουν και έχω μια μικρή ιδέα, αντίστοιχη με την εμπειρία που περιγράφω, έχει να κάνει και μου έχει συμβεί με το τρέξιμο, με την πολύωρη άσκηση και φυσικά την καταπόνηση.
Μέρα που ‘ναι σήμερα και μέρες Πάσχα που έρχονται…. .
β.ψ.