Ο φόβος του νοικάρη 104 χρόνια πριν

Στην επιστολή κατήγγειλε τις «υπερβολικά θορυβώδεις ερωτικές περιπτύξεις» των γειτόνων του. «Οι γείτονες με τους οποίους μοιράζομαι το διαμέρισμα κάνουν έρωτα κάθε μέρα με ένα πάθος, το οποίο ζηλεύω» γράφει μεταξύ άλλων ο Προυστ που συνήθιζε να κοιμάται νωρίς.

«Ζηλεύω αυτούς τους ανθρώπους που μπορούν να βγάζουν τέτοιες κραυγές, ώστε την πρώτη φορά νόμισα ότι επρόκειτο για δολοφονία», ομολογεί με χιούμορ ο συγγραφέας του εμβληματικού μυθιστορήματος «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο».

Ο Προυστ υπενοικίαζε ένα διαμέρισμα από την ηθοποιό Ρεζάν και φοβόταν Από το μήπως η ιδιοκτήτρια νόμιζε ότι αυτός ευθύνεται για τη φασαρία που διατάρασσε τη νυκτερινή ησυχία. Η επιστολή απευθύνεται στον γιο της ηθοποιού, Ζακ Πορέλ, με την παράκληση αυτός να ενημερώσει τη μητέρα του ότι «ο Μαρσέλ δεν έχει ούτε πιάνο, ούτε ερωμένη».

Ο συγγραφέας, που είχε μετακομίσει στο σπίτι της οδού Λοράν Πισά στο 16ο διαμέρισμα του Παρισιού στις 31 Μαΐου του 1919, θα το εγκαταλείψει τελικά την 1η Οκτωβρίου.

Σχεδόν έναν αιώνα μετά, στις 29 Απριλίου 2017, η επιστολή διαμαρτυρίας του διάσημου Γάλλου συγγραφέα πουλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Ντρουό στο Παρίσι, αντί 28.336 ευρώ.