Οι 100 καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα, σύμφωνα με τους New York Times
Written by v.psychogios on 30/08/2025
Σκηνή από τα Παράσιτα του Μπονγκ Τζουν-χο, που έφερε κάτι καινούργιο στο παγκόσμιο σινεμά. (Φωτογραφίες: afp/visualhellas.gr)
Από το kathimerini.gr / The New York Times c.2025 The New York Times Company / Απόδοση: Ξένια Γεωργιάδου, Αθως Δημουλάς, Παναγιώτης Κούστας, Διονύσης Μαρίνος, Γιώργος Ρομπόλας, Ιωάννα Φωτιάδη, Γιώργος Ψωμιάδης
Παρουσιάζουμε την πολυσυζητημένη λίστα, για να τσεκάρετε τα κενά σας και να γεμίσετε τα αυγουστιάτικα βράδια σας
Ανάμεσα σε υπηρεσίες streaming και μπλοκμπάστερ γεμάτα υπερήρωες, ο τρόπος που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε το σινεμά έχει αλλάξει δραστικά τα τελευταία 25 χρόνια. Μέσα σε αυτή την «ταραγμένη» περίοδο, ποιες ταινίες κατάφεραν να αντέξουν στο πέρασμα του χρόνου; Οι New York Times ξεκίνησαν ένα φιλόδοξο νέο πρότζεκτ, ζητώντας από περισσότερους από 500 σκηνοθέτες, σταρ του κινηματογράφου και επιδραστικούς φαν του σινεμά να ψηφίσουν τις 10 καλύτερες ταινίες (όπως οι ίδιοι επιλέγουν να το ορίσουν αυτό) που κυκλοφόρησαν από την 1η Ιανουαρίου του 2000. Σε συνεργασία με την ομάδα του The Upshot (τμήμα των New York Times που ασχολείται με τη δημοσιογραφία δεδομένων), συγκέντρωσαν τις απαντήσεις τους και συνέθεσαν μια λίστα με τις 100 κορυφαίες ταινίες του 21ου αιώνα. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες ήταν βραβευμένοι με Όσκαρ σκηνοθέτες, όπως ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, η Σοφία Κόπολα, ο Μπάρι Τζένκινς και ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, αλλά και καταξιωμένοι ηθοποιοί, όπως ο Τσιούετελ Έτζιοφορ, η Μίκι Μάντισον, ο Τζον Τουρτούρο και η Τζούλιαν Μουρ.
1. Παράσιτα
Μπονγκ Τζουν-χο, 2019
Μια ιστορία για τους «έχοντες» και τους «μη έχοντες», και μια σφοδρή επίθεση στα δεινά του νεοφιλελευθερισμού, το «σοκαριστικό» δημιούργημα του Μπονγκ Τζουν-χο ακολουθεί με την απολαυστικά λοξή ματιά του μια οικογένεια στα όρια της εξαθλίωσης, καθώς η τελευταία «εισβάλλει» στον μικρόκοσμο ενός εύπορου σπιτικού, ζώντας στη σκιά του. Ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης, μετρ ενός σινεμά που αρνείται να υποκύψει στις συμβάσεις, κινείται με άνεση ανάμεσα στην ξεκαρδιστική κωμωδία και στην καυστική κοινωνική σάτιρα, για να βάλει στο τέλος φωτιά στα πάντα, μέσα από έναν παροξυσμό τραγικής βίας, ο οποίος είναι τόσο εντυπωσιακός όσο και αναπόφευκτος. Όταν η ταινία έκανε πρεμιέρα στις ΗΠΑ, ο Μπονγκ Τζουν-χο ήταν ένα αγαπημένο παιδί της art-house κοινότητας· όταν σταμάτησε να προβάλλεται, είχε στα χέρια του μια τετράδα από βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα στα οποία και εκείνο της καλύτερης ταινίας, και ο κόσμος μόλις είχε αποκτήσει έναν νέο σούπερ σταρ του κινηματογράφου.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Σκιές του εγκλήματος, Κλέφτες καταστημάτων, Οικογενειακή γιορτή.
2. Οδός Μαλχόλαντ
Ντέιβιντ Λιντς, 2001
Το διεστραμμένο παραμύθι του Ντέιβιντ Λιντς ακολουθεί την καθοδική πορεία μιας νεαρής ηθοποιού γεμάτης όνειρα, της Μπέτι –η Ναόμι Γουότς σε μια αποκαλυπτική ερμηνεία που καθόρισε την καριέρα της–, η οποία μπλέκει σε ένα επικίνδυνο, λαβυρινθώδες μυστήριο λίγο μετά την άφιξή της στο Λος Άντζελες. Γεμάτη διπλές ταυτότητες, αυτή είναι μία από τις πιο ζοφερές και τρομακτικές ταινίες του Λιντς, αλλά και από τις πιο συναισθηματικά επώδυνες. Είναι, επιπλέον, και μία από τις σπουδαιότερες ταινίες για το ίδιο το Χόλιγουντ, ένας σκοτεινός καθρέφτης όπου τα όνειρα μετατρέπονται σε εφιάλτες, κάτι που σημαίνει ότι είναι –επίσης– μία από τις πλέον αυτοβιογραφικές ταινίες του σκηνοθέτη.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Χαμένη λεωφόρος, Holy motors, Δεν είμαι εδώ.
3. Θα χυθεί αίμα
Πολ Τόμας Άντερσον, 2007
Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις συγκλονιστικός, ως συνήθως, στο Θα χυθεί αίμα.
Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον για το αίμα και το πετρέλαιο, τους άνδρες και τους θεούς τους, ξεκινά στα τέλη του 19ου αιώνα: Ένας Αμερικανός ερευνητής κοιτασμάτων, ο Ντάνιελ Πλέινβιου (συγκλονιστικός στην οθόνη ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις), μόνος σε έναν βαθύ λάκκο, σκάβει με μανία τη γη. Και συνεχίζει να χτυπάει –τη γη, τους ανθρώπους– ώσπου να γίνει πετρελαιάς, ένας τύραννος που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του. Η σκηνοθεσία του Άντερσον κόβει την ανάσα· οι λήψεις από ψηλά αποτυπώνουν τις υπέρμετρες φιλοδοξίες τόσο του πρωταγωνιστή όσο και σκηνοθέτη, κάτι που κάνουν από την πλευρά τους και οι οικολογικές και πνευματικές καταστροφές που στοιχειώνουν αυτή τη βαθιά αμερικανική τραγωδία.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ο θησαυρός της Σιέρα Μάδρε, The master, Η εξουσία του σκύλου.
4. Ερωτική επιθυμία
Γουόνγκ Καρ Γουάι, 2001
Όταν ο Τόνι συνάντησε τη Μάγκι στην ελεγειακή Ερωτική επιθυμία.
Λίγο αφότου ένας δημοσιογράφος (Τόνι Λιουνγκ) και μια γραμματέας (Μάγκι Τσενγκ), και οι δύο παντρεμένοι με άλλους ανθρώπους, μετακομίσουν το 1962 στο ίδιο υπερβολικά πυκνοκατοικημένο κτίριο του Χονγκ Κονγκ, αρχίζουν να διασταυρώνονται σε ένα αργό και υπνωτιστικό slow motion. Δεν υπάρχουν σπίθες· υπάρχει μια φωτιά που σιγοκαίει. Την πορεία αυτής της αργής φλόγας παρακολουθούμε σε αυτό το εκθαμβωτικά όμορφο, ελεγειακό ρομάντζο του Γουόνγκ Καρ Γουάι, όπου η επιθυμία χαράσσεται σε κάθε βλέμμα και σε κάθε λέξη που δεν ειπώθηκε ποτέ. Εδώ, η αισθαντική καμπύλη μιας γυναικείας πλάτης γίνεται σύμβολο πόθου, ενώ ο καπνός από το τσιγάρο ενός άνδρα εκφράζει τον καημό της φθοράς.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Είμαι ο έρωτας, Πάρε το αυτοκίνητό μου, Φάρμακο για τη μελαγχολία.
5. Moonlight
Μπάρι Τζένκινς, 2016
Το βάρος αυτού του ευαίσθητου δράματος δεν γίνεται αισθητό παρά μόνο στο τέλος – όταν όμως έρθει η ώρα για το φινάλε, το χτύπημα είναι συνταρακτικό. Ο Μπάρι Τζένκινς μάς ξεναγεί με δεξιοτεχνία στη ζωή ενός μαύρου γκέι άνδρα, τον οποίο υποδύονται σε διαφορετικές ηλικίες οι Άλεξ Χίμπερτ, Άστον Σάντερς και Τρεβάντε Ρόουντς. Το Moonlight μιλάει για όλα όσα χρειάζονται για να γίνεις αυτό που τελικά είσαι. Μιλάει για την ομορφιά και την αγάπη που συναντάς στη ζωή σου, για όσα αγκαλιάζεις και όσα απορρίπτεις. Και, πάνω απ’ όλα, μιλάει για το συναίσθημα του να νιώθεις σαν απόκληρος, αλλά και τον υπομονετικό, σιωπηλό δρόμο της επιστροφής προς αυτό που πραγματικά νιώθεις ως σπίτι σου.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Τροπική ασθένεια, Weekend, Τα παιδιά του Νίκελ.
6. Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους
Τζόελ και Ίθαν Κοέν, 2007
Το παγωμένο βλέμμα του Χαβιέ Μπαρδέμ είναι κάτι που μένει από την ταινία Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους.
«Τι είναι το χειρότερο που σου έχει συμβεί ποτέ στο στρίψιμο ενός νομίσματος;» ρωτάει απειλητικά ο εκτελεστής Άντον Σίγκουρ (Χαβιέ Μπαρδέμ) έναν ανυποψίαστο βενζινά, που δεν ήξερε πως εκείνη τη μέρα θα έπαιζε τη ζωή του κορόνα-γράμματα. Ο Σίγκουρ αγγίζει σχεδόν το υπεράνθρωπο καθώς περιδιαβαίνει αυτό το νεο-γουέστερν/θρίλερ, μια διασκευή των αδελφών Κοέν στο αιματοβαμμένο μυθιστόρημα του Κόρμακ Μακάρθι για τη βία και τη μοίρα. Μεγάλες σε έκταση σκηνές εκτυλίσσονται χωρίς μουσική ή διάλογο – μόνο άντρες που πασχίζουν να μην πεθάνουν. Αλλά όπως λέει και ένας από τους χαρακτήρες: «Δεν μπορείς να σταματήσεις αυτό που έρχεται».
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Πάση θυσία, Φέρτε μου το κεφάλι του Αλφρέντο Γκαρσία, Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ.
7. Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού
Μισέλ Γκοντρί, 2004
Ο Τζιμ Κάρεϊ και η Κέιτ Γουίνσλετ στην Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού.
Μερικές φορές εμφανίζεται μια ταινία τόσο παράξενα ευρηματική και τόσο υπέροχα αλλόκοτη, που αναρωτιέσαι αν την είδες στ’ αλήθεια ή αν τη φαντάστηκες στον ύπνο σου. Αυτό το «όνειρο», σε σκηνοθεσία Μισέλ Γκοντρί και σενάριο του Τσάρλι Κάουφμαν, ξεκινά από τη βάση μιας ρομαντικής κομεντί, μόνο και μόνο για να πάει πολύ πιο μακριά. Η Κέιτ Γουίνσλετ και ο Τζιμ Κάρεϊ υποδύονται ένα ζευγάρι που, μετά τον χωρισμό, αποφασίζουν να σβήσουν από τη μνήμη τους κάθε ανάμνηση της σχέσης τους. Η ταινία –παιχνιδιάρικη και οδυνηρή ταυτόχρονα– δίνει έμφαση στο πώς αυτές οι αναμνήσεις, ακόμη και όταν είναι πραγματικά άσχημες, μάς διαμορφώνουν.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, Εγώ, εσύ και όλοι οι γνωστοί μας, Προηγούμενες ζωές.
8. Τρέξε!
Τζόρνταν Πιλ, 2017
Όταν ο Κρις (Ντάνιελ Καλούγια), ο ήρωας του παρανοϊκού θρίλερ του Τζόρνταν Πιλ, επισκέπτεται τους γονείς της λευκής κοπέλας του, κάτι φαίνεται να πηγαίνει πολύ στραβά από την αρχή. Η μητέρα της τον παρακολουθεί με μια παράξενη προσήλωση, ο πατέρας της προσπαθεί αδέξια να τον πείσει πόσο «άνετα» νιώθει με μαύρους. Σύντομα, ο Κρις ανακαλύπτει την τρομακτική αλήθεια: η οικογένεια και οι φίλοι τους είναι σύγχρονοι δουλέμποροι, που «μεταμοσχεύουν» λευκούς εγκεφάλους σε μαύρα σώματα. Με σαρκαστικό χιούμορ, εξαιρετικό συγχρονισμό και απόλυτο έλεγχο του υλικού του, ο Πιλ –σε ένα εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο– επιστρατεύει τα κλισέ του είδους για να φτιάξει μια ταινία που είναι ταυτόχρονα ένα ηλεκτρισμένο θρίλερ για τα τρομερά δεινά της λευκής υπεροχής και μια ανελέητη σάτιρα της «μετα-φυλετικής» Αμερικής.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Νύχτα των ζωντανών νεκρών, Το μωρό της Ρόζμαρι, Babadook: Οι σελίδες του τρόμου.
9. Ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων
Χαγιάο Μιγιαζάκι, 2001
Το σχεδιασμένο στο χέρι παραμύθι ενηλικίωσης του Χαγιάο Μιγιαζάκι είναι η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων του καιρού μας. Αξέχαστοι χαρακτήρες δεν σταματούν να ξεπηδούν από τα εγκαταλειμμένα μαγικά λουτρά – ο γερο-θερμαστής και οι μικρές νεράιδες της κάπνας, το μασκοφορεμένο πνεύμα του Απρόσωπου (No-Face), o Χάκου το αγόρι-δράκος, και στον ρόλο πλοηγού η Τσιχίρο, της οποίας οι ανυποψίαστοι γονείς μεταμορφώθηκαν σε γουρούνια από μια μάγισσα. Η ταινία συμπυκνώνει με υπέροχο τρόπο όλα τα θέματα που διατρέχουν το έργο του Μιγιαζάκι (την καταστροφή της φύσης από τον άνθρωπο, την απώλεια της αθωότητας, τα αλλόκοτα και απειλητικά πλάσματα, που όμως δεν είναι αυτό που φαίνονται) σε μια μαγευτική περιπέτεια, που δύσκολα συγκρίνεται με οποιαδήποτε άλλη εμπειρία όχι μόνον από τον χώρο του animation αλλά και, γενικά, από το σινεμά.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Flow, Ο γείτονάς μου ο Τοτόρο, Robot dreams.
10. The social network
Ντέιβιντ Φίντσερ, 2010
Περισσότερο αποδόμηση παρά βιογραφία, το υπνωτιστικά καθόλου κολακευτικό –και συχνά βάναυσα αστείο– πορτρέτο του Μαρκ Ζούκερμπεργκ (Τζέσι Άιζενμπεργκ), με επίκεντρο τη δημιουργία του Facebook, ξεκινά με τον χωρισμό ενός ζευγαριού. Μέχρι το φινάλε της ταινίας, ο άντρας που χώρισε, χωρίς ο ίδιος να το θέλει, είναι πλέον ο πιο μοναχικός δισεκατομμυριούχος του κόσμου, καρφωμένος σε μια οθόνη να πατάει συνεχώς «refresh» στο ίδιο του το δημιούργημα. Όταν το φιλμ κυκλοφόρησε, φάνηκε σαν σχεδόν σκληρή –ίσως και άδικη– ανατροπή του αμερικανικού success story. Δεκαπέντε χρόνια μετά, λαμβάνοντας υπόψη το πόσο πολύ έχουν αλλάξει τον κόσμο μας τα κοινωνικά δίκτυα, μοιάζει σχεδόν αθώο. Και σίγουρα όχι αρκετά σκληρό.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: BlackBerry, Το μεγάλο σορτάρισμα, Enron: The smartest guys in the room.
11. Mad Max, ο δρόμος της οργής
Τζορτζ Μίλερ, 2015
Η τέταρτη συνέχεια του Mad Max (όπως και τα προηγούμενα) ήταν μια θαυμαστή δυστοπία.
Η τέταρτη συνέχεια στη μεταποκαλυπτική σειρά ταινιών του Τζορτζ Μίλερ βρίσκει τον κόσμο ακόμη διψασμένο για νερό και τον Μαξ (Τομ Χάρντι) στη θέση του συνοδηγού δίπλα στη Φουριόζα (Σαρλίζ Θερόν), μια μονόχειρα επαναστάτρια με εξαιρετικές ικανότητες στο τιμόνι φορτηγών. Το οργιώδες παραλήρημα του Μίλερ, γεμάτο κάθε είδους σώματα (ανθρώπινα, μηχανικά, νεκρικά χλωμά, γυαλιστερά σαν χρώμιο) σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα τόσο λόγω του εξωφρενικά απολαυστικού οπτικού αποτελέσματος όσο και του βάθους των συναισθημάτων που βιώνεις. Έρχεσαι για τον τύπο με την ηλεκτρική κιθάρα που –κυριολεκτικά– πετάει φωτιές, δεμένος πάνω στο καπό μιας νταλίκας, και μένεις για το ρέκβιεμ ενός κόσμου που μοιάζει ανατριχιαστικά και οδυνηρά με τον δικό μας.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Mad Max 2: Ο δρόμος της οργής, Ο βόρειος άνδρας, Ο δρόμος.
12. Ζώνη ενδιαφέροντος
Τζόναθαν Γκλέιζερ, 2023
Η αφήγηση του Τζόναθαν Γκλέιζερ για το Ολοκαύτωμα ανατρέπει κάθε σύμβαση. Χρησιμοποιώντας τον σκελετό του ομώνυμου μυθιστορήματος του Μάρτιν Έιμις, ο Γκλέιζερ εστιάζει στην καθημερινότητα του διοικητή του Άουσβιτς, Ρούντολφ Ες (Κρίστιαν Φρίντελ), και της συζύγου του, Χέντβιγκ (Σάντρα Χίλερ), που ζουν ακριβώς δίπλα στο στρατόπεδο. Ασχολούνται με την κηπουρική υπό τους ήχους μιας μαζικής εξόντωσης, καθώς η στάχτη από ανθρώπινα σώματα πέφτει σαν χιόνι από τον ουρανό. Είναι μια κινηματογραφική εμπειρία που σε αποπροσανατολίζει, δείχνοντας πόσο εύκολο είναι να συνυπάρχεις με τη φρίκη – με το soundtrack της Μίκα Λέβι να σε ταρακουνά ξαφνικά, υπενθυμίζοντας κάθε τόσο τι πραγματικά συμβαίνει.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ο γιος του Σαούλ, Η λευκή κορδέλα, Ντόγκβιλ.
13. Τα παιδιά των ανθρώπων
Αλφόνσο Κουαρόν, 2006
Μπορεί το κοντινό μέλλον να φαντάζει ζοφερό στο δράμα επιστημονικής φαντασίας του Αλφόνσο Κουαρόν, όμως σχεδόν κάθε σκηνή του κόβει την ανάσα. Η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος της εξαφάνισης καθώς οι γυναίκες έχουν σταματήσει να γεννούν, ενώ η ελπίδα μοιάζει με είδος υπό εξαφάνιση. Στην καρδιά μιας Βρετανίας απομονωμένης και εχθρικής απέναντι στους πρόσφυγες, ένας απρόθυμος γραφειοκράτης (Κλάιβ Όουεν) βρίσκεται ξαφνικά επιφορτισμένος με την προστασία μιας νεαρής γυναίκας (Κλερ-Χόουπ Ασιτέι), της μοναδικής εγκύου στον κόσμο. Οι ερμηνείες έχουν το βάρος του βιώματος, η αφήγηση είναι προφητική και η διεύθυνση φωτογραφίας του Εμανουέλ Λουμπέσκι θα σας αφήσει άναυδους. Όσο για τη σεκάνς της ενέδρας; Γυρισμένη ως μονοπλάνο μέσα από κινούμενο όχημα, είναι ένα μικρό κινηματογραφικό θαύμα.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Minority report, Snowpiercer, Καταφύγιο.
14. Άδωξοι μπάσταρδη
Κουέντιν Ταραντίνο, 2009
Σκηνή από τη μεγάλη φάρσα του Κουέντιν Ταραντίνο Άδωξοι μπάσταρδη.
Η ιστορία εκδίκησης από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο του Κουέντιν Ταραντίνο είναι επική μεν, οικεία δε: η ζωή και ο θάνατος κρέμονται από μια χειρονομία, ένα γαρνίρισμα στο γλυκό, μια κακή προφορά (όχι πάντως η προφορά από το Τενεσί που χρησιμοποιεί ο Μπραντ Πιτ – εκείνη είναι απλώς απολαυστική). Ο Κριστόφ Βαλτς ξεχωρίζει μέσα σε ένα καστ γεμάτο δυνατές παρουσίες, κερδίζοντας πανάξια το Όσκαρ Β΄ ανδρικού ρόλου. Και όμως, μετά το ολοκαύτωμα της εναλλακτικής ιστορίας που κατακαίει την ταινία έως τα θεμέλιά της, ο τελευταίος λόγος ανήκει στον Πιτ. Και είναι δύσκολο να μην ακούς τη φωνή του ίδιου του Ταραντίνο πίσω από την ατάκα: «Νομίζω πως αυτό εδώ είναι το αριστούργημά μου».
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Τζότζο Ράμπιτ, Η μεγάλη απόδραση, Reservoir Dogs.
16. Τίγρης και Δράκος
Ανγκ Λι, 2000
Εντυπωσιακή πολεμική χορογραφία από το Τίγρης και Δράκος.
Όταν ο Ανγκ Λι παρουσίασε αυτό το αριστούργημα του wuxia (Σ.τ.Μ. είδος ηρωικής κινεζικής μυθοπλασίας) με πρωταγωνιστές τη Μισέλ Γεό, τον Τσόου Γιουν Φατ και τη Ζανγκ Ζιγί, η ταινία ενθουσίασε τόσο το κοινό της Άπω Ανατολής όσο και της Δύσης, κάτι σπάνιο για την εποχή, συντρίβοντας τα ρεκόρ εισιτηρίων. Αυτό το δράμα δράσης συνδυάζει τις ακροβατικές πολεμικές τέχνες με τον καταπιεσμένο έρωτα και το απαγορευμένο πεπρωμένο. Αξέχαστη σκηνή: η μονομαχία μεταξύ της ξιφομάχου της Γεό και της κλέφτρας που υποδύεται η Ζανγκ, με τη χρήση πολλών και διαφόρων όπλων, καθώς και η χορογραφημένη μάχη με σπαθιά ανάμεσα στον πολεμιστή του Τσόου και στη Ζανγκ μέσα σε ένα δάσος από μπαμπού.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ήρωας, Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ, Επιχείρηση: Χάος.
17. Το μυστικό του Brokeback Mountain
Ανγκ Λι, 2005
«Η ταινία με τους γκέι καουμπόηδες» έκανε περισσότερα από το να πυροδοτήσει κάζουαλ συζητήσεις μεταξύ συναδέλφων και να κερδίσει πολλά Όσκαρ (η απώλεια του Όσκαρ καλύτερης ταινίας από το Crash παραμένει διαβόητη). Το σοβαρό, ομαλού ρυθμού γουέστερν του Ανγκ Λι μετέτρεψε τον κρυφό έρωτα δύο καουμπόηδων στο Γουαϊόμινγκ (Χιθ Λέτζερ και Τζέικ Τζίλενχαλ) σε μία από τις πιο τραγικές ιστορίες αγάπης του κινηματογράφου. Μια ταινία αισθητικά πανέμορφη όσο και συγκλονιστική σε συναισθηματικό επίπεδο.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Άγνωστοι μεταξύ μας, Το δικό μου Αϊντάχο, Του θεού η χώρα.
18. Θέλω και τη μαμά σου
Αλφόνσο Κουαρόν, 2002
Στιγμές ενηλικίωσης στο Θέλω και τη μαμά σου του Αλφόνσο Κουαρόν.
Η υπαρξιακή αυτή ταινία ενηλικίωσης από τον Κουαρόν πραγματεύεται πολλά: τον πόθο, τις ταξικές διαφορές, την ανδρική φιλία, τη θνητότητα. Αλλά κυρίως τον πόθο. Το σεξ φαίνεται να είναι τα πάντα για τον Τενότς (Ντιέγκο Λούνα) και τον Χούλιο (Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ) – με την κοπέλα τους, ο ένας με την κοπέλα του άλλου, με μια γοητευτική συγγενή εξ αγχιστείας με την οποία ταξιδεύουν σε μια παραλία. Ο Κουαρόν κινηματογραφεί το σεξ όπως το νιώθουν οι ήρωές του: καυτό, εμμονικό, με το βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης να μένει εκτός κάδρου. Όπως ακριβώς αισθάνεται κανείς στη νιότη, βγαίνουμε από την ταινία ζαλισμένοι, κοσκινίζοντας τις αναμνήσεις μας σαν να είναι χρυσός σκορπισμένος στην άμμο.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Το σεξ και η Λουσία, Το χέρι του θεού, American honey.
19. Zodiac
Ντέιβιντ Φίντσερ, 2007
Αυτό το δράμα, που δεν πήγε και τόσο καλά στο box office, λειτουργεί ως μελέτη της εμμονής. Ο κατά συρροή δολοφόνος, που δίνει τον τίτλο στην ταινία, είναι εμμονικός στο να κατασκευάσει μια προσωπικότητα. Οι αστυνομικοί, μπλεγμένοι ανάμεσα σε γραφειοκρατικά εμπόδια (Μαρκ Ράφαλο και Άντονι Έντουαρντς), ακολουθούν εμμονικά τα στοιχεία, ενώ οι δημοσιογράφοι, ανάμεσά τους και ο αλκοολικός ρεπόρτερ του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, κάνουν το ίδιο. Το γεγονός ότι νιώθεις ικανοποίηση όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους, παρότι η ταυτότητα του κατά συρροή δολοφόνου Zodiac παραμένει ένα άλυτο μυστήριο, οφείλεται στην –τι άλλο;– εμμονική προσοχή που επιδεικνύει ο Ντέιβιντ Φίντσερ στη λεπτομέρεια και στην τεχνική.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ιερή αράχνη, Νυχτερινός ανταποκριτής, Χένρι: Το πορτρέτο ενός δολοφόνου.
20. Ο λύκος της Wall Street
Μάρτιν Σκορσέζε, 2013
Ο Μάρτιν Σκορσέζε δίνει οδηγίες στον Λεονάρντο ντι Κάπριο και στη Μάργκο Ρόμπι σε χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας Ο λύκος της Wall Street.
Περισσότερα από 100 χρόνια μετά την εποχή των Συμμοριών της Νέας Υόρκης, ο Μάρτιν Σκορσέζε συναντά ξανά τις παρέες του Κάτω Μανχάταν να συμπεριφέρονται με ανάρμοστο τρόπο. Στον ρόλο του διαβόητου χρηματιστή Τζόρνταν Μπέλφορντ (στον οποίο βασίστηκε το βιβλίο που οδήγησε στην ταινία), ο Λεονάρντο ντι Κάπριο δεν έχει υπάρξει, σχεδόν ποτέ, πιο αστείος επί της οθόνης – είτε πετώντας αστακούς στους επίμονους πράκτορες του FBI είτε προσπαθώντας απεγνωσμένα να σταθεί όρθιος, με το μυαλό του να αρνείται να υπακούσει «νικημένο» από τα πολλά ναρκωτικά. Η πτώση είναι αναπόφευκτη, αν και όλα δείχνουν πως ο Μπέλφορντ τη γλιτώνει μάλλον φθηνά – αλήθεια, αυτό δεν θυμίζει πολύ την «πραγματική» Γουόλ Στριτ;
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Έκρηξη στο χρηματιστήριο, Οικόπεδα με θέα, Οδηγός διαπλοκής.
21. Οικογένεια Τενεμπάουμ
Γουές Άντερσον, 2001
Η Οικογένεια Τενεμπάουμ, που καταξίωσε τον Γουές Άντερσον για το στιλ και τα χρώματά του.
Πριν το όνομά του γίνει συνώνυμο ενός πολύ ιδιαίτερου στιλ που πολλοί επιχείρησαν να μιμηθούν, ο Γουές Άντερσον ήταν απλώς ένας εξαιρετικός αφηγητής. Ο τρόπος που εξετάζει μια εκκεντρική οικογένεια στη Νέα Υόρκη φέρει όλα τα κατεξοχήν χαρακτηριστικά του: ατάκες ξερού χιούμορ, ονειρικά παστέλ χρώματα, πρώτης τάξεως μουσικά κομμάτια πάνω σε σκηνές. Πρόκειται πάντως και για ένα βαθιά συγκινητικό και συχνά ξεκαρδιστικό πορτρέτο ενός συναισθηματικά απόμακρου πατέρα (Τζιν Χάκμαν) και των ασυμμάζευτων, ταλαντούχων παιδιών του (Μπεν Στίλερ, Λουκ Γουίλσον, Γκουίνεθ Πάλτροου).
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Χάρολντ και Μοντ, Το νόημα της ζωής και πώς να το χάσετε, Δεσμοί διαζυγίου.
22. Ξενοδοχείο Grand Budapest
Γουές Άντερσον, 2014
Οι πολύχρωμες, ντυμένες με το χρώμα των ζαχαρωτών, εικόνες του Γουές Άντερσον μπορεί να είναι παραπλανητικές. Το υπέροχο αυτό ξενοδοχείο του τίτλου είναι μια λαμπρή ροζ επινόηση, τα διακυβεύματα όμως είναι αληθινά: ο φασισμός πλησιάζει γοργά και οι πρόσφυγες έχουν κάθε λόγο να φοβούνται τις Αρχές στα σύνορα μιας φανταστικής ευρωπαϊκής χώρας. Αυτό το παραμύθι του Μεσοπολέμου, για ένα αγαπητό bell boy (o Ρέιφ Φάινς είναι εξαιρετικός στον ρόλο του), που αποκαλεί άντρες και γυναίκες «darling» και κοιμάται με όλους τους φίλους του, αποδεικνύεται εν τέλει βαθιά συγκινητικό
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Γκραντ Oτέλ, Χαίρε Καίσαρ!, Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ.
23. Μεγαλώνοντας
Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, 2014
Ένα τολμηρό concept (η ταινία γυρίστηκε, με διαλείμματα, σε διάστημα μεγαλύτερο μιας δεκαετίας) συναντά μια χαμηλών τόνων εκτέλεση που κερδίζει τον θεατή, στο διεισδυτικό, βραδύκαυστο πορτρέτο ενός μικρού παιδιού (Έλαρ Κολτρέιν) στο Τέξας, το οποίο βιώνει το διαζύγιο των γονιών του, τους πρώτους έρωτες και άλλες ήττες και νίκες της εφηβείας. Το αποτέλεσμά του είναι ένα δράμα ενηλικίωσης σπάνιας ομορφιάς: τόσο διαπεραστικό όσο και τρυφερό.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Κοντά, Minari, 35 Up.
24. Δικός της (Her)
Σπάικ Τζονζ, 2013
Αποφεύγοντας τις σκληρές, λαμπερές επιφάνειες της πιο «παραδοσιακής» επιστημονικής φαντασίας, η ψηφιακή ιστορία αγάπης του Σπάικ Τζονζ επιλέγει μια πιο αλλόκοτη και γλυκόπικρη πορεία, ακολουθώντας έναν μοναχικό, εσωστρεφή άντρα με χαρακτηριστικό μουστάκι (Χοακίν Φίνιξ) στο Λος Άντζελες του κοντινού μέλλοντος, καθώς εκείνος ερωτεύεται παράφορα ένα λειτουργικό σύστημα με τη φωνή της Σκάρλετ Γιοχάνσον. Είναι ένας αληθινός έρωτας με μια μηχανή ή απλώς ένας ενήλικος που αποφεύγει παθολογικά την οικειότητα; Η ταινία αρνείται τις εύκολες απαντήσεις, ενώ οι πολλές ερωτήσεις που θέτει ακούγονται σήμερα πολύ πιο πραγματικές απ’ ό,τι το 2013.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ο άντρας των ονείρων μου, Από μηχανής, ΑΙ. τεχνητή νοημοσύνη.
25. Αόρατη κλωστή
Πολ Τόμας Άντερσον, 2017
Μην τολμήσετε να αποκαλέσετε το εκλεπτυσμένο fashion δράμα του Πολ Τόμας Άντερσον, το οποίο μας γυρίζει πίσω στη δεκαετία του 1950, «σικ». Ο μόδιστρος Ρέινολντς Γούντκοκ (Ντάνιελ Ντέι Λιούις) θα σας έπαιρνε το κεφάλι για ένα τέτοιο ατόπημα. Η ταινία είναι υπέροχα καλαίσθητη και υπογείως ανατρεπτική, αφηγούμενη την ιστορία αγάπης ανάμεσα στον τελειομανή Ρέινολντς και στην ατίθαση μούσα του, Άλμα (Βίκι Κριπς). Εκείνος είναι ευέξαπτος και δύστροπος· εκείνη βρίσκει χαρά στο να τον φέρνει στα όριά του. Μπορεί να μοιάζει πως ο Άντερσον εξερευνά την ανισορροπία της εξουσίας στις ανθρώπινες σχέσεις, όμως στην ουσία πρόκειται για την ιστορία ενός άντρα που βρίσκει τον δάσκαλό του. Καλή σας όρεξη, λοιπόν, αγόρια.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: TAR, Ιστορία γάμου, Μοιραίο πάθος.
26. Ανατομία μιας πτώσης
Ζιστίν Τριέ, 2023
Δεν έχουμε να κάνουμε ακριβώς με μια περίπτωση «ο λόγος σου εναντίον του δικού μου» -ο σύζυγος που πέφτει από το παράθυρο είναι, έπειτα από μερικά λεπτά της ταινίας, ήδη νεκρός- σε αυτήν την έντονη και στιλιστικά κομψή ανατομία ενός ταραγμένου γάμου από τη Ζιστίν Τριέ, που είναι διεξοδική και συναρπαστικά αμφίσημη. Υποδυόμενη τη σύζυγο που ίσως έσπρωξε (ή ίσως και όχι) το άλλο της μισό έξω από παράθυρο ενός σαλέ, η Σάντρα Χίλερ (υποψήφια για Όσκαρ) προσφέρει ένα σεμινάριο συγκρατημένης οργής, αγανάκτησης και σκληρών αληθειών που ούτε εκείνη (ούτε η Τριέ) θα αποκαλύψουν ποτέ.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Σεντ Ομέρ, Στο γραφείο καθηγητών, Φόβος ενστίκτου.
27. Adaptation
Σπάικ Τζονζ, 2002
Το Adaptation έχει μια μαεστρική, ιλιγγιώδη ποιότητα. Είναι σκηνοθετημένο από τον Σπάικ Τζονζ και, υποτίθεται, γραμμένο από τον Τσάρλι Κάουφμαν και τον δίδυμο αδελφό του, Ντόναλντ (ο οποίος όμως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει). Είναι η μεταφορά ενός βιβλίου που στην πραγματικότητα μιλάει για το πόσο αδύνατο είναι να μεταφερθεί ένα βιβλίο· μια μελέτη των νευρώσεων, του θάρρους και του εμμονικού πάθους· και πάνω από όλα, μια απίστευτα αστεία ταινία, με την απολαυστική διπλή ερμηνεία του Νίκολας Κέιτζ, ο οποίος ενσαρκώνει και τους δύο Κάουφμαν.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς, Ονειρικό σενάριο, Συγγνώμη που σ’ ενοχλώ.
28. Ο σκοτεινός ιππότης
Κρίστοφερ Νόλαν, 2008
Ο Χιθ Λέτζερ θα αφήσει το στίγμα του ως Joker στον Σκοτεινό ιππότη του Κρίστοφερ Νόλαν.
Δεν χρειάζεται να αδιαφορεί κανείς για τους υπερήρωες για να φτιάξει μια σπουδαία ταινία γι’ αυτούς. Η αλλεργία, ωστόσο, του Κρίστοφερ Νόλαν στη λογική των βιβλίων κόμικς και ο θαυμασμός του προς τον κανόνα των ώριμων crime ταινιών (ειδικά του Heat και του Νονού) αναζωογόνησαν έναν χαρακτήρα που προσπαθούσε να ξεφύγει από το μικρόβιο του Batman & Robin. Το δεύτερο μέρος και η κορυφαία στιγμή της τριλογίας Dark Knight θέτει γόνιμα ερωτήματα για την αφέλεια του κώδικα ηθικής του πρωταγωνιστή. Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας, όμως, είναι ο Χιθ Λέτζερ: η εκπληκτική ερμηνεία του ως Τζόκερ ήταν αυτή που έθεσε το ταβάνι για όλους τους μετέπειτα supervillains.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: The Prestige, V for Vendetta, Ο πλανήτης των πιθήκων: Η εξέγερση.
29. Η άφιξη
Ντενί Βιλνέβ, 2016
Η λυρική αυτή ταινία με εξωγήινους του Ντενί Βιλνέβ, βασισμένη σε ένα διήγημα του Τεντ Τσιανγκ, ανήκει σε ένα είδος σαρωτικής, συναισθηματικά, επιστημονικής φαντασίας. Όταν ένα μυστηριώδες εξωγήινο σκάφος προσγειώνεται στη Γη, μια γλωσσολόγος (η Έιμι Άνταμς στον ρόλο της καριέρας της) προσλαμβάνεται για να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τα πλάσματα με τα πολλά πλοκάμια, γνωστά ως επτάποδα. Δεν πρόκειται τόσο για μια ταινία που έχει να κάνει με μια εξωγήινη εισβολή, αλλά περισσότερο για μια ταινία για την επικοινωνία – η Άφιξη θα σας παρασύρει με το μυστήριό της, πριν σας ταρακουνήσει με ένα συνταρακτικό τέλος-γροθιά στο στομάχι, το οποίο διαστρεβλώνει τον χρόνο.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Απέραντη νύχτα (The vast of night), Ad Astra, I, Origins.
30. Χαμένοι στη μετάφραση
Σοφία Κόπολα, 2003
Η δεύτερη ταινία της Σοφία Κόπολα είναι ένα κινηματογραφικό θαύμα – ανεπιτήδευτα ευρηματική, μνιμονευμένη ξανά και ξανά και την ίδια στιγμή αδύνατο να τη μιμηθεί κανείς. Γυρισμένη στο Park Hyatt Tokyo (όπου έμενε η Κόπολα όσο συλλογιζόταν το τέλος του πρώτου της γάμου), ακολουθεί τη μυστηριώδη σχέση του Μπομπ και της Σάρλοτ (Μπιλ Μάρεϊ και Σκάρλετ Γιοχάνσον), ενός κινηματογραφικού αστέρα που χάνει τη λάμψη του και μιας μεταπτυχιακής φοιτήτριας φιλοσοφίας, των οποίων οι δρόμοι διασταυρώνονται τόσο όσο χρειάζεται για να αναγνωρίσει κάποιος μια αδελφή ψυχή. Το Χαμένοι στη μετάφραση χάρισε στην Κόπολα ένα Όσκαρ και την κατέστησε μια νέα φωνή, απαραίτητη στο αμερικανικό σινεμά.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Φανταστική πραγματικότητα (Janet planet), Somewhere, Επιστροφή στη Σεούλ.
31. Ο πληροφοριοδότης (The departed)
Μάρτιν Σκορσέζε, 2006
Το γκανγκστερικό, γεμάτο κυνηγητό φιλμ, που χάρισε επιτέλους στον Σκορσέζε το Όσκαρ, είναι μία από τις πιο διασκεδαστικές ταινίες του αιώνα. Ο Σκορσέζε παίρνει την ταινία Infernal Affairs από το Χονγκ Κονγκ και τη μεταφέρει στη Βοστώνη, με το soundtrack από τους Dropkick Murphys και όλα τα συναφή τοπικά στοιχεία. Από τη μια πλευρά του νόμου βλέπουμε τον Λεονάρντο ντι Κάπριο ως έναν τραχύ ντετέκτιβ που παριστάνει τον εγκληματία. Από την άλλη, τον Ματ Ντέιμον ως το χρυσό παιδί της αστυνομίας που δουλεύει για τη μαφία. Στη μέση, ο Τζακ Νίκολσον, ο οποίος υποδύεται έναν Ιρλανδό, αφεντικό της μαφίας, που χαμογελά σαν τον Τζόκερ. Και το παιχνίδι αρχίζει.
Σας άρεσε; Δοκιμάστε: The town, Βρώμικες υποθέσεις, Πριν ο διάβολος καταλάβει ότι πέθανες.
32. Φιλενάδες (Bridesmaids)
Πολ Φιγκ, 2011
Το 2011, η ιστορία της άτυχης Άνι (Κρίστεν Γουίγκ), της προσφάτως αρραβωνιασμένης κολλητής της, Λίλιαν (Μάγια Ρούντολφ), και της πλούσιας φίλης της (Ρόουζ Μπερν) πυροδότησε εμπνευσμένες συζητήσεις γυναικών, άφιλτρο χιούμορ και ένα δυναμικό box office. Σήμερα, το σενάριο της Γουίγκ και της Άνι Μουμόλο παραμένει ξεκαρδιστικό, με εντυπωσιακά σύνθετους δευτερεύοντες χαρακτήρες (Μελίσα Μακάρθι ως παλαβή μέλλουσα κουνιάδα, Τζιλ Κλέιμπουργκ ως εκκεντρική μητέρα). Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι το πόσο βαθιά συναισθηματική είναι αυτή η ταινία: η Άνι είναι λυπημένη και ζηλεύει, ανίκανη να υπερβεί τον εαυτό της. Όλοι μας σίγουρα έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο, ακόμη κι αν δεν πάθαμε κάποια καταστροφική διάρροια.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Barb and Star Go to Vista Del Mar, Οι εργένισσες (Bachelorette), Spy.
33. Ένας χωρισμός
Ασγάρ Φαρχαντί, 2011
Στο δράμα του Φαρχαντί, τοποθετημένο στην Τεχεράνη, ένα ζευγάρι βρίσκεται σε διάσταση αλλά και σε αναμονή καθώς ένας δικαστής έχει απορρίψει το αίτημα διαζυγίου. Ενώ η σύζυγος, Σιμίν, βρίσκει καταφύγιο στη μητέρα της, μια σειρά από ανατροπές οδηγεί στο δικαστήριο τον άντρα, τον Ναντέρ, κατηγορούμενο για φόνο, αφού προσέλαβε μια γυναίκα για να φροντίσει τον άρρωστο πατέρα του. Γεμάτο αγωνία και ηθική αμφισημία, αυτό το δικαστικό θρίλερ έγινε η πρώτη ιρανική ταινία που κέρδισε Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ο σπόρος της ιερής συκιάς, Ένας ήρωας, Ιστορία γάμου.
34. Wall-E
Άντριου Στάντον, 2008
Η πιο ευρηματική, όσον αφορά τη φόρμα της, ταινία της Pixar είναι για την ακρίβεια βωβή, στο πρώτο μέρος της. Το τελευταίο ρομπότ στη Γη την καθαρίζει με αφοσίωση, αφού αυτή έχει γίνει μη κατοικήσιμη από τους ανθρώπους. Όταν όμως στρέφεται προς τον ουρανό, το Wall-E γίνεται μια ιστορία για την υπερκατανάλωση και το κλίμα, που μας αγγίζει όλο και περισσότερο. Το τέλος, επιφανειακά μόνο χαρούμενο, αποτελεί επιπλέον μια ζοφερή προειδοποίηση, την οποία ακόμη δεν έχουμε ακούσει.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Τα μυαλά που κουβαλάς, Το ατίθασο ρομπότ, Ο σιδερένιος γίγαντας.
35. Προφήτης
Ζακ Οντιάρ, 2010
Δυστυχώς, τα βασικά στοιχεία αυτής της ταινίας -ένας έφηβος μπαίνει φυλακή και όταν βγαίνει είναι σκληρός εγκληματίας- δεν είναι πρωτότυπα. Για τον Ζακ Οντιάρ, όμως, τα πάντα έχουν να κάνουν με τις λεπτομέρειες, χρησιμοποιεί ακόμη και iris shots (σ.τ.μ. παιχνίδια με το διάφραγμα της κάμερας) για να κατευθύνει την προσοχή μας καθώς ο Μαλίκ, ένας αναλφάβητος Γάλλος έφηβος αραβικής καταγωγής, χρησιμοποιεί την ευφυΐα του όχι μόνο για να επιβιώσει, αλλά και για να ανελιχθεί. Ο Μαλίκ (τον οποίο υποδύεται με υποδειγματικό βάθος ο Ταχάρ Ραχίμ) αντιπροσωπεύει επίσης τους νεαρούς μουσουλμάνους που αντιμετωπίζουν προκαταλήψεις αλλά και την έλλειψη ευκαιριών στα γαλλικά προάστια. Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε, γίνεται συνεχώς και πιο επίκαιρη.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Οι άθλιοι, Μην το πεις σε κανέναν, Γροθιές στους τοίχους (Starred Up).
36. Ένας σοβαρός άνθρωπος
Ίθαν και Τζόελ Κοέν, 2009
Οι αδελφοί Κοέν μπλέκουν τις αναμνήσεις από την παιδική τους ηλικία στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στη Μινεσότα σε μια μαύρη κωμωδία τόσο μπερδεμένη όσο ένα απόσπασμα του Ταλμούδ. Ο Μάικλ Στούλμπαργκ υποδύεται τον Λάρι Γκόπνικ, έναν καθηγητή φυσικής που βασανίζεται ταυτόχρονα από έναν δυσαρεστημένο μαθητή, έναν ιδιότροπο αδελφό, μια επιτροπή αξιολόγησης, το μπαρ μιτσβά ενός γιου και έναν χωρισμό που προκαλείται από έναν τύπο που ονομάζεται Σάι Άμπλεμαν. Μήπως ο Θεός τον δοκιμάζει; Μήπως η ιστορία ενός ραββίνου για τα «δόντια ενός γκόι» κρύβει την απάντηση; Είναι η πιο εβραϊκή ταινία των Κοέν – και, εκτός από τον Μεγάλο Λεμπόφσκι, μια καλή υποψηφιότητα για την πιο αξιομνημόνευτη ταινία τους.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: American splendor, Μπάρτον Φινκ, Shiva baby.
37. Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου
Λούκα Γκουαντανίνο, 2017
Ο Άρμι Χάμερ και ο Τιμοτέ Σαλαμέ στην ερωτική ιστορία του Να με φωνάζεις με τ’ ονομά σου, του Λούκα Γκουαντανίνο.
Έχουν στ’ αλήθεια οι καλύτερες ιστορίες αγάπης να κάνουν με την ερωτική απογοήτευση; Στο αριστούργημα του Λούκα Γκουαντανίνο, ο Έλιο (Τίμοθι Σαλαμέ στον ρόλο που τον έκανε διάσημο) και ο Όλιβερ (Άρμι Χάμερ) μοιράζονται ένα τρυφερό, παιχνιδιάρικο καλοκαιρινό ειδύλλιο στη βόρεια Ιταλία. Αλλά είναι το επακόλουθο της σχέσης τους που δίνει στην ταινία το βάθος της – η φορτισμένη σκηνή που ο Έλιο καλεί τη μητέρα του, η λεπτή σοφία του πατέρα του και η αξέχαστη τελική σκηνή στην οποία ο Έλιο ωριμάζει μπροστά στα μάτια μας. Ακόμη και όταν ο έρωτας είναι φευγαλέος, μπορεί να μας μεταμορφώσει με τρόπους που διαρκούν για πάντα.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Το καλοκαίρι του έρωτά μου, Pariah, Beach rats.
38. Το πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται
Σελίν Σιαμά, 2019
Στο αθόρυβα διαπεραστικό ιστορικό δράμα της Σελίν Σιαμά, δύο γυναίκες του 18ου αιώνα, η αριστοκράτισσα Ελοΐζ (Αντέλ Ανέλ) και η καλλιτέχνις Μαριάν (Νοεμί Μερλάν), ερωτεύονται κρυφά και παράφορα στις ακτές της Γαλλίας. Δεν πρόκειται πάντως για μια κλασική ιστορία απαγορευμένης επιθυμίας και αυτές οι γυναίκες δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις, αν και με μια προθεσμία να κρέμεται από πάνω τους σαν θηλιά, σίγουρα υποφέρουν: την Ελοΐζα την έχουν τάξει σε έναν ευγενή από το Μιλάνο. Και η τελευταία σκηνή, πολύ μετά τον χωρισμό τους, είναι μια ακλόνητη, σαρωτική επίδειξη των μετασεισμών της κοινωνικής υποταγής και της αυτοεγκατάλειψης.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Η ζωή της Αντέλ, Ανυπακοή, Τα χρόνια της αθωότητας.
39. Lady Bird
Γκρέτα Γκέργουιγκ, 2017
«Δεν νομίζετε ότι ίσως είναι το ίδιο πράγμα η αγάπη και η προσοχή;» Αυτό το ερώτημα που τίθεται στη μαθήτρια λυκείου Κριστίν «Lady Bird» ΜακΦέρσον, είναι το κεντρικό δόγμα της σκηνοθετικής προσπάθειας που καθιέρωσε την Γκρέτα Γκέργουιγκ. Η Lady Bird (Σίρσα Ρόναν) έχει συνηθίσει σε τέτοιο βαθμό να καταγράφει τα πράγματα που τελικά την απογοητεύουν -από την αυταρχική μητέρα της (Λόρι Μέτκαλφ) μέχρι τις ενοχλητικές πτυχές της επαρχιακής ζωής στην πόλη της, το Σακραμέντο- που με δυσκολία παρατηρεί ότι η προσοχή που δίνει στα πράγματα και η αγάπη της για αυτά είναι αλληλένδετες. Ως έφηβη, η Lady Bird φοράει την αμυντική της στάση σαν πανοπλία, αλλά η Γκέργουικ εντοπίζει την ευάλωτη καρδιά που χτυπάει από κάτω.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Booksmart, Eighth grade, My old ass.
40. Yi Yi
Έντουαρντ Γιανγκ, 2000
Σε αυτό το πολυγενεακό οικογενειακό έπος, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Έντουαρντ Γιανγκ, ισορροπούν η άρτια ποίηση και το εκρηκτικό δράμα. Γυρισμένη με όμορφο τρόπο στην Ταϊβάν και την Ιαπωνία, η ταινία ακολουθεί τρία μέλη της οικογένειας Τζιαν αφού η γιαγιά που αποτελεί την κεφαλή της οικογένειας πέφτει σε κώμα. Καθώς αντιμετωπίζουν τις κοινοτοπίες της ζωής, προσπαθούν να βρουν νόημα μέσα από τη μουσική, τις αναμνήσεις και κυρίως μέσα από τις φωτογραφίες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ένα αφύσικα σοφό 8χρονο παιδί τραβά, απαθανατίζοντας το πίσω μέρος των κεφαλιών των ανθρώπων, για να τους δείξει ό,τι δεν μπορούν να δουν μόνοι τους – πράγμα το οποίο πετυχαίνει και ο ίδιος ο Γιανγκ με αυτή τη μοναδική ταινία.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Τρυφερός αποχαιρετισμός, Μια μέρα του καλοκαιριού (Still walking), Columbus.
41. Αμελί
Ζαν-Πιερ Ζενέ, 2001
Η Οντρέ Τοτού έγινε παγκόσμια σταρ πρωταγωνιστώντας στην ονειροπόλα Αμελί του Ζαν-Πιερ Ζενέ.
«Δύσκολοι καιροί για ονειροπόλους», λέει ένας χαρακτήρας σε αυτή την αναπάντεχη επιτυχία που έχει μείνει στη μνήμη ως ένα κράμα ρομαντικής κομεντί και μαγικού ρεαλισμού. Αν αφήσουμε στην άκρη σκηνές όπως εκείνη όπου μια απαρηγόρητη γυναίκα λιώνει και γίνεται λιμνούλα, ο σκηνοθέτης Ζαν-Πιερ Ζενέ παρατηρεί τους ανθρώπους και τον έρωτα με καθαρή ματιά και καυστικό χιούμορ. Η συγκεκριμένη ατάκα, για παράδειγμα, προέρχεται από έναν υπάλληλο σε κατάστημα πορνό. Και όταν ένας υποψήφιος εραστής λέει στο αντικείμενο του πόθου του «είσαι όμορφη όταν κοκκινίζεις», εκείνη απαντά: «Οφείλεται στη δυσπεψία μου».
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Delicatessen, La La Land, Οι ομπρέλες του Χερβούργου.
42. The master
Πολ Τόμας Άντερσον, 2012
Οι σινεφίλ εξακολουθούν να ξετυλίγουν το νήμα της έκτης και πιο αινιγματικής ταινίας του Πολ Τόμας Άντερσον, πάνω στη σχέση ενός περιπλανώμενου, συναισθηματικά ασταθούς βετεράνου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Χοακίν Φίνιξ) και ενός αρχηγού αίρεσης (Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν), μιας φιγούρας εντελώς διαφορετικής από τον πρώτο, τόσο στην ψυχοσύνθεση όσο και στο παρουσιαστικό. Η εξαιρετική αναπαράσταση της εποχής, η λαμπερή, σχεδόν απτική ευκρίνεια της εικόνας (ο Άντερσον ανέστησε το σχεδόν ξεχασμένο φορμά των 65 χιλιοστών για τα γυρίσματα) και η ένταση των ερμηνειών -με αποκορύφωμα την ερμηνεία της Έιμι Άνταμς στον ρόλο της συζύγου του ηγέτη- συμβάλλουν στη διαχρονική γοητεία και στη μυστηριακή δύναμη της ταινίας.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Μάρθα, Μάρσι, Μέι, Μαρλίν, Η συνεκδοχή της Νέας Υόρκης, The brutalist.
43. Oldboy
Παρκ Τσαν Γουκ, 2003
Το βίαιο και ανατρεπτικό Oldboy.
Το δεύτερο μέρος της τριλογίας της Εκδίκησης του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Παρκ Τσαν Γουκ χτυπάει σαν σφυρί στο κεφάλι, στο πόδι, στο χέρι και οπουδήποτε αλλού, όπως ακριβώς κάνει και ο ήρωάς του, καθώς μάχεται να ξεφύγει από έναν διάδρομο γεμάτο μπράβους. Αυτή η περίφημη σκηνή δράσης είναι αντιπροσωπευτική του Oldboy, ενός θρίλερ «διεστραμμένου», με διαρκείς ανατροπές και βία, σχεδόν οπερατικής έντασης· εδώ βέβαια και τα συναισθήματα κινούνται στα άκρα. Η ταινία προκαλεί και ταράζει μέχρι και το ανατριχιαστικά ανοιχτό και αμφίσημο τελευταίο πλάνο της.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: John Wick, Memento, H υπηρέτρια.
44. Κάποτε στο Χόλιγουντ
Κουέντιν Ταραντίνο, 2019
Ο Ταραντίνο με τον Ντι Κάπριο και τον Μπραντ Πιτ στα γυρίσματα του Κάποτε στο Χόλιγουντ.
Όπως η Νέα Υόρκη του Μάρτιν Σκορσέζε ή η Ρώμη του Φεντερίκο Φελίνι, έτσι και το Λος Άντζελες του Κουέντιν Ταραντίνο είναι κάτι που αξίζει να δεις. Η πυρετώδης ερωτική επιστολή του σκηνοθέτη προς την πατρίδα του, όπως ήταν το 1969, είναι ένα γκονζο-μαξιμαλιστικό όραμα που περιλαμβάνει έναν φανταστικό τηλεοπτικό σταρ σε παρακμή (Λεονάρντο ντι Κάπριο), τον λακωνικό κασκαντέρ-πιστό συνεργάτη του (Μπραντ Πιτ), μια συμμορία από τα παρανοϊκά μέλη της οικογένειας Μάνσον και την πραγματική στάρλετ Σάρον Τέιτ (την οποία η Μάργκοτ Ρόμπι αποδίδει σαν ένα σύμβολο λάμψης και αθωότητας). Από εκεί και πέρα, το σενάριο ξεφεύγει από την καταγεγραμμένη ιστορία και οδηγείται σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά και αλλόκοτα φινάλε στην ιστορία του σινεμά.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Τροπική καταιγίδα, O παίκτης, Ξέφρενες νύχτες (Boogie nights).
45. Moneyball
Μπένετ Μίλερ, 2011
Το Moneyball δεν αφηγείται απλώς την αληθινή ιστορία της ανέλπιστης επιτυχίας των Όκλαντ Αθλέτικς το 2002, αλλά περιγράφει το πώς κερδίζεις τόσο στον αθλητισμό όσο και στον κόσμο των επιχειρήσεων. Βασισμένη στο βιβλίο του Μάικλ Λιούις, η ταινία του Μπένετ Μίλερ συστήνει τον Μπραντ Πιτ στον ρόλο του Μπίλι Μπιν, του γενικού διευθυντή, ο οποίος μαζί με έναν αναλυτή δεδομένων (Τζόνα Χιλ) καταρτίζει μια ομάδα από «υποτιμημένους» παίκτες (βασισμένος αποκλειστικά στα στατιστικά τους). Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν υποδύεται με πειστικότητα τον δύσπιστο προπονητή της ομάδας, και το Moneyball ισορροπεί ανάμεσα στη σκληρότητα του συστήματος και στον διαχρονικό ρομαντισμό του μπέιζμπολ, σε μια εποχή που οι αντισυμβατικές ιδέες είχαν ακόμη τη δύναμη να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Hustle, Sugar, Bang the drum slowly.
46. Ρόμα
Αλφόνσο Κουαρόν, 2018
Αυτή είναι η πιο προσωπική ταινία του Αλφόνσο Κουαρόν. Αφού πέρασε τα σαράντα και τα πρώτα χρόνια των πενήντα του σκηνοθετώντας κυρίως υπερπαραγωγές, ο Μεξικανός δημιουργός στράφηκε σε αυτήν την εκθαμβωτικά απλή, ασπρόμαυρη ταινία-κατάθεση μνήμης. Η Γιαλίτσα Απαρίσιο υποδύεται την Κλέο, μια οικιακή βοηθό που εργάζεται σε μια μεσοαστική οικογένεια στην Πόλη του Μεξικού τη δεκαετία του ’70. Προκύπτουν προβλήματα – κάποια καθημερινά, κάποια όχι. Η σιωπηλή αυταπάρνησή της γίνεται η δύναμη που τους κρατάει ενωμένους. Ο Κουαρόν τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας και φωτογραφίας.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Japon, Τοτέμ, Atlantics.
47. Σχεδόν διάσημοι
Κάμερον Κρόου, 2000
Η ημιαυτοβιογραφική δραματική κομεντί του Κάμερον Κρόου αφηγείται την ιστορία ενός μαθητή λυκείου, παθιασμένου με τη δημοσιογραφία, που (κρύβοντας την πραγματική του ηλικία) ακολουθεί την περιοδεία ενός ανερχόμενου συγκροτήματος (για λογαριασμό του περιοδικού Rolling Stone). Η ταινία θεωρείται πλέον κλασική, με ατάκες όπως «δεν γίνεται να γίνεις φίλος με τους ροκ σταρ». Με μουσική υπόκρουση από Κατ Στίβενς, Yes και Ελτον Τζον, ο Κρόου ζωντανεύει τη μαγεία της ροκ σκηνής της δεκαετίας του ’70, με έναν μυστηριώδη κιθαρίστα (Μπίλι Κράνταπ) και μια σαγηνευτική κοπέλα που αρνείται να την αποκαλούν γκρούπι (Κέιτ Χάντσον). Ταυτόχρονα, η ταινία δεν διστάζει να αναδείξει με ειλικρίνεια τους κινδύνους αναζήτησης της φήμης.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: High fidelity, Dig!, H Τζούλιετ, γυμνή.
48. Οι ζωές των άλλων
Φλόριαν Χένκελ φον Ντονερσμάρκ, 2006
Ποιον μπορείς να εμπιστευθείς στο Ανατολικό Βερολίνο γύρω στο 1984; Η ζωή των άλλων -φίλων, γειτόνων, απείθαρχων συναδέλφων- γίνεται υπόθεση όλων, στο ασφυκτικό και πολιτικά αιχμηρό δράμα του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ για έναν γοητευτικό θεατρικό συγγραφέα, τη διάσημη ηθοποιό σύντροφό του και τον πράκτορα της Στάζι που έχει αναλάβει να ελέγχει την αφοσίωσή τους στο καθεστώς. Το διακύβευμα είναι τεράστιο, όμως ο συναισθηματικός παλμός της ταινίας παραμένει χαμηλόφωνος και συνάμα συντριπτικός – ένα καλά ζυγισμένο ακροβατικό ανάμεσα στην αποκάλυψη και την υποταγή.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ψυχρός πόλεμος, 4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες, Barbara.
49. Πριν το ηλιοβασίλεμα
Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, 2004
Κανείς δεν περιμένει ένα σίκουελ σε μια ιστορία αγάπης. Είναι, άλλωστε, δύσκολο να φανταστεί κανείς κάτι καλύτερο από το Πριν το ξημέρωμα, το διαμαντάκι του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ από το 1995, με πρωταγωνιστές τον Τζέσι και τη Σελίν (Ίθαν Χοκ και Ζιλί Ντελπί), οι οποίοι ερωτεύονται σε ένα τρένο από τη Βουδαπέστη. Όμως, το πέρασμα του χρόνου χαρίζει μια συγκινησιακή φόρτιση στην ιστορία και έτσι όταν το Πριν το ηλιοβασίλεμα επανενώνει αυτούς τους «καταδικασμένους» εραστές στα 30 τους, το συναισθηματικό βάρος που κουβαλούν, κάνει τη δεύτερη προσπάθειά τους στον έρωτα ακόμη πιο έντονη και βαθιά.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: 2 Μέρες στη Νέα Υόρκη, Περασμένες ζωές, Lovely and Amazing.
50. Ψηλά στον ουρανό (Up)
Πιτ Ντόκτερ, 2009
Η Pixar στο απόγειο της τόλμης της. Ένας γκρινιάρης 78χρονος χήρος προσκολλάται στο παρελθόν καθώς παλεύει να διαχειριστεί μια απώλεια που τον εμποδίζει να δημιουργήσει νέες σχέσεις. Μερικές σκηνές είναι ασπρόμαυρες, ενώ σε άλλες δεν υπάρχει διάλογος. Σε ορισμένα σημεία, ο σκηνοθέτης Πιτ Ντόκτερ εστιάζει περισσότερο στο συναίσθημα παρά σε μια γραμμική αφήγηση. Το δεύτερο μισό της ταινίας -αφού το σπίτι πετάξει μακριά- γίνεται πιο «εμπορικό», με ένα μικρό ομιλητικό παιδί, ένα σκύλο με μαγικό κολάρο, ένα μυθικό πουλί και έναν απρόσμενο αντίπαλο που φέρνουν (στην οθόνη) περιπέτεια και χιούμορ.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Thelma, O απίθανος κύριος Φοξ, Marcel the shell with shoes on.
51. 12 Χρόνια σκλάβος
Στιβ Μακουίν, 2013
Η ταινία του Στιβ Μακουίν έσπασε κάθε κανόνα – μια βαθιά αμερικανική ιστορία από έναν Βρετανό σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή (τον Τσιούετελ Έτζιοφορ). Ένα ιστορικό δράμα με μαύρους πρωταγωνιστές που απέφερε πάνω από 130 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, αλλά και μια καθαρή ματιά στη σκλαβιά που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Βασισμένος στην εκπληκτική αυτοβιογραφία του Σόλομον Νόρθαπ, ενός ελεύθερου μαύρου που απήχθη και πουλήθηκε ως σκλάβος στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Μακουίν δημιούργησε μια τολμηρή και ποιητική εκδοχή της Οδύσσειας, που αποκαλύπτει περισσότερα για την ανθρώπινη φύση, την εξουσία, τη μισαλλοδοξία και τη μεγαλοψυχία από ό,τι πολλές αμερικανικές πολιτικές ταινίες των τελευταίων εκατό χρόνων μαζί.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: 13th, Το πορφυρό χρώμα, Belle.
52. Η ευνοούμενη
Γιώργος Λάνθιμος, 2018
O Γιώργος Λάνθιμος με την Έμα Στόουν στα γυρίσματα της οσκαρικής Ευνοούμενης.
Ο Έλληνας auteur Γιώργος Λάνθιμος κοιτάζει τη βρετανική ιστορία μέσα από τον δικό του ιδιαίτερο πρίσμα σε αυτή την παιχνιδιάρικα διεστραμμένη προσέγγιση στη ζωή της βασίλισσας Άννας. Η Ολίβια Κόλμαν σε μια ερμηνεία που της χάρισε Όσκαρ, παρουσιάζεται εδώ σαν μια απελπισμένη και άρρωστη μονάρχης. Οι δύο γυναίκες που διεκδικούν την «ασταθή» εύνοια της Άννας -η δεσποτική Σάρα (Ρέιτσελ Βάις) και η πανούργα Αμπιγκέιλ (Έμα Στόουν)- ακολουθούν, η καθεμία, τη δική της πορεία στην αναζήτηση της εξουσίας. Σε μια ταινία γεμάτη αιχμηρά σχόλια, ο Λάνθιμος επιμένει στην κακία, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Μαρία Αντουανέτα, Κονκλάβιο, Μπάρι Λίντον.
53. Μπόρατ!
Λάρι Τσαρλς, 2006
Ο Σάσα Μπάρον Κοέν παρέδωσε στις Ηνωμένες Πολιτείες μια καλοστημένη ξεκαρδιστική φάρσα, όταν έφερε στη μεγάλη οθόνη τον Μπόρατ Σαγκντιέγεφ, τον Καζάκο τηλεοπτικό ρεπόρτερ που είχε πρωτοπαρουσιάσει στο Da Ali G Show. Καθώς ο Μπόρατ διασχίζει τη χώρα με στόχο να γνωρίσει την Πάμελα Άντερσον, καταφέρνει -με ανησυχητική ευκολία- να κάνει τους αγνώστους να κατεβάσουν τις μάσκες τους. Σε ένα ροντέο, για παράδειγμα, οι θεατές δείχνουν λιγότερο σοκαρισμένοι από την προτροπή του Μπόρατ να πιει ο Τζορτζ Μπους το αίμα «κάθε άντρα, γυναίκας και παιδιού στο Ιράκ», και περισσότερο από την απόδοση του υποτιθέμενου εθνικού ύμνου του Καζακστάν.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Idiocracy, Jackass: Τhe Movie, Εntertainment.
54. O λαβύρινθος του Πάνα
Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, 2006
Ένα από τα αξέχαστα τέρατα στον Λαβύρινθο του Πάνα, βγαλμένα από τη φαντασία του Γκιγέρμο ντελ Τόρο.
Ένα σκοτεινό παραμύθι που διαδραματίζεται στην Ισπανία του Φράνκο είναι η ταινία που μετέτρεψε τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο από δημιουργό ταινιών τρόμου και κόμικς σε σκηνοθέτη υψηλού κύρους, διατηρώντας όμως ανέπαφα τα χαρακτηριστικά του: τον ανθρωπισμό, τον μαγικό ρεαλισμό και τα αριστουργηματικά του πλάσματα. Η μικρή Οφέλια προσπαθεί να ξεφύγει από τη ζοφερή της πραγματικότητα -ειδικά από τη ζωή με τον φασίστα θετό πατέρα της- περνώντας σε έναν φανταστικό κόσμο, όπου ένας φαύνος την οδηγεί σε μια δοκιμασία (quest) για να αποδείξει την αξία της. Αυτή η οπτικά εντυπωσιακή αλληγορία καθιέρωσε τον ντελ Τόρο ως έναν από τους σπουδαιότερους σύγχρονους σκηνοθέτες.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: 7 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα (Α monster calls), Πορφυρός λόφος (Crimson peak), O πράσινος ιππότης.
55. Inception
Κρίστοφερ Νόλαν, 2010
Η επιτυχία του Σκοτεινού ιππότη πρόσφερε στον Κρίστοφερ Νόλαν την ελευθερία να ξεπεράσει τα όρια της φαντασίας του και τα σύνορα του εμπορικού κινηματογράφου. Ο Λεονάρντο ντι Κάπριο υποδύεται τον αρχηγό μιας ομάδας εισβολέων ονείρων, που έχουν αναλάβει να φυτέψουν μια ιδέα βαθιά στο υποσυνείδητο του κληρονόμου μιας επιχειρηματικής αυτοκρατορίας (Κίλιαν Μέρφι, ο μελλοντικός Ρόμπερτ Οπενχάιμερ του Νόλαν). Ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης παίζει διαρκώς με τη δομή της αφήγησης, τον οπτικό σχεδιασμό και τη δυνατότητα της γλώσσας του σινεμά να χειραγωγεί τον χρόνο. Το φινάλε είναι για τις σβούρες ό,τι ήταν το Blade Runner για τους μονόκερους από οριγκάμι.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Σε είδα στο όνειρό μου, Η άλλη Γη, Το νησί των καταραμένων.
56. Χτυπημένος από έρωτα
Πολ Τόμας Άντερσον, 2002
Αυτή η ταινία του Πολ Τόμας Άντερσον συνδυάζει την τρέλα μιας screwball κωμωδίας με την ειλικρίνεια ενός ρομαντικού δράματος, έχοντας στο επίκεντρο την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του Άνταμ Σάντλερ. Ο Σάντλερ αποκαλύπτει απρόσμενα στρώματα βάθους στον ρόλο ενός κοινωνικά αδέξιου πωλητή που ερωτεύεται μια συνεσταλμένη γυναίκα (Έμιλι Γουότσον). Οι δυο τους είναι ένα ταίριασμα φτιαγμένο στον παράδεισο των εκκεντρικών, σε μια ταινία που γιορτάζει την ιδιορρυθμία που κρύβει ο καθένας μας.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Άκοπο διαμάντι, 500 μέρες με τη Σάμερ, Cutie and the Boxer.
57. Σκυλίσια ζωή
Κρίστοφερ Γκεστ, 2000
Μέχρι την κυκλοφορία αυτής της ταινίας, ο Κρίστοφερ Γκεστ είχε ήδη τελειοποιήσει την τέχνη του mockumentary με το Waiting for Guffman. Βρήκε όμως το ιδανικό θέμα στον αλλόκοτο κόσμο των καλλιστείων σκύλων. Η γνώριμη ομάδα αυτοσχεδιαστών του δημιούργησε αξέχαστους χαρακτήρες από εμμονικούς σκυλόφιλους – όπως η Πάρκερ Πόουζι ως γιάπισσα με σιδεράκια και ένα Βαϊμαράνερ ή ο Γιούτζιν Λεβί ως ιδιοκτήτης ενός τεριέ που τραγουδά και έχει κυριολεκτικά δύο αριστερά πόδια. Όσο τρελό κι αν μοιάζει όλο αυτό, η ταινία αντιμετωπίζει με τρυφερότητα αυτούς τους εκκεντρικούς τύπους και τα σκυλιά τους.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Guffman, Διαγωνισμός ομορφιάς (Drop Dead Gorgeous), Popstar: Never Stop Never Stopping.
58. Άκοπο διαμάντι (Uncut gems)
Μπένι και Τζος Σαφντί, 2019
Ίσως η πιο αγχωτική ταινία του αιώνα μέχρι σήμερα. Το Άκοπο διαμάντι είναι η σκοτεινά ξεκαρδιστική μελέτη των αδελφών Σαφντί πάνω στον χαρακτήρα του Χάουαρντ Ράτνερ (Άνταμ Σάντλερ), ενός Εβραίου εμπόρου διαμαντιών στη Νέα Υόρκη με σοβαρό πρόβλημα τζόγου. Η ταινία είναι εξίσου τραχιά όσο και ο Χάουαρντ, ο οποίος βρίσκεται διαρκώς μπλεγμένος σε κρίσεις που ο ίδιος προκαλεί, καθώς προσπαθεί να αποφύγει την οργή της γυναίκας του (Ιντίνα Μενζέλ), τους μπράβους ενός τοκογλύφου και του σούπερ σταρ του μπάσκετ Κέβιν Γκαρνέτ, που έχει μαγευτεί από έναν οπάλιο που ο Χάουαρντ έχει φέρει από την Αιθιοπία.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Σκυλίσια μέρα, Emily the criminal, Good time.
59. Toni Erdmann
Μάρεν Άντε, 2016
Σχεδόν μία δεκαετία πριν από τους πολυβραβευμένους ρόλους της στην Ανατομία μιας πτώσης και στη Ζώνη Ενδιαφέροντος, η Γερμανίδα ηθοποιός Σάντρα Χίλερ συμπρωταγωνιστούσε σε αυτή τη διπλή μελέτη χαρακτήρων: μιας αγχωμένης καριερίστριας και του ηλικιωμένου, φαρσέρ πατέρα της (Πέτερ Σιμονίσεκ). Ο πατέρας, λοιπόν, επισκέπτεται ξαφνικά και απροειδοποίητα στο Βουκουρέστι τη σχεδόν αποξενωμένη κόρη του και μετά ακολουθεί μια ντανταϊστική παρέλαση από επιτηδευμένο καραόκε, αυθόρμητο γυμνισμό και βαλκανικό φολκλόρ – κανένα από τα 162 λεπτά αυτής της αντισυμβατικής, σουρεάλ και με έναν τρόπο βαθιά ανθρώπινης ταινίας δεν μοιάζει να πηγαίνει χαμένο.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Οικογένεια Τένενμπαουμ, Nebraska, Φλερτάροντας τις συμφορές (Flirting with disaster).
60. Χωρίς μέτρο (Whiplash)
Ντάμιεν Σαζέλ, 2014
Ένας δάσκαλος μουσικής βγαλμένος από την κόλαση (Τζ. Κ. Σίμονς) και ο αλαζόνας μαθητής του (Μάιλς Τέλερ) εμπλέκονται σε μια καθηλωτική μονομαχία θέλησης. Ο σκηνοθέτης Ντάμιεν Σαζέλ έχει δηλώσει ότι άντλησε έμπνευση από το Full Metal Jacket του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, καθώς διερευνούσε την ιδέα ότι η αριστεία, όπως και η μάχη, απαιτεί απόλυτη πειθαρχία και την πλήρη παράδοση του εαυτού. Αυτή η υπερβολικά έντονη ταινία –το φινάλε με το σόλο στα ντραμς θα σας κάνει να ιδρώσετε– απέσπασε τρία Όσκαρ, ανάμεσά τους και αυτό του β΄ ανδρικού ρόλου για τον Σίμονς, και καθιέρωσε τον μόλις 29χρονο τότε Σαζέλ ως έναν από τους πιο υποσχόμενους σκηνοθέτες της γενιάς του.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Η μουσική της σιωπής (Sound of metal), Ο Διάβολος φορούσε Πράντα, Foxcatcher.
61. Kill Bill 1
Κουέντιν Ταραντίνο, 2003
Η Ούμα Θέρμαν, με την εμβληματική κίτρινη «στολή», τα βάζει με όλους και με όλα στο Kill Bill 1.
Ποτέ ξανά πυροβολισμοί, μαχαιρώματα, ξυλοδαρμοί, αποκεφαλισμοί, ξεκοιλιάσματα, ακρωτηριασμοί, παραμορφώσεις, τεμαχισμοί, κοψίματα και δαγκώματα δεν υπήρξαν τόσο απολαυστικά και προσποιητά ταυτόχρονα. Η Νύφη, την οποία ενσαρκώνει η Ούμα Θέρμαν, ξυπνάει από κώμα και ορκίζεται εκδίκηση απέναντι στους επιτιθέμενους που έχουν κωδικά ονόματα· ανάμεσά τους, η ντυμένη με κιμονό και οπλισμένη με κατάνα Ο-Ρεν Ισί (Λούσι Λιου) και η φαινομενικά συνηθισμένη Βερντίτα Γκριν (Βίβικα Α. Φοξ), που κρύβει το όπλο της μέσα στο κουτί των δημητριακών της κόρης της. Ο Ταραντίνο αξιοποιεί με αγάπη τα στιλ των B-movies –σπαγκέτι γουέστερν, κουνγκ φου, anime, grindhouse– για να αφηγηθεί τη σκοτεινή ιστορία του.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Το παιχνίδι του θανάτου, Εκδίκηση (2017), Η εκδίκηση μιας κυρίας (Lady Vengeance).
62. Memento
Κρίστοφερ Νόλαν, 2001
Αυτό το θρίλερ του Κρίστοφερ Νόλαν ξεχωρίζει για την ευφυέστατη δομή του: ξεκινά από το τέλος της ιστορίας και πηγαίνει σκηνή σκηνή προς τα πίσω. Η αποσπασματική αφήγηση μας δίνει μια γεύση για το πώς είναι η ζωή για τον Λέοναρντ (Γκάι Πιρς), που δεν μπορεί να αποθηκεύσει βραχυπρόθεσμες αναμνήσεις και γεμίζει το σώμα του με τατουάζ-στοιχεία για τη δολοφονία της γυναίκας του. Είναι ένα ευφυές παζλ, αλλά αυτό που κάνει το Memento αλησμόνητο είναι όσα λέει για την ταυτότητα και τις ιστορίες που λέμε στους εαυτούς μας για εμάς, μέχρι και την ανατροπή του φινάλε – ή μάλλον, της αρχής.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Συνήθεις ύποπτοι, Enter the void, Άγρυπνος.
63. Little Miss Sunshine
Τζόναθαν Ντέιτον και Βάλερι Φάρις, 2006
Σκηνή από το γλυκόπικρο Little Miss Sunshine.
Μακάρι κάθε δυσλειτουργική οικογένεια να ήταν τόσο υποστηρικτική απέναντι στα όνειρα των μελών της. Ίσως αυτό να είναι και το βασικό μήνυμα του Little Miss Sunshine, που εστιάζει στους καταπονημένους και εκκεντρικούς Χούβερ: έναν θείο με αυτοκτονικές τάσεις, έναν παππού που παίρνει ηρωίνη και έναν πατέρα κυνηγό εύκολου πλουτισμού. Όλοι στριμώχνονται σε ένα βαν VW για να δώσουν στη 7χρονη Όλιβ (Άμπιγκεϊλ Μπρέσλιν) την ευκαιρία να κερδίσει σε έναν παιδικό διαγωνισμό ομορφιάς. Εν μέρει κωμικό road trip, εν μέρει σχόλιο για την Αμερική του σήμερα, η ταινία σαγηνεύει τόσο με την καρδιά της όσο και με τις καθηλωτικές ερμηνείες της.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ταξίδι στο Μανχάταν, Captain Fantastic, Μια νέα αρχή.
64. Το κορίτσι που εξαφανίστηκε (Gone girl)
Ντέιβιντ Φίντσερ, 2014
Ένα υποδειγματικό δείγμα αναξιόπιστης αφήγησης, η ταινία απογειώνει το «αυτός είπε/αυτή είπε» σε νέα επίπεδα. Βασισμένη στο μπεστ σέλερ της Τζίλιαν Φλιν –η ίδια υπογράφει και το σενάριο–, η ταινία παρουσιάζει αντικρουόμενες εκδοχές για τον γάμο της εκλεπτυσμένης Έιμι και του επαρχιώτη Νικ, με αψεγάδιαστες ερμηνείες από τη Ρόζαμουντ Πάικ και τον Μπεν Άφλεκ. Και σε κρατάει διαρκώς σε αναμονή: Ποιος είναι τελικά ο ήρωας και ποιος ο κακοποιός; Στο τέλος, αναρωτιέσαι: Υπάρχουν νικητές σε μια τόσο τοξική οικιακή ζωή;
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Μα φυσικά και νοιάζομαι, Άπιστη, Η σύζυγος.
65. Οπενχάιμερ
Κρίστοφερ Νόλαν, 2023
Ο «πατέρας» της ατομικής βόμβας –και κατ’ επέκταση της αποκαλυπτικής μας εποχής– γίνεται για τον Κρίστοφερ Νόλαν το ιδανικό θέμα για το magnum opus του. Ο Νόλαν γοητεύεται από τη σύγκρουση επιστήμης και ανθρωπισμού, δομώντας την ταινία γύρω από τους δύο τρόπους παραγωγής ισχύος –σχάση και σύντηξη, και οι δύο δημιουργικοί και καταστροφικοί–, δημιουργεί ένα επικό και οπερατικό έργο που συνδυάζει ιστορία, θρίλερ και προειδοποίηση.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Λίνκολν, Ένας υπέροχος άνθρωπος, The aviator.
66. Όλα στο φως (Spotlight)
Τομ Μακάρθι, 2015
Μια αστυνομική ιστορία με πρωταγωνιστές δημοσιογράφους που αποκαλύπτουν τις συστηματικές προσπάθειες της Αρχιεπισκοπής Βοστώνης να συγκαλύψει ένα τεράστιο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων. Το Όλα στο φως είναι ένα συγκρατημένο δικαστικό δράμα για ήρωες που αναζητούν με επιμονή την αλήθεια. Βραβευμένο με Όσκαρ καλύτερης ταινίας, ξεχώρισε ακριβώς επειδή αποφεύγει τους μελοδραματικούς μονολόγους και τα φθηνά φλας μπακ, και προτιμά τη ρεαλιστική απεικόνιση μιας άχαρης αλλά απαραίτητης δουλειάς.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου, The Report, Καληνύχτα και καλή τύχη.
67. Tár
Τοντ Φιλντ, 2022
Ύστερα από 16 χρόνια απουσίας, ο Τοντ Φιλντ επιστρέφει με ίσως την πιο καθοριστική ταινία της εποχής του cancel culture. Η Κέιτ Μπλάνσετ υποδύεται τη Λίντια Ταρ, μια βιρτουόζο αρχιμουσικό με κομψά ραμμένα πουκάμισα και μια ύβρη που είναι ταυτόχρονα το μεγάλο προσόν της και η απόλυτη πτώση της. Το κόλπο του Tár είναι ότι ο Φιλντ και η Μπλάνσετ χτίζουν τον χαρακτήρα της με τόση λεπτομέρεια, ώστε στιγμές στιγμές ξεχνάς πως η Λίντια δεν είναι αληθινή. Και παρότι πρόκειται για σοβαρή μελέτη πάνω στην εξουσία, δεν της λείπει και το δηλητηριώδες χιούμορ.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: The brutalist, Αόρατη κλωστή, Μαύρος κύκνος.
68. The hurt locker
Κάθριν Μπιγκελόου, 2009
Μία από τις πολλές βόμβες που είδαμε να σκάνε στην καθηλωτική ταινία The hurt locker.
«Πόσες βόμβες έχεις απενεργοποιήσει;» ρωτάει ένας ανώτερος τον λοχία Τζέιμς (Τζέρεμι Ρένερ), ο οποίος μόλις έχει σβήσει ένα φλεγόμενο αυτοκίνητο και εξουδετερώσει τον εκρηκτικό φορτίο του. «Οκτακόσιες εβδομήντα τρεις, κύριε», απαντά. Η Κάθριν Μπίγκελοου έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε Όσκαρ σκηνοθεσίας για αυτή την καθηλωτική ταινία σχετικά με μια αμερικανική ομάδα εξουδετέρωσης βομβών στο Ιράκ. Καθώς αποτυπώνει τον πόλεμο του 21ου αιώνα –με αυτοσχέδιες βόμβες και αντάρτες– εξερευνά ταυτόχρονα την ψυχολογία ενός εξαρτημένου από την αδρεναλίνη, που αισθάνεται πιο άνετα μέσα σε στολή εξουδετέρωσης παρά στον διάδρομο ενός σούπερ μάρκετ με τα δημητριακά.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Warfare, Zero dark thirty, Σύρριζα (Jarhead).
69. Κάτω από το δέρμα
Τζόναθαν Γκλέιζερ, 2013
H Σκάρλετ Γιόχανσον στο θρίλερ Κάτω από το δέρμα.
Τι ανατριχιαστικό ταξίδι παραδίδει ο Τζόναθαν Γκλέιζερ με αυτό το καθηλωτικό θρίλερ! Η Σκάρλετ Γιοχάνσον υποδύεται μια εξωγήινη με βλέμμα που μαγνητίζει· οι άντρες υπνωτίζονται, γδύνονται και την ακολουθούν σε μια υγρή άβυσσο. Οι εικόνες είναι ταυτόχρονα μαγευτικές και τρομακτικές. Είναι λυρικό, βραδυφλεγές, με τη μουσική της Μίκα Λέβι να ανεβάζει τη δυσφορία στα ύψη. Και η επιβλητική παρουσία της Γιοχάνσον ίσως σε κάνει κι εσένα να την ακολουθήσεις μέσα σε εκείνο το σκοτεινό κενό.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Sexy beast, Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη, Υγρός ουρανός.
70. Άσε το κακό να μπει
Τόμας Άλφρεντσον, 2008
Αυτό το φιλμ είναι αφιερωμένο στους απόκληρους. Με μια παγερή, ήσυχη ατμόσφαιρα, ο Τόμας Άλφρεντσον αφηγείται τη φιλία ανάμεσα σε ένα μοναχικό αγόρι, τον Όσκαρ (Κάρε Χέντεμπραντ), και τη γειτόνισσά του, την παράξενη Έλι (Λίνα Λεάντερσον), που ίσως είναι βαμπίρ. Η ταινία είναι συγκρατημένη –αιματοβαμμένη όταν πρέπει– αλλά ευαίσθητη στις δυσκολίες των πρωταγωνιστών της, και γενναιόδωρη στον τρόπο που αποτυπώνει τη μεταξύ τους σύνδεση, σπρώχνοντας το είδος της ταινίας με βαμπίρ προς νέα μονοπάτια.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ένα κορίτσι γυρίζει σπίτι μόνο του τη νύχτα, Η διαδοχή (Hereditary), Ντόνι Ντάρκο.
71. Η συμμορία των έντεκα
Στίβεν Σόντερμπεργκ, 2001
Τζορτζ Κλούνεϊ, Τζούλια Ρόμπερτς και Μπραντ Πιτ. Τρεις από τη Συμμορία των έντεκα.
Η λάμψη των αστέρων δεν ήταν ποτέ πιο εκτυφλωτική απ’ ό,τι στη Συμμορία των έντεκα του Στίβεν Σόντερμπεργκ, μια διασκευή της ομώνυμης ταινίας του 1960. Αυτή η εκδοχή συνδυάζει τον Τζορτζ Κλούνεϊ στο απόγειο της γοητείας του με τον παιχνιδιάρικο Μπραντ Πιτ, σε ένα ρυθμικό και κομψό θρίλερ ληστείας. Κάθε μέλος της ομάδας του Ντάνι Όσιαν είναι απολαυστικό, από τον Έλιοτ Γκουλντ με τα τεράστια γυαλιά μέχρι τον Ντον Τσιντλ με τη βρετανική προφορά. Ο Σόντερμπεργκ δίνει στο Λας Βέγκας μια ονειρική ατμόσφαιρα, που ταιριάζει απολύτως με τους σταρ της οθόνης.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ληστεία αλά ιταλικά, Η αρπαχτή, Εκτός ελέγχου (Out of sight).
72. Carol
Τοντ Χέινς, 2015
Θα μπορούσες να την πεις και λεσβιακή εκδοχή του Brokeback Mountain – μια ταινία για την ομόφυλη αγάπη με διάσημες πρωταγωνίστριες (Κέιτ Μπλάνσετ, Ρούνι Μάρα), που δεν είναι πολιτική παρά μόνον επειδή είναι τοποθετημένη σε μια εποχή (δεκαετία του ’50) όπου οι ομοφυλόφιλοι επιβίωναν μέσα από αυτοπεριορισμό. (Δες, π.χ., τις σκιές από τις περσίδες του μοτέλ που θυμίζουν κάγκελα φυλακής.) Το Carol όμως τελειώνει σε κάπως πιο αισιόδοξο τόνο: η Μπλάνσετ, ως μητέρα από την υψηλή κοινωνία, χάνει την επιμέλεια της κόρης της, αλλά δεν φοβάται πια τη σεξουαλικότητά της. Η δε νεαρή φωτογράφος της Μάρα το λέει καθαρά στο τέλος: «Δεν φοβάμαι».
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ο παράδεισος είναι μακριά, Το πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται, Ένας άντρας μόνος (A single man).
73. Ο Ρατατούης
Μπραντ Μπερντ, 2007
Ένα κινούμενο σχέδιο με ένα ποντίκι, σε παριζιάνικο σκηνικό και μια ιστορία αουτσάιντερ: η συνταγή μοιάζει γνώριμη. Όμως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να αναμασάς τα ίδια και στο να εξυψώνεις κάτι κλασικό, όπως ακριβώς το πιάτο που δίνει το όνομα στην ταινία. Ο Ρεμί, ένας αρουραίος της εξοχής με γευστική εκλέπτυνση και απεριόριστη πίστη στον εαυτό του, φτάνει στο Παρίσι για να κυνηγήσει το όνειρό του στη μαγειρική, ξεκινώντας μια μαγευτική, πνευματώδη και τρυφερή περιπέτεια. Τα μαθήματα της ταινίας για την αναζωπύρωση του πάθους, ακόμη κι όταν αυτό έχει σβήσει εδώ και καιρό, μένουν μαζί σου πολύ μετά το τέλος του δείπνου.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Στη φωτιά, Η γιορτή της Μπαμπέτ, Ζουζούνια.
74. The Florida project
Σιν Μπέικερ, 2017
Μια σπαρακτική απεικόνιση της παιδικής φαντασίας και αθωότητας μέσα σε συνθήκες φτώχειας και περιθωριοποίησης στην Αμερική. Η εξάχρονη Μούνεϊ (Μπρούκλιν Πρινς) κάνει το δικό της πάρτι στο φτηνιάρικο μοτέλ όπου μένει, κοντά στην Disney World. Θες να την αγκαλιάσεις από χαρά και ταυτόχρονα να τη βάλεις τιμωρία – και αυτό είναι το θέμα: είναι παιδί, πλημμυρισμένη από ζωή. Η ταινία αντλεί δύναμη από τη βουβή ένταση (το μέλλον της προβλέπεται δυσοίωνο) και από τη σύγκρουση της καθημερινής μιζέριας με έναν φαντασιακό κόσμο μαγείας – που η Disney έχει κατασκευάσει, αλλά για τη Μούνεϊ παραμένει απρόσιτος.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Tangerine, Beasts of the southern wild, Hale county this morning, this evening.
75. Αγάπη
Μίχαελ Χάνεκε, 2012
Ο Μίχαελ Χάνεκε, ο προβοκάτορας πίσω από τα Παράξενα παιχνίδια (Funny Games), επιστρέφει εδώ με ένα αναπάντεχα τρυφερό πορτρέτο συζυγικής αφοσίωσης. Παίζοντας με τις αναμνήσεις του κοινού από τους ογδοντάχρονους πρωταγωνιστές του –τον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν (του Κομφορμιστή) και την Εμανουέλ Ριβά (του Χιροσίμα αγάπη μου)– ο Χάνεκε τους τοποθετεί στους ρόλους του Ζορζ και της Αν, πρώην καθηγητών μουσικής. Ο Ζορζ φροντίζει την Αν καθώς η υγεία της επιδεινώνεται· ξέρει ότι δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να κάνει και πως σταδιακά απομακρύνεται και ο ίδιος από τη ζωή.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: 45 Χρόνια, Vortex, Ο πατέρας (2020).
76. Ω αδελφέ, πού είσαι;
Ίθαν Κοέν και Τζόελ Κοέν, 2000
Αυτή η περιπέτεια των αδελφών Κοέν (γυρισμένη σε σέπια) παρουσιάζεται ως διασκευή της Οδύσσειας του Ομήρου – κι ας είναι αυτός ο συσχετισμός κάπως χαλαρός. Το αποτέλεσμα είναι ένα μείγμα από αμερικανικό φολκλόρ, παραμυθένιες αφηγήσεις και λίγη φαντασία. Στο σκονισμένο Μισισίπι της Μεγάλης Ύφεσης, τρεις αδέξιοι δραπέτες ξεκινούν ένα κυνήγι θησαυρού. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα παιχνιδιάρικο, γεμάτο κέφι ταξίδι, αλλά το στοιχείο που απογειώνει την ταινία είναι η χρήση της αμερικανικής μουσικής –από γκόσπελ μέχρι μπλουζ και bluegrass–, που μετατρέπει την αναζήτησή τους σε μια αλληγορία για την ελευθερία, τη συγχώρεση, την ελπίδα και τις ανθρώπινες αδυναμίες μας.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ο Κύριος Χούλα Χουπ (The hudsucker proxy), Θριαμβευτική επιστροφή (A mighty wind), Η μεγάλη απόδραση.
77. Τα πάντα όλα (Everything everywhere all at once)
Ντάνιελ Κουάν και Ντάνιελ Σάινερτ, 2022
Πώς πληκτρολογείς όταν έχεις λουκάνικα αντί για δάχτυλα; Αυτή είναι μία από τις πολλές παράξενες ερωτήσεις που σε βάζει να σκεφτείς αυτή η απίστευτα εφευρετική ταινία των Ντάνιελ Κουάν και Ντάνιελ Σάινερτ Η πλοκή ξεχειλίζει από ιδέες, σε βαθμό που δεν θα έπρεπε να λειτουργεί – αλλά όμως λειτουργεί, και μάλιστα με καρδιά. Παρά την πολυπλοκότητα του αφηγήματος με πολυσύμπαντα και εναλλαγές ειδών, οι δημιουργοί καταφέρνουν να το συμπυκνώσουν σε ένα ανθρώπινο σχόλιο για την αγάπη και την οικογένεια. Και, ναι, ακόμη και με δάχτυλα-λουκάνικα, μια αγκαλιά παραμένει αγκαλιά.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Άντρας ελβετικός σουγιάς, Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν, Kung Fu hustle.
78. Aftersun
Σαρλότ Γουέλς, 2022
Παρακολουθώντας αυτό το διακριτικά σπαρακτικό ντεμπούτο της Σαρλότ Γουέλς, είναι σαν να βλέπεις οικιακές βιντεοκασέτες – ακόμη και στις σκηνές που δεν μοιάζουν με κανονικά home videos. Οι ερμηνείες της μικρής Φράνκι Κόριο και του Πολ Μέσκαλ (ο οποίος προτάθηκε για Όσκαρ Α΄ ανδρικού ρόλου) προσδίδουν εντυπωσιακό ρεαλισμό. Καθώς το φως του ήλιου λούζει τις εικόνες από τις διακοπές ενός πατέρα και της κόρης του στην Τουρκία, οι μικρές ενδείξεις σκοτεινών γεγονότων υπονοούν πως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Και τότε η ταινία σε ραγίζει.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Άγνωστοι μεταξύ μας, Μην αφήσεις ίχνος ή Το καλό κορίτσι (Good one).
79. Το δέντρο της ζωής
Τέρενς Μάλικ, 2011
Άλλο πράγμα είναι η φιλοδοξία και άλλο το Δέντρο της ζωής του Τέρενς Μάλικ, που φτάνει να αγκαλιάσει ολόκληρη τη Δημιουργία. Πρόκειται για ένα στοχαστικό ποίημα πάνω στη μνήμη και την απώλεια, που παρακολουθεί αδρά μια οικογένεια στο Τέξας της δεκαετίας του ’50 και –δεκαετίες αργότερα– τον πληγωμένο γιο τους (Σον Πεν). Η ταινία, όμως, κορυφώνεται με μια τολμηρή ακολουθία που καταγράφει την ιστορία του σύμπαντος. Ο Μάλικ αναζητά το νόημα μιας ανθρώπινης ζωής μέσα από τις βίαιες, όμορφες και μυστηριώδεις απαρχές της ύπαρξης.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Bardo, Εννιά ημέρες, 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος.
80. Γύρνα πίσω (Volver)
Πέδρο Αλμοδόβαρ, 2006
O Πέδρο Αλμοδόβαρ με τις Κάρμεν Μάουρα και Πενέλοπε Κρουζ στα γυρίσματα
του Volver. (Φωτογραφία: alamy/visualhellas.gr)
Θάνατος, ανάσταση, οικογενειακοί δεσμοί και μια καθηλωτική ερμηνεία από την Πενέλοπε Κρουζ συνθέτουν αυτό το διαμάντι του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Πολλαπλές γενιές γυναικών δείχνουν απίστευτη δύναμη καθώς αντιμετωπίζουν τη μία δυσκολία μετά την άλλη. Ένα έργο ενδυνάμωσης, πλημμυρισμένο από ομορφιά και πάθος (όπως τόσα έργα του Αλμοδόβαρ) και πασπαλισμένο με λίγη μαγική πραγματικότητα, που ανοίγει την πλοκή σε νέες διαστάσεις.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Παράλληλες μητέρες, Προφήτης, Ο θείος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του.
81. Μαύρος κύκνος
Ντάρεν Αρονόφσκι, 2010
Πού βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην προσπάθεια για την κατάκτηση της τελειότητας και στην αρρωστημένη εμμονή; Η Νάταλι Πόρτμαν κέρδισε το Όσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου υποδυόμενη τη Νίνα, μια μπαλαρίνα που ο ανταγωνισμός της με μια άλλη χορεύτρια (Μίλα Κούνις) για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη Λίμνη των κύκνων την έκανε να χάσει τα λογικά της. Σε αυτό το ψυχολογικό θρίλερ, ο σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι κλιμακώνει την ένταση μέχρι τα κεφάλια μας να αρχίσουν να στροβιλίζονται, ακολουθώντας τις πιρουέτες των χορευτριών. Οι δε σκηνές που απεικονίζουν τις παραισθήσεις της Νίνα δίνουν στον σωματικό τρόμο μια σκοτεινή μεγαλοπρέπεια, που σε στοιχειώνει.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Τα κόκκινα παπούτσια, The neon demon, H αγία Maud.
82. Η πράξη του φόνου
Τζόσουα Οπενχάιμερ και Ανώνυμος, 2013
Σε αυτό το αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ, ο Τζόσουα Οπενχάιμερ καταπιάνεται με τους αυτουργούς των μαζικών σφαγών των κομμουνιστών στην Ινδονησία, που συνέβησαν το 1965-66. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, το θέμα του είναι η απίστευτη ικανότητα του ανθρώπινου μυαλού να βάζει τους ανθρώπους σε κουτάκια και να εκλογικεύει τερατώδεις πράξεις σκληρότητας απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Ο τρόπος με τον οποίο ο Οπενχάιμερ το προσεγγίζει μας δίνει μια ταινία που μοιάζει με ψυχολογικό θρίλερ, μόνο που είναι πιο τρομακτική από θρίλερ επειδή δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Η όψη της σιωπής, Θηρία χωρίς πατρίδα, Βαλς με τον Μπασίρ.
83. Inside Llewyn Davis
Τζόελ και Ίθαν Κοέν, 2013
Οι αδελφοί Κοέν εξερεύνησαν με αυτή την ταινία τη φολκ σκηνή της δεκαετίας του 1960, εστιάζοντας σε έναν από τους «λούζερ» της. Ο πρωταγωνιστής τους, ο Λιούιν Ντέιβις, τον οποίο υποδύεται ο Όσκαρ Άιζακ, είναι ένας θλιβερός τύπος που πενθεί την απώλεια ενός συνεργάτη του και την ίδια στιγμή ένας κόπανος που έχει την τάση να εκμεταλλεύεται τους υποτιθέμενους φίλους του. Η μουσική του Λιούιν είναι καλή, αλλά όχι τόσο καλή όσο του Μπομπ Ντίλαν. Κοινώς, έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που καταπιάνεται με αριστουργηματικό τρόπο με την εμπειρία τού να είσαι καλλιτέχνης χωρίς άστρο. Μάλιστα, το ότι αποτελεί ένα σπουδαίο φιλμ συνιστά τόσο ειρωνεία της τύχης όσο και κάτι σαν πλήρωμα του χρόνου για τον Λιούιν.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: No direction home, Crazy heart, Μια φορά (Once).
84. Melancholia
Λαρς φον Τρίερ, 2011
Η Κίρστεν Ντανστ πρωταγωνιστεί ως νύφη «υπό κατάρρευση» στη Melancholia του Λαρς φον Τρίερ.
Η Melancholia του Λαρς φον Τρίερ είναι εδώ για να σας ρίξει ψυχολογικά, κόβοντάς σας την ανάσα και, την ίδια στιγμή, κάνοντάς σας να σκεφτείτε περισσότερο κάποια πράγματα. Η Κίρστεν Ντανστ πρωταγωνιστεί ως νύφη «υπό κατάρρευση», όπως είναι και ο κόσμος γύρω της – η Γη βρίσκεται υπό την απειλή της σύγκρουσης με έναν αδέσποτο πλανήτη. Ο, δε, Φον Τρίερ, ένας μάστορας στην απόδοση των ζοφερών και βίαιων καταστάσεων, καταφέρνει σε αυτή την ταινία να μετατρέψει μια ολική καταστροφή σε κάτι όμορφο.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Αμνός, Δαμάζοντας τα κύματα, Ο χρόνος που απομένει.
85. Ο παρουσιαστής: Ο θρύλος του Ron Burgundy
Άνταμ Μακέι, 2004
Οι ατάκες που δεν έχουν σταματημό, τα γελοία σκηνικά και οι σεξιστικές παλαβομάρες ενός παρουσιαστή ειδήσεων τον οποίο υποδύεται –με την κατάλληλη δόση τρέλας– ο Γουίλ Φέρελ, αδιαμφισβήτητα στα καλύτερά του, καθιστούν αυτή την κωμωδία ιδανική για να σας ανεβάσει τη διάθεση. Βγάζει νόημα το σενάριό της; Όχι ιδιαίτερα. Έχει σημασία; Καθόλου. Την παρακολουθείτε για τα αστεία της, τη διαμάχη ανάμεσα στις αντίπαλες δημοσιογραφικές ομάδες και την αίσθηση πως οι ηθοποιοί «έκαναν καλό καμαρίνι» όσο τη γύριζαν. Επιπλέον, χάρη σε αυτή την ταινία, πλέον, γνωρίζουμε όλοι ότι «Σαν Ντιάγκο», στα γερμανικά, σημαίνει «κόλπος φάλαινας».
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ο ελεεινός ιππότης της ασφάλτου! (Talladega nights: The ballad of Ricky Bobby), Αδέλφια για… κλάματα (Step brothers), Διαγωνισμός τραγουδιού Eurovision: Η ιστορία των Fire Saga.
86. Περασμένες ζωές
Σελίν Σονγκ, 2023
Η εναρκτήρια σκηνή της πρώτης ταινίας της Σελίν Σονγκ είναι σαγηνευτική. Αργά το βράδυ, σε ένα μπαρ της Νέας Υόρκης, βλέπουμε μια γυναίκα (που την υποδύεται η Γκρέτα Λι) να κάθεται ανάμεσα σε δύο άντρες (Τεό Γιου και Τζον Μαγκάρο), χωρίς να είναι σαφές ποια είναι η σχέση τους. Η τελευταία της σκηνή, ένα μονόπλανο στο οποίο βλέπουμε τους ίδιους ανθρώπους σε ένα πεζοδρόμιο, ενδέχεται να σας σπάσει, για τα καλά, την καρδιά. Στο ενδιάμεσο, η ιστορία της Σονγκ ξετυλίγεται με φόντο τη Νέα Υόρκη και τη Σεούλ, ενώ είναι γεμάτη με εξαιρετικές σκέψεις γύρω από τον χρόνο, τον έρωτα, το πεπρωμένο και την ικανότητα της επανεφεύρεσης του εαυτού.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Ενθύμιο, Πειθώ (Persuasion), Όλα όσα φανταζόμαστε ως φως.
87. Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών: Η συντροφιά του δαχτυλιδιού
Πίτερ Τζάκσον, 2001
Με την πρώτη ταινία της τριλογίας του Άρχοντα των δαχτυλιδιών, ο Πίτερ Τζάκσον κατάφερε το σχεδόν αδύνατο: Να δώσει ζωή στη Μέση Γη του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, την οποία μετέφερε στους λόφους της Νέας Ζηλανδίας, ικανοποιώντας τους ορκισμένους φαν του σύμπαντος του Τόλκιν και, παράλληλα, στρατολογώντας νέους φαν που, ενδεχομένως, ένα σύμπαν γεμάτο ξωτικά και ορκ να τους φαινόταν μέχρι τότε ακατάληπτο. Η ταινία ανέβασε τον πήχυ για τις υπερπαραγωγές φαντασίας με το μακιγιάζ και τα ειδικά εφέ της, που δεν έχουν ακόμη ξεπεραστεί, αλλά και με τα «εμβυθιστικά» σκηνικά της, που είναι ικανά, κατά περίπτωση, να προκαλέσουν τον απόλυτο τρόμο. Πλέον, με το που αρχίζει να παίζει το μουσικό θέμα της ταινίας, που συνέθεσε ο Χάουαρντ Σορ, είναι δύσκολο να μην αισθανθείς ότι μεταφέρεσαι σε έναν άλλο κόσμο.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Dune, Πτώση, Ο Χάρι Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν.
88. Μην πετάξεις τίποτα (Les glaneurs et la glaneuse)
Ανιές Βαρντά, 2000
Στον πρωτότυπο γαλλικό τίτλο της ταινίας, η «glaneuse» (σταχομαζώχτρα) δεν είναι άλλη από την ίδια την Ανιές Βαρντά, τη σκηνοθέτιδα που πρωτοστάτησε στην εμφάνιση του γαλλικού νέου κύματος στον κινηματογράφο. Αφηγούμενη την ιστορία της ταινίας της εκτός πλάνου (voice over) με μια οικεία, ζεστή φωνή, η Βαρντά ταξιδεύει με μια φορητή ψηφιακή κάμερα ανά τη Γαλλία για να μελετήσει την προσωπική και πολιτική ταυτότητα των «glaneurs», δηλαδή των ανθρώπων που, παραδοσιακά, μαζεύουν ό,τι μένει στα χωράφια μετά τη συγκομιδή. Το αποτέλεσμα είναι ένα βαθύ, ασυνήθιστα τρυφερό και διερευνητικά φιλοσοφικό όραμα για το τι μπορεί να σημαίνει να ζεις σε αυτόν τον κόσμο –παίρνοντας μόνο ό,τι χρειάζεσαι, μοιραζόμενος ό,τι έχεις–, κάτι που από μόνο του αποτελεί ένα τουρ ντε φορς κινηματογραφικής «σταχυολόγησης».
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Πρόσωπα και ιστορίες, Οι γάτες της Κωνσταντινούπολης (Kedi), Το κυνήγι της τρούφας.
89. Interstellar
Κρίστοφερ Νόλαν, 2014
Ο Μάθιου Μακόναχι και η Αν Χαθαγουέι στο αινιγματικό Interstellar του Κρίστοφερ Νόλαν.
Η πλοκή του εντυπωσιακού και φιλόδοξου διαστημικού έπους του Κρίστοφερ Νόλαν παραμένει μέχρι σήμερα ένας γρίφος για το μυαλό μας, αντικατοπτρίζοντας το πόσο λίγα πράγματα γνωρίζουμε για τη θέση που καταλαμβάνουμε στο σύμπαν και τον λόγο της ύπαρξής μας. Στο επίκεντρό της βρίσκεται ο Μάθιου Μακόναχι, ο οποίος υποδύεται έναν χήρο που αφήνει πίσω του τα παιδιά του, τον πεθερό του και τον πλανήτη Γη, ο οποίος έχει καταστραφεί από την κλιματική αλλαγή, για να ενταχθεί σε μια ομάδα της NASA η οποία προσπαθεί να βρει έναν νέο πλανήτη. Παρά τους τόσους μακρινούς της ορίζοντες, οι καλύτερες στιγμές της ταινίας βρίσκονται στην εξερεύνηση της επισφαλούς και όμως γοητευτικής ιδέας για το τι συνιστά το «σπίτι» μας.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Επαφή, Η άφιξη, Σολάρις.
91. Fish tank
Άντρεα Άρνολντ, 2010
Λίγες ταινίες για έφηβα κορίτσια είναι τόσο ωμές και τολμηρές. Η ιστορία της Άντρεα Άρνολντ αφορά ένα κορίτσι (Κέιτι Τζάρβις) που θέλει απεγνωσμένα να γίνει χορεύτρια του χιπ χοπ, ένα όνειρο που ενθαρρύνει ο νέος σύντροφος της μητέρας της (Μίκαελ Φασμπέντερ). Στην πραγματικότητα, βέβαια, το φιλμ εξερευνάει το ξύπνημα των παθών της –σεξουαλικών, οικογενειακών και άλλων– και τους τρόπους με τους οποίους αυτό το φαινομενικά σκληρό κορίτσι είναι οδυνηρά ευάλωτο. Πρόκειται για μια ατρόμητη και ηλεκτρισμένη ταινία, από τις καλύτερες της Άρνολντ.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Το ημερολόγιο μιας έφηβης, It felt like love, Δεκατριών.
92. Μονομάχος
Ρίντλεϊ Σκοτ, 2000
Ο Ράσελ Κρόου στον ρόλο της ζωής του στον επικό Μονομάχο του Ρίντλεϊ Σκοτ, που έφερε ξανά στη μόδα τα «σπαθιά και τα σανδάλια».
Οι «sword-and-sandal» ταινίες εποχής είχαν προ πολλού φύγει από τη μόδα, όταν ο Ρίντλεϊ Σκοτ αποφάσισε να γυρίσει αυτό το συναρπαστικό δράμα γεμάτο ίντριγκες και δράση. Βοήθησε βέβαια το γεγονός ότι είχε τον Ράσελ Κρόου στον ρόλο του έντιμου στρατιώτη που ζητάει εκδίκηση, να δίνει τον καλύτερό του εαυτό, και τον νέο και ανεπιτήδευτο Χοακίν Φίνιξ στον ρόλο του αυτοκράτορα που επιθυμεί διακαώς να κερδίσει την αγάπη του κόσμου. Η ταινία οδήγησε σε μια μικρή αναβίωση του εν λόγω κινηματογραφικού είδους, αλλά κανένας από τους μιμητές του Σκοτ δεν κατάλαβε ότι οι θεαματικές σκηνές δεν αρκούν, χρειάζεται και «καρδιά» για να ολοκληρωθούν εικαστικά τέτοιες ταινίες. Αυτό είναι το μυστικό που έκανε τον Μονομάχο τόσο συναρπαστικό.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Σπάρτακος, Η τελευταία μονομαχία, Ο βασιλιάς.
93. Μάικλ Κλέιτον
Τόνι Γκιλρόι, 2007
«Δεν κάνω θαύματα, είμαι απλώς αυτός που μαζεύει τα σπασμένα», λέει ο Μάικλ Κλέιτον σε έναν δυσαρεστημένο πελάτη του δικηγορικού γραφείου για το οποίο εργάζεται. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ, στην καλύτερη ερμηνεία του, αποδίδει την ατάκα με ένα μείγμα πικρίας και ευφυΐας, με το ύφος ενός ανθρώπου που «τα έχει δει όλα». Ο ήρωας είναι κατ’ όνομα δικηγόρος, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας φίξερ που προσπαθεί να διορθώσει τη ζημιά που προκαλεί ένας συνάδελφός του (ο Τομ Γουίλκινσον, στην καλύτερη ερμηνεία του), όταν σταματά τη φαρμακευτική αγωγή του και συνδέεται ξανά με τις ηθικές αρχές του. Το πώς αυτό επηρεάζει τη συνείδηση του Κλέιτον είναι το κεντρικό θέμα του συναρπαστικού θρίλερ του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Τόνι Γκιλρόι.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: The Insider, Τον λέγαν πρίγκιπα της πόλης, Λος Άντζελες: Εμπιστευτικό.
94. Minority report
Στίβεν Σπίλμπεργκ, 2002
Η εικόνα της σχεδόν φαλακρής Σαμάνθα Μόρτον να φωνάζει «Τρέξτε!» είναι μόνο ένας από τους λόγους για τους οποίους η διασκευή του Φίλιπ Κ. Ντικ από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ εξακολουθεί να μας στοιχειώνει. Σε αυτό το δυστοπικό σύμπαν, το έγκλημα σταματά πριν συμβεί χάρη στο προφητικό χάρισμα ανθρώπων όπως η ηρωίδα που υποδύεται η Μόρτον. Ο Τομ Κρουζ είναι κατάλληλα νευρικός ως αστυνομικός που έχει αδίκως κατηγορηθεί, ενσταλάζοντας μια βαθιά θλίψη στις ενέργειές του καθώς πλησιάζει στην εξάρθρωση μιας τεράστιας συνωμοσίας. Το νουάρ του Σπίλμπεργκ, στο οποίο το χρώμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τον κόσμο, τροφοδοτεί μια βασανιστική αγωνία.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Στα όρια του αύριο, Blade runner, Γκάτακα.
95. Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο
Γιοακίμ Τρίερ, 2021
Στην αρχή, η Τζούλι (Ρενάτε Ράινσβε) μπορεί να σας φανεί ερασιτέχνις. Φοιτήτρια στο Όσλο, αλλάζει ειδικότητες όπως αλλάζει ρούχα. Αργότερα, στα 20 της, βγαίνει με τον ευέξαπτο Άξελ (Άντερς Ντάνιελσεν Λίε), ενώ ονειρεύεται μια ζωή με τον πιο απλοϊκό Έιβιντ (Χέρμπερτ Νόρντραμ). Αλλά αυτή η γεμάτη ενσυναίσθηση δραμεντί του Γιοακίμ Τρίερ δεν κρίνει ποτέ την Τζούλι για την αναποφασιστικότητά της, αφού μια ζωή που τη ζει κάποιος με ένταση είναι βέβαιο ότι θα περιλαμβάνει ορισμένες παρακάμψεις. Πώς μπορείς να βρεις τον εαυτό σου, αν δεν τον έχεις πρώτα ψάξει παντού;
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Όσλο, 31 Αυγούστου, Μαζί, Σιχάθηκα τον εαυτό μου.
96. Black panther
Ράιαν Κούγκλερ, 2018
Υπάρχουν τόσο πολλά να αγαπήσεις. Πρόκειται για ένα υπερηρωικό θέαμα που έχει πραγματικά κάτι σημαντικό να πει: το πώς η ταυτότητα, η Ιστορία και η ευθύνη αλληλεπιδρούν. Η Γουακάντα, ο αφροφουτουριστικός κόσμος όπου διαδραματίζεται η ιστορία, είναι ένα οπτικό θαύμα. Οι γυναίκες (που υποδύονται οι Άντζελα Μπάσετ, Ντανάι Γκουρίρα, Λουπίτα Νιόνγκο και Λετίσια Ράιτ – όλες εξαιρετικές) δεν είναι απλώς σύντροφοι ή ερωμένες. Ο Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, στον ρόλο του τραγικού κακού Κίλμονγκερ, δεν ήταν ποτέ πιο γοητευτικός. Και, φυσικά, ο Τσάντγουικ Μπόουσμαν λάμπει στον ομώνυμο ρόλο, δυστυχώς έναν από τους τελευταίους του πριν πεθάνει από καρκίνο.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Αμαρτωλοί, Neptune frost, Μια υπεραπλούστευση της ομορφιάς της.
97. Gravity
Αλφόνσο Κουαρόν, 2013
Αυτή η ταινία δράσης του Αλφόνσο Κουαρόν είναι μία από τις πιο συναρπαστικές του 21ου αιώνα, μια ιστορία επιβίωσης σε πραγματικό χρόνο μιας εγκαταλελειμμένης αστροναύτισσας (Σάντρα Μπούλοκ) που πρέπει να βρει τον δρόμο της επιστροφής στη Γη, ενώ αντιμετωπίζει ένα τραύμα που έχει επί μακρόν καταπιέσει. Με πρωτοποριακά ειδικά εφέ που ξεπερνούν εκείνα που έχουν χρησιμοποιηθεί στις πιο πρόσφατες κινηματογραφικές παραγωγές, ο Κουαρόν δημιουργεί μια ιστορία γεμάτη σασπένς, η οποία υπαινίσσεται ότι το πραγματικά τρομακτικό όταν είσαι χαμένος στο Διάστημα δεν είναι η προοπτική του βέβαιου θανάτου σου, αλλά το γεγονός ότι βρίσκεσαι μόνος με τις σκέψεις σου.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Sunshine, Moon, Μαύρη τρύπα (High life).
98. Grizzly man
Βέρνερ Χέρτσογκ, 2005
Θα ήταν εύκολο να υποθέσουμε ότι αυτό το ντοκιμαντέρ του Βέρνερ Χέρτσογκ για τον Τίμοθι Τρέντγουελ, ο οποίος πέρασε πολλά καλοκαίρια ζώντας μαζί με τις αρκούδες της Αλάσκας, θα είχε εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Όμως ο Τρέντγουελ δεν ήταν ειδικός με την παραδοσιακή έννοια του όρου, και αυτή η ταινία αφορά περισσότερο έναν άνθρωπο που παλεύει να βρει τη θέση του στον κόσμο. Ο Τρέντγουελ άφησε πίσω του ώρες βίντεο που είχε τραβήξει ο ίδιος, ενώ το μικρόφωνο της κάμεράς του ήταν ανοιχτό όταν αυτός και η κοπέλα του σκοτώθηκαν από αρκούδες το 2003. Παρακολουθούμε τον Χέρτσογκ να ακούει εκείνες τις ηχογραφημένες στιγμές, δημιουργώντας τον πιο τρομακτικό ήχο που δεν θα ακούσετε ποτέ.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Σπηλιά των ξεχασμένων ονείρων, Ταξίδι στην άγρια φύση, Free solo.
99. Μνήμες φόνων
Μπονγκ Τζουν-χο, 2005
Το πρώτο στοιχείο που υποδηλώνει ότι αυτή η κορεατική αστυνομική ταινία δεν ακολουθεί τις συμβάσεις που ισχύουν στο Χόλιγουντ εκδηλώνεται ήδη στις πρώτες σκηνές: ένας ντετέκτιβ (υποδυόμενος από τον Σονγκ Κανγκ-χο) που καλείται να διερευνήσει ένα πτώμα σε απομακρυσμένο αγροτικό χωριό φτάνει εκεί με ένα αργοκίνητο τρακτέρ. Τα μακάβρια γέλια συνεχίζονται, όταν άλλοι άτυχοι ερευνητές πέφτουν κυριολεκτικά στον τόπο του εγκλήματος. Ο σκηνοθέτης Μπονγκ Τζουν-χο έχει ισχυρές απόψεις για τα όρια των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν το ασύλληπτο κακό και τις εξερευνά με τον χαρακτηριστικό συνδυασμό απροσδόκητου χιούμορ και οξυδερκούς δραματικής παρατήρησης.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Απόφαση φυγής, Μόνο αίμα, Το παιχνίδι με τη φωτιά.
100. Superbad
Γκρεγκ Μοτόλα, 2007
Το 2007, ο Γκρεγκ Μοτόλα γύρισε το Superbad, μία από τις πιο διασκεδαστικές ταινίες αυτής της λίστας.
Κάθε γενιά έχει τη δική της χαρακτηριστική εφηβική κωμωδία. Για τον 21ο αιώνα, αυτή είναι η ταινία Superbad. Το σενάριο των Σεθ Ρόγκεν και Έβαν Γκόλντμπεργκ –για δύο φίλους, τον Σεθ (Τζόνα Χιλ) και τον Έβαν (Μάικλ Σέρα), που προσπαθούν να κάνουν σεξ πριν αποφοιτήσουν από το λύκειο– είναι τόσο ξεκαρδιστικά βλάσφημο όσο και κρυφά γλυκό. Ο σκηνοθέτης Γκρεγκ Μοτόλα πήρε τις γελοιότητες και τις ανέδειξε με ρετρό τίτλους έναρξης και μια ξέφρενη σκηνή με φαλλικά καρτούν. Αλλά το Superbad είναι επιπλέον ένα κατόρθωμα στο κάστινγκ, παρουσιάζοντας στους σινεφίλ τους ταλαντούχους Χιλ, Σέρα και Έμα Στόουν.
Σας άρεσε; Δείτε επίσης: Booksmart, Bottoms, Good boys.
*Μεθοδολογία:
Σε συνεργασία με το The Upshot, οι New York Times έστειλαν ψηφοδέλτια σε εκατοντάδες σκηνοθέτες, ηθοποιούς, κινηματογραφιστές και άλλους ανθρώπους του κινηματογραφικού κλάδου, ζητώντας τους να υποβάλουν τις επιλογές τους για τις καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα. (Επέτρεψαν στους ερωτηθέντες να υποβάλουν έως και 10 επιλογές, ενώ ορισμένοι υπέβαλαν λιγότερες.) Οι μόνοι κανόνες: Οι ταινίες έπρεπε να είναι μεγάλου μήκους και να έχουν κυκλοφορήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την 1η Ιανουαρίου 2000. Στη συνέχεια οι ψηφοφόροι είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν ποια από δύο τυχαία επιλεγμένες ταινίες ήταν καλύτερη σε μια σειρά αντιπαραθέσεων. Συνδύασαν τα δεδομένα από αυτές τις ερωτήσεις με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για να δημιουργήσουν τη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες.