Μυστήριο με ψυχεδελικές νότες που βρέθηκαν χαραγμένες σε πέτρα ηλικίας 2.000 ετών – Γιατί έχουν μπερδευτεί οι αρχαιολόγοι

Η αινιγματική αυτή τέχνη, που αποτελείται από ανθρώπινες φιγούρες που χορεύουν και περιβάλλεται από γραμμές ζιγκ ζαγκ και άλλες γεωμετρικές μορφές, διαφεύγει συγκεκριμένης ερμηνείας, αν και μια νέα ανάλυση υποδηλώνει ότι αυτά τα αφηρημένα σχήματα μπορεί να απεικονίζουν τραγούδια που μετέφεραν τους συμμετέχοντες των τελετουργικών σε άλλες διαστάσεις κατά τη διάρκεια των ψυχεδελικών ταξιδιών. Οι εγχαράξεις βρέθηκαν στο Νότιο Περού.

Τα προκολομβιανά σχέδια βρίσκονται στο Toro Muerto, το οποίο περιέχει μια από τις πλουσιότερες συλλογές τέχνης σε πέτρα στη Νότια Αμερική. Η τοποθεσία είναι γεμάτη με χιλιάδες ογκόλιθους, εκ των οποίων περίπου 2.600 έχουν επάνω τους αρχαία χαρακτικά.

Περιγράφοντας τα σχέδια σε μια νέα μελέτη, οι ερευνητές εξηγούν ότι περιέχουν «μια σχεδόν συντριπτική επανάληψη των εικόνων των ανθρώπινων μορφών που χορεύουν (γνωστών ως danzantes). Είναι σχέδια μοναδικά στην περιοχή. Πρόκειται για μια εξαιρετική συλλογή γεωμετρικών μοτίβων, πιο συχνά με τη μορφή κατακόρυφων ζιγκ-ζαγκ, ευθείες και ημιτελείς γραμμές που ποικίλλουν σε πλάτος, μερικές φορές με συνοδευτικές κουκκίδες ή κύκλους.» Προηγούμενες προσπάθειες για την ερμηνεία αυτών των γραμμών ζιγκ-ζαγκ, έχουν προτείνει ότι μπορεί να αντιπροσωπεύουν φίδια, κεραυνούς ή νερό, αν και οι συγγραφείς της μελέτης πιστεύουν ότι μπορεί να έχουν μια εναλλακτική έννοια.

Για να στηρίξουν την υπόθεσή τους, οι ερευνητές επισημαίνουν τις εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ των σχεδίων στο Toro Muerto και των παραδοσιακών σχεδίων του πολιτισμού Τουκάνο στην Κολομβιανή Αμαζονία. Στην περίπτωση των τελευταίων, τα γεωμετρικά σχέδια έχουν συνδεθεί με τα οράματα που προκαλούνται από το παραισθησιογόνο brew ayahuasca, το οποίο καταναλωνόταν τελετουργικά από τις αυτόχθονες κοινότητες του Αμαζονίου επί χιλιετίες.

Ανθρωπολογικές αναλύσεις αυτών των τελετουργικών έχουν επανειλημμένα τονίσει τη σημασία της μουσικής, με τραγούδια γνωστά ως «ίκαρος» (icaros), να τραγουδιούνται από σαμάνους ως ένα μέσο επικοινωνίας με τους θεούς και ταξιδιού μέσα στον κόσμο των πνευμάτων. Το ενδιαφέρον είναι ότι μελέτες για τη σημασία των σχεδίων ζιγκ-ζαγκ στη τέχνη των Τουκάνο έχουν αποκαλύψει ότι «οι Τουκάνο είδαν σε αυτά τις αναπαραστάσεις τραγουδιών που ήταν αναπόσπαστο μέρος της τελετουργίας, και τους απέδιδαν αντιπροσωπευτική δύναμη, ενώ αποτελούσαν και ένα μέσο για τη μεταφορά τους στον μυθικό χρόνο της αρχής.»

Με άλλα λόγια, μέσα σε ένα πλαίσιο από το Τουκάνο, αυτά τα σχήματα απεικονίζουν τη σαμανική μουσική που μαγεύει όσους συμμετέχουν στις τελετουργίες υπό την επίδραση της ayahuasca, παραδίδοντάς τους σε έναν “παράλληλο κόσμο” στον οποίο είναι σε θέση να επανασυνδεθούν με την πατρογονική μυθολογία τους. Εφαρμόζοντας την ίδια ερμηνεία στα έργα του Toro Muerto, οι μελετητές προτείνουν ότι «ο κεντρικός χορός που περιβάλλεται από κυματιστές γραμμές, στην πραγματικότητα «περιβάλλεται» από τραγούδια, τα οποία – ενσωματώνοντας ενέργεια και δύναμη ταυτόχρονα – ήταν η πηγή της μεταφοράς σε έναν άλλο κόσμο.»

Αναγνωρίζοντας ότι η ιδέα τους είναι κάπως θεωρητική, οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι αυτά τα προ-ισπανικά σχέδια «εικονογράφησαν μια απροσδιόριστη γραφικά σφαίρα του πολιτισμού: το τραγούδισμα και τα τραγούδια.»

Περιγράφοντας το βαθύτερο νόημα πίσω από αυτές τις μουσικές απεικονίσεις, οι συγγραφείς εξηγούν ότι «ο κόσμος αποτελούσε τον χώρο που ο σαμάνος εξερεύνησε στο οραματικό του ταξίδι, ενώ οι κυματιστές και ζιγκ-ζαγκ γραμμές θα μπορούσαν να απεικονίζουν τραγούδια που τον ταξιδεύουν σε αυτήν την παράλληλη πραγματικότητα, καθώς και την αίσθηση ότι βρίσκεται στον έναν ή τον άλλο κόσμο.»