Μια ζωή μουσική ή Αύρα τα αυθόρμητα *
Γραμμένο απόv.psychogiosεπί 22/06/2023
Από το f/b Barbara Kolliou
Μουσική!
Από μικρή η μουσική ήταν η καλύτερη συντροφιά μου, δεν έμαθα ποτέ να παίζω ένα όργανο αν και στην εφηβεία ήθελα μια ηλεκτρική κιθάρα σαν την Σούζι Κουάτρο (κάποια στιγμή που ασχολήθηκα με τον παραδοσιακό χορό ήθελα να μάθω νταούλι σαν τον παππού μου). Αυτό το ταξίδι που ζούσα ακούγοντας νότες και λέξεις να είναι ταιριαστές ανεπανάληπτο! Το ραδιόφωνο εκείνο το μεγάλο που υπήρχε στο σπίτι με τα μεσαία και βραχέα, ήταν ο καπετάνιος που με πήρε από το χέρι, στη συνέχεια εκείνο το φορητό πικαπ του αδελφού που με έκανε να ξοδεύω το πενιχρό χαρτζιλίκι στα βινύλια….Κασετόφωνα με κασέτες που γράφαμε τραγούδια και επισκευάζαμε με λίγο σελοτέιπ, δεν μας πείραζε αν δεν ακουγόταν καλά ο ήχος αρκεί να μη χάναμε το τραγούδι… Το τσουκ μποξ με το διφραγκάκι που ακούγαμε στην ιστορική “Αύρα” Καζαντζίδη, Μπιθικώτση και τόσες άλλες μεγάλες φωνές… Και τελευταία στο ραδιόφωνο να μοιράζομε πια τις μουσικές της ψυχής μου να κάνει ακόμα πιο συναρπαστικό αυτό το ταξίδι !!!!!! Δεν υπήρχε στιγμή της ζωής μου να μην έχει πάντα τη μουσική…. ξυπνούσα και κοιμόμουνα με τη μουσική… Ταξίδια ανεπανάληπτα στην ελληνική και ξένη μουσική, σε όλα τα είδη που συνεχίζουν να έχουν κυρίαρχο ρόλο μέσα μου γιατί όπως έγραφε και ο Γιώργος Σαραντάρης…. “Μέσα στη μουσική εφύτεψαν ένα πάθος παράξενο….”!!!!!!!!
*τίτλος ανάρτησης μαζί με Βαρβάρα κατά την διάρκεια μηνυμάτων