Κάποιος μας εμπαίζει στο γιορτινό τραπέζι

Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας/ τα χάλια των πολιτικών να πω στο σπιτικό σας./ Που ήταν παλιά αρχοντικό και με το μπίρι μπίρι/ ο Κούλης το μετέτρεψε σε φτωχικό τσαντίρι./ Πήγε η τιμή του ρεύματος στου Σμόλικα τα ύψη/ και μας θερίζει ο χιονιάς, το σκότος και η θλίψη./ Εγινε το πετρέλαιο είδος πολυτελείας/ και ο καυστήρας απεργεί της πολυκατοικίας./

Αναυδος κάθε χριστιανός κι αλλόθρησκος κρυώνει/ στην πλάτη τα παπλώματα φοράμε στο σαλόνι./ Ντύνουμε το σαρκίο μας με μάλλινα ιμάτια/ και παίζουνε τα δόντια μας πιανάκι στα δωμάτια./ Φίνος ώς τώρα ο καιρός, ζεστός, ψυχοπονιάρης/ μα μπαίνει ανελέητος ο άγριος Γενάρης./ Και τρέμει το μεδούλι μας στη σκέψη τι θα φέρει/ το άτεγκτο αγγίζοντας, κρύο καλοριφέρι./

Λυπόμαστε απ’ τα τρίσβαθα και κλαίμε για τη μοίρα μας/ αν δούμε Θεού πρόσωπο, χρονιάρες μέρες σφύρα μας./ Εκτός απ’ την ενέργεια, μας καίει τα καλύβια/ η ξέφρενα καλπάζουσ’ αχαλίνωτη ακρίβεια./ Που εκτοξεύει τις τιμές στο ράφι του μπακάλη/ και τ’ άκρως χρειαζούμενα φέρνουν στον κόσμο ζάλη./ Εξανεμίζονται οι μισθοί πριν απ’ τις δεκαπέντε/ κι ασκούμαστε στο βίβερε περικολοζαμέντε./ Από τη φάτνη σούμπιτοι στου Ιησού τα πάθη/ και οι τρεις μάγοι φέρνουνε του Αδωνη το καλάθι./

Ασύγγνωστα η κυβέρνηση αγρίως μας εμπαίζει/ και μοιάζει απλησίαστο το γιορτινό τραπέζι./ Καθότι στους εφτά ουρανούς πετά η γαλοπούλα/ τα ζαρζαβάτια, τα τυριά και τα καλούδια ούλα./ Εξω απ’ τον φούρνο ενεός και άπραγος ζαχάρωνα/ τον χιονισμένο κουραμπιέ και τα μελομακάρονα./ Οι κυβερνώντες μάς πετούν τίποτα ξεροκόμματα/ κάρτες βενζίνης, μάρκετ πας κι αστεία επιδόματα./ Μας δελεάζουν όψιμα μ’ ανέξοδα μπαξίσια/ χλιδάτες Λόντρες τάζουνε και Ρώμες και Παρίσια./ Υπόσχονται στο πόπολο λαγούς πετραχηλάτους/ κι υποβιβάζουν διαρκώς της τσέπης του το στάτους./ Ψεύτικα κι υποκριτικά είν’ όλα αυτά τα θάλπη/ στον κοντινό ορίζοντα χάσκει ανοιχτή η κάλπη./ Και εκφωνούν δεκάρικους τάχα πατρώου ύφους/ αποσκοπώντας ξέμπαρκες να υφαρπάξουν ψήφους./

Νομίζοντας πως ο λαός χορταίνει με τα πίτερα/ θα προκηρύξουν εκλογές σάμπως μια ώρα αρχύτερα./ Σκοπεύουν ν’ αναρριχηθούν σε θώκους κι αξιώματα/ ασχέτως αν ο δρόμος τους είναι σπαρμένος πτώματα./ Και όταν εγκατασταθούν στο μέγαρο Μαξίμου/ ποιος νοιάζεται για τη σποδό του απατημένου δήμου./ Εθνοσωτήρες, «άριστοι», πλην των πληβείων θύτες/ πλασάρονται μοναδικοί της χώρας ιδιοκτήτες./

Τα ίδια Παντελάκη μου, Παντέλο μου τα ίδια/ λύκος φυλάει τα πρόβατα και αλεπού τα γίδια./ Αδιόρθωτη η Δεξιά και ο λαός χαϊβάνι/ της δίνει το δικαίωμα να βρίσκει να τα κάνει./ Γι’ αυτό καλά στην κούτρα του θα πρέπει να το βάλει/ πως κάλαντα αλλιώτικα εφέτος θα της ψάλει./ Ν’ αλλάξει το τροπάριο που παίζει η πασαβιόλα/ τέρμα τα μεγαλεία της και τα οφίτσια όλα./

Αγέρωχα να ξηγηθεί και να της κάνει έξωση/ στης εξουσίας τα μέγαρα να ’ναι εφεξής ωσεί/ παρούσα, απαρηγόρητη εις το διηνεκές/ να φύγει από πάνω μας ο άθλιος λεκές./ Λεύτεροι ν’ ανασάνουμε οι δόλιοι επιτέλους/ τα φετινά Χριστούγεννα να ’ν’ η αρχή του τέλους./ Ν’ απαλλαγούμε απ’ τον βραχνά και με τον νέο χρόνο/ αντιπολιτευόμενη δύναμη να ’ναι μόνο. Και του χρόνου σπίτια μας.