Η επόμενη μέρα
Γραμμένο απόv.psychogiosεπί 04/10/2022
Πάντα μα πάντα η επόμενη ημέρα από έναν αγώνα στο βουνό είναι ιδιαίτερη ημέρα. Είτε πήγες καλά είτε όχι, είτε έπιασες στόχο είτε όχι η επόμενη ημέρα είναι σαν να τρέχεις ξανά σε ένα φανταστικό slow motion…. . Είναι σαν να γίνονται διεργασίες μέσα στο σώμα σου και οι διεργασίες αυτές φέρνουν εκρήξεις στο μυαλό σαν βεγγαλικά και αυτά πέφτουν σε συναισθήματα μέσα σου πάλι στο ίδιο το σώμα.
Ξανά και ξανά, ξανά και ξανά.
Κοιτάς το ρολόι και λες: πριν 10′ είχα ξεκινήσει, τώρα ήμουν στην μέση, τώρα ανέβαινα εκεί την γαμημένη ανηφόρα που την τελευταία φορά με καλή προπόνηση είχε φανεί παιχνιδάκι και χθες έμοιαζε Σκούρτα, τώρα τερμάτιζα και να πάλι οι εκρήξεις.
Πάντα μα πάντα η επόμενη ημέρα από έναν αγώνα στο βουνό είναι ιδιαίτερη ημέρα, κι η προηγούμενη είναι ιδιαίτερη αλλά η επόμενη είναι αλλιώς. Το σώμα που μπορεί να πονά λίγο ή πολύ, επόμενοι στόχοι μπαίνουν και μάχονται με την πραγματικότητα των καθημερινών υποχρεώσεων.
Όλα είναι ιδιαίτερα την επόμενη ημέρα από έναν αγώνα στο βουνό. Οι εικόνες, οι ήχοι που δεν χορταίνεις, το πάντρεμα των εικόνων με τους ήχους και την κίνηση. Φύσαγε αρκετά στην Μεγάλη Παναγιά την Κυριακή, οι σκιές απ’ τα φύλλα των δέντρων όπως τα κουνούσε ο αέρας ζάλιζαν, έδιναν την εντύπωση ότι τρέχεις σε κινούμενο τερέν, κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι τρέχω πάνω στα κύματα σαν σέρφερ σε απέραντη δασική θάλασσα.
Η επόμενη ημέρα από έναν αγώνα στο βουνό κρατά και την κεκτημένη ταχύτητα του αγώνα που τελείωσε.
Τελείωσε;
β.ψ.