Ηλίας Λογοθέτης 15.04.1939 – 28.02.2024
Γραμμένο απόv.psychogiosεπί 03/03/2024
Από το f/b Πρόσωπα
Είμαι μεταφορέας. Μεταφέρω το υλικό
που δημιούργησε κάποιος άλλος.
Μεταφέρω σπάνιο υλικό με κατάνυξη.
Μεταφέρω το ήθος του Ποιητή.
Πολλές φορές όμως,
συγκρούομαι με τα κείμενα.
Διαφωνώ με αυτά που λέω.
Με τις λέξεις που εκστομίζω.
Δεν είχα σκεφτεί να γίνω ηθοποιός.
Ένας φίλος, ο Γιώργος Ασδραχάς,
με προέτρεψε και πήγα στον Κουν.
Κουν, Ευαγγελάτος, Βολανάκης.
Είχα την ευτυχία να μαθητεύσω και
δίπλα στον συνθέτη Γιάννη Χρήστου
και να νιώσω την αύρα του μύστη.
Έχω πάρει βραβεία
αλλά δε χάρηκα ιδιαίτερα.
Τη χαρά που πήρα ως μαθητής,
στην πρώτη παγκόσμια παράσταση
των Περσών του Θεάτρου Τέχνης
ως κορυφαίος στο Λονδίνο,
δε μπορεί να μου τη δώσει κανείς.
Το Θέατρο
δεν το χρησιμοποίησα θεραπευτικά.
Είναι η δουλειά μου. Στην οποία
δε μπορώ να εξηγήσω γιατί έμεινα.
Αμφισβητώ
το κατά πόσο κάνουμε πράγματι
τις επιλογές μας.
Η ψυχή μου έπρεπε να είναι αλλού.
Να ανήκω στη σφαίρα της Ποίησης,
γιατί μεγάλωσα με ποιητές.
Θα ήθελα να αφοσιωθώ
στη γραφή της Ποίησης.
Ο ποιητής εκφράζεται ο ίδιος.
Ο ηθοποιός μεταφέρει.
Έχω πάθος με τα βιβλία.
Όχι μόνο να τα διαβάζω, έχω πάθος
με το σχήμα τους, με την αφή τους,
με την ιστορία που κρύβουν.
Χαίρομαι με απλά καθημερινά πράγματα.
Έχω ζήσει υπό το κράτος της χαράς
και όχι υπό το άγχος της καριέρας.
Η καριέρα δε μου λέει τίποτα.
Λέξη κατασκευασμένη,
μακριά από την ουσία του ανθρώπου.
Πάντα ζούσα σε μια ελεγχόμενη μοναξιά.
Έχω θέα του σύμπαντος, του ουρανού,
του περιβάλλοντος χώρου, δέντρων
και ήχων. Νιώθω επαρκής με αυτά.
Είναι αναπόφευκτη, βέβαια,
η ανθρώπινη συντροφιά.
Θυμάμαι τη φράση του Κικέρωνα:
”Οι στιγμές που σωζόμαστε
είναι πιο ευτυχισμένες
από τις στιγμές που γεννιόμαστε.”
Η χαρά λοιπόν από τη σωτηρία είναι
βέβαιη, ενώ από τη γέννηση αβέβαιη.
Θυμάμαι στη Λευκάδα,
τότε που ως παιδί κάναμε καντάδες
με τους φίλους μου.
Οι πιο ονειρεμένες στιγμές.
Δε θέλω να θυμάμαι άλλες…
Ηλίας Λογοθέτης
Σήμερα (28.02.24) έφυγε από τη ζωή.
