Εκεί που σταματά ο πολιτισμός

Στην καρδιά της Βραζιλίας υπάρχει ένα μέρος όπου ο πολιτισμός ξαφνικά σταματά και η φύση δημιουργεί το ατέλειωτο βασίλειό της. Μιλάμε για το σχεδόν σουρεαλιστικό σύνορο ανάμεσα στην πόλη Μανάους και το τεράστιο δάσος του Αμαζονίου, μια αντίθεση που σε αφήνει άφωνους. Από τη μία πλευρά, μια σύγχρονη πόλη, γεμάτη θόρυβο, κτίρια και αστική ζωή. Από την άλλη, μια πυκνή πράσινη θάλασσα που καταπίνει τον ορίζοντα και αναπνέει τη σιωπή των ξεχασμένων καιρών..

Βλέποντας από ψηλά, τα σύνορα μεταξύ των δύο κόσμων φαίνεται να τραβάνε με έναν χάρακα: άσφαλτο και τσιμέντο που, από ένα σημείο και μετά, εξαφανίζονται εντελώς πριν το παχύ φύλλωμα που εκτείνεται για χιλιάδες μίλια. Το Μανάους, που θεωρείται η πύλη για τον Αμαζόνιο, είναι η τελευταία στάση πριν την έρημο. Η πόλη πάλλεται μέρα νύχτα, αλλά σε λίγα βήματα ξεκινάει το απόλυτο βασίλειο της φύσης, όπου ο χρόνος επιβραδύνει και ο αέρας βαραίνει από τόση υγρασία και ζωή..

Είναι δύσκολο να βρεις μια τόσο ισχυρή αντίθεση οπουδήποτε αλλού. Στο Μανάους, οι ουρανοξύστες παλεύουν για τον ουρανό, και λίγα λεπτά μακριά, τα γιγάντια δέντρα του Αμαζονίου κάνουν το ίδιο, αλλά σιωπηλά, για χιλιάδες χρόνια.

Αυτό το αόρατο σύνορο δεν είναι απλά μια γραμμή ανάμεσα στην πόλη και το δάσος. Είναι τα σύνορα μεταξύ δύο κόσμων που φαίνεται να μην έχουν τίποτα κοινό, αλλά στην πραγματικότητα εξαρτώνται ο ένας από τον άλλον.

Ο Μανάους ζει στον Αμαζόνιο και ο Αμαζόνιος διατηρεί ακόμα την ομορφιά του χάρη στον σεβασμό όσων ζουν στα σύνορά του.