Για κάθε Ελένη…. .

Με την ευκαιρία της χθεσινής ανακοίνωσης των βάσεων εισαγωγής στις πανελλήνιες θα ήθελα να μοιραστώ μαζί ασς μια ιστορία. Η Ελένη πριν ένα χρόνο νοσηλευόταν στην Αιγινήτειο νοσοκομείο. Προκαλούσε εμετό πολλές φορές την ημέρα, αυτοτραυματιζόταν, είχε κατάθλιψη και έντονους ψυχαναγκασμούς. Έπασχε επίσης από διαταραχή ελλειματικής προσοχής και οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Η Ελένη είχε χάσει το θέληση για ζωή και ήθελε να την αφήσουν να πεθάνει. Μετά το εξιτήριο της η Ελένη επέστρεψε στο σχολείο καθώς είχε χάσει μια χρόνια λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε και συνέχισε την ψυχοθεραπεία της μαζί μας σε εξωνοσοκομειακή βάση.

Η σχολική χρονιά δεν ήταν εύκολη, ούτε εξελίχθηκε ομαλά. Είχε δύσκολες στιγμές και ακόμα πιο δύσκολες στιγμές.Είχε απόπειρες αυτοκτονίας και απόπειρες ζωής. Δύο μήνες πριν τις πανελλήνιες εξετάσεις η Ελένη και η οικογένεια της έμαθε ότι δεν την καλύπτουν οι νομικές προϋποθέσεις για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο με τους βαθμούς του σχολείου και χωρίς να χρειάζεται να δώσει εξετάσεις . Και αυτό γιατί ο νόμος που υπάρχει στη χώρα μας δεν περιλαμβάνει οποιαδήποτε ψυχική διαταραχή.

Έτσι η Ελένη ξεκίνησε να προετοιμάζεται για να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις. Δύο μήνες πριν την έναρξη τους. Δύο!!. Η Ελένη συγκέντρωσε κάπου ανάμεσα σε 13.000-14.000 μόρια και εχθές έμαθε ότι εισάγεται στη σχολή που ήταν η πρώτη της προτίμηση. Η Ελένη δεν έγραψε τεσσάρα εικοσαριά, δεν είναι η πρώτη των πρώτων, δεν μπαίνει στη Ιατρική ή στη Νομική ή στην Αρχιτεκτονική. Κι όμως η Ελένη για εμένα που έχω την τιμή να την γνωρίζω είναι ένα παράδειγμα αριστείας. Και για αυτό με την άδεια της και αλλάζοντας το όνομα της σας αφηγούμαι την ιστορία της.

Είναι σημαντικό να την ακούσουμε. Γιατί μιλάει για την ακατανίκητη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος που παλεύει απέναντι σε κάθε αντιξοότητα. Για την ανάγκη ενός ανθρώπου για κατανόηση, αγάπη και φροντίδα. Για την αδικία μιας πολιτείας που δεν δίνει ίσες ευκαιρίες σε όσους πάσχουν από ψυχικές παθήσεις, όχι σαν “ανάπηρους” του 67% αλλά σαν ικανούς και ξεχωριστούς ανθρώπους. Για την αξία της ψυχοθεραπείας και της φαρμακοθεραπείας και της συνεχούς προσπάθειας να υπερνικηθούν οι ψυχικές δυσκολίες. Για όλα αυτά που κάνουν ένα θεραπευτή να υποκλιθεί με σεβασμό μπροστά στην θεραπευόμενη του.

Ελένη μπράβο !!!